Neric-Club.Com
  สารบัญเว็บไซต์
  ทรัพยากรคลับ
  พิพิธภัณฑ์หุ่นกระดาษ
  เปิดประตูสู่อาเซียน@
  พันธกิจขยายผล
  ชุมชนคนสร้างสื่อ
  คลีนิคสุขภาพ
  บริหารจิต
  ห้องข่าว
  ตลาดวิชา
   นิตยสารออนไลน์
  วรรณกรรมเพื่อเยาวชน
  ลมหายใจของใบไม้
  เรื่องสั้นปันเหงา
  อังกฤษท่องเที่ยว
  อนุรักษ์ไทย
  ศิลปวัฒนธรรมไทย
  ต้นไม้ใบหญ้า
  สายลม แสงแดด
  เตือนภัย
  ห้องทดลอง
  วิถีไทยออนไลน์
   มุมเบ็ดเตล็ด
  เพลงหวานวันวาน
  คอมพิวเตอร์
  ความงาม
  รักคนรักโลก
  วิถีพอเพียง
  สัตว์เลี้ยง
  ถนนดนตรี
  ตามใจไปค้นฝัน
  วิถีไทยออนไลน์
"ในยุคสมัยแห่งโลกแฟนตาซี ปลาใหญ่ไม่ทันกินปลาเล็ก ปลาเร็วไม่ทันกินปลาช้า ปลาตะกละฮุบเหยื่อโผงโผง โง่ยังเป็นเหยื่อคนฉลาด อ่อนแอเป็นเหยื่อคนเข้มแข็ง คนวิถึใหม่ต้องฉลาด เข้มแข็ง เสียงดัง มีเงินเป็นอาวุธ
ดูผลโหวด
 
 

'องค์ความรู้ในโลกนี้มีมากมาย
เหมือนใบไม้ในป่าใหญ่
มนุษย์เราเรียนรู้ได้
แค่ใบไม้หนึ่งกำมือของตนเอง
ผู้ใดเผยแผ่ความรู้
อันเป็นวิทยาทานแก่ผู้อื่น
นั่นคือกุศลอันใหญ่ยิ่ง'
 
องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า












           




             ซ่อมได้ 


สถิติผู้เยี่ยมชมเวปไซต์
13997559  

ลมหายใจของใบไม้

แม่ดอกกระถิน
 

ด้วยความรู้สึกสงสารกระถินอ่อน
ที่ถูก"โขกสับ"ให้ได้ยินกับหูมาตลอดชีวิตที่เริ่มเป็นคนกล่อง
บวกกับความสงสารตัวเองด้วยคิดว่า รออีกนิดหนึ่งก็จะทนไม่ไหวแล้ว
บ่ายวันวานฉันตัดสินใจเรียกลูกสาวคนโตครอบครัวนั้นมาคุย
อยู่ใกล้ชิดกับฉันใช้งานเล็กเล็กน้อยน้อย..มีค่าขนมแบ่งปัน.
มีของเล็กๆน้อยๆติดมือกลับบ้าน..ดูท่าทางแม่จะพอใจ..
 
ตกหัวค่ำฉันปฏิบัติการสายฟ้าแลบเข้าไปคุยตีสนิทกับแม่และครอบครัวเด็ก
คุยเรื่องนั่นนี่ สารพันแนวตลาด นึกแปลกใจตัวเองเหมือนกัน ทำได้ไง
อืมม์ ทำได้ซี..ก็ฉัน..พลังงานแฝงติดเทอร์โบยามคับขัน..ชีวิตสอนให้สู้..นะ
อย่างน้อย ท่าทีของฉัน บุคคลิกของฉัน บางคำพูดของฉัน
อาจทำให้เกิดความเกรงใจกันบ้างละมังไม่เล็งผลเลิศถึงร้อยเปอร์เซนต์
แต่ก็ดีกว่าไม่คิดต่อสู้เพื่อตัวเองเลย
 
ค่ำวันนี้.ถึงชั่วโมงที่เคยวิกฤต..ได้ผลแฮะ..
ยัยแม่สงบปากสงบคำ ไม่มีเสียงกร่นด่ามาให้ปวดหัว
เสียงประตูเหล็กพับเปิดเข้าเปิดออกเพลาไป
ค่อยโล่งหู แต่ไม่รู้จะนานเท่าไหร่ ไม้แก่ดัดง่ายซะที่ไหนกัน
วันหยุดฉันชวนกระถินอ่อนมาทำงานบ้านเล็กเล็กน้อยน้อย
ซึ่งเธอก็กระวีกระวาดมาอย่างเต็มใจ
 
ถ้วยชามจากปารตี้เล็กเล็กเมื่อคืน กระถินเก็บล้างอยู่หลังบ้าน
ฉันก็อยู่หน้าคอมเหมือนทุกวัน ขาดได้ซะที่ไหนกันบางวันเปิดเน็ททิ้งทั้งวัน
ฟังเพลงเพราะเพราะจากไดของตัวเอง(ก็ทุกเพลงคัดสรรแล้วด้วยตัวเองนิ)
อยากให้เปิดวนอัตโนมัติได้แบบ playlistจังตอนนี้ก็วนอยู่เพลงเดียวไม่รู้มาได้ไง
เป็นคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ..เดาเอา..
เสียงล้างจานเงียบแล้วคงเสร็จแล้วมัง เออทำงานเร็วดีแฮะ
จังหวะที่หันไปมองเจ้าหล่อนคว่ำจาน เจอภาพไฮไลท์พอดี
ในมือสองข้างที่ถือถาดจานเข้ามาอย่างตั้งอกตั้งใจ หันมาส่งยิ้มให้ฉัน
ชายเสื้อตัวรุ่มร่ามคล้องปุบเข้าให้กับชั้นวางของทำให้สะดุดเซถลา
มือที่ถือถาดเอียงเทเอาแก้วบางสองสามใบร่วงลงมากระทบพื้น
แก้วใสเพ้นท์ลายดอกหยาดฝนใบโปรดของฉันแตกกระจาย.
เงียบกริบกันทั้งสองคน..ช่วยกันเก็บเศษแก้วซิ
 
เวทนาหน้าแหยแหยของกระถินอ่อน
ฉันเอากระดาษหนังสือพิมพ์ชุบน้ำซับเศษแก้ว"วันนี้ยังไม่ได้กินกาแฟเลย"
ชวนคุยข่มอารมณ์ตัวเอง กระถินยังเงียบหน้าจ๋อย " ชงกาแฟให้กินหน่อยไป๊"
"กาแฟช้อนครึ่ง น้ำตาลสองก้อน"
"น้ำในชาร์ปขาวนะ" ฉันบอกไล่หลังไป ก็ชาร์ปสีชมพูฉันใช้ชงชา
 
เก็บเศษแก้วเสร็จ มานั่งทำงานต่อกระถินอ่อนเอากาแฟมาวางให้
รู้สึกแปลกแปลกกลิ่นกาแฟไม่มีเลย หยิบมาจิบ
ห๋า..นี่กาแฟช้อนครึ่งหรือทัพพีครึ่งกันล่ะเนี่ย..
อั้ยนั่นไม่เท่าไหร่ ฉันคุ้นเคยกับกาแฟดำในบางวัน
แต่ไหง๋มันเย็นเฉียบ.. เฮ้ย...เอาน้ำอะไรชง..
ก็กาต้มน้ำฉันเสียบปลํ๊กตลอด..
 
"น้ำในถังขาวค่ะ" ง้าก..ก..ก..ถังน้ำดื่ม 20 ลิตร..
ดีนะที่เป็นน้ำดื่มในถังขาว
นี่ถ้าเทอเอาน้ำในคอตโตโถขาว..ชงมาละก้อ.
ฉันจะลงไปดิ้นให้เธอเห็นกับตา..อ๊อย..กำเจ่ง..
 
 
 
 
"Laughter is a tranquilizer with no side effects."
- - Arnold Glasow - -
การหัวเราะเป็นยากล่อมประสาทขนานเอกที่ไม่มีผลข้างเคียง



หน้าที่ :: 1   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11  


Copyright © 2012 Neric-Club.Com All Rights Reserved