Neric-Club.Com
  สารบัญเว็บไซต์
  ทรัพยากรคลับ
  พิพิธภัณฑ์หุ่นกระดาษ
  เปิดประตูสู่อาเซียน@
  พันธกิจขยายผล
  ชุมชนคนสร้างสื่อ
  คลีนิคสุขภาพ
  บริหารจิต
  ห้องข่าว
  ตลาดวิชา
   นิตยสารออนไลน์
  วรรณกรรมเพื่อเยาวชน
  ลมหายใจของใบไม้
  เรื่องสั้นปันเหงา
  อังกฤษท่องเที่ยว
  อนุรักษ์ไทย
  ศิลปวัฒนธรรมไทย
  ต้นไม้ใบหญ้า
  สายลม แสงแดด
  เตือนภัย
  ห้องทดลอง
  วิถีไทยออนไลน์
   มุมเบ็ดเตล็ด
  เพลงหวานวันวาน
  คอมพิวเตอร์
  ความงาม
  รักคนรักโลก
  วิถีพอเพียง
  สัตว์เลี้ยง
  ถนนดนตรี
  ตามใจไปค้นฝัน
  วิถีไทยออนไลน์
"ในยุคสมัยแห่งโลกแฟนตาซี ปลาใหญ่ไม่ทันกินปลาเล็ก ปลาเร็วไม่ทันกินปลาช้า ปลาตะกละฮุบเหยื่อโผงโผง โง่ยังเป็นเหยื่อคนฉลาด อ่อนแอเป็นเหยื่อคนเข้มแข็ง คนวิถึใหม่ต้องฉลาด เข้มแข็ง เสียงดัง มีเงินเป็นอาวุธ
ดูผลโหวด
 
 

'องค์ความรู้ในโลกนี้มีมากมาย
เหมือนใบไม้ในป่าใหญ่
มนุษย์เราเรียนรู้ได้
แค่ใบไม้หนึ่งกำมือของตนเอง
ผู้ใดเผยแผ่ความรู้
อันเป็นวิทยาทานแก่ผู้อื่น
นั่นคือกุศลอันใหญ่ยิ่ง'
 
องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า












           




             ซ่อมได้ 


สถิติผู้เยี่ยมชมเวปไซต์
13997325  

ลมหายใจของใบไม้


บ้านเรา

 

เช้าวันนี้ที่ลืมตาตื่น
ฉันได้กลิ่นฟ้า ใช่แล้ว กลิ่นนี้แหล่ะตามหาตั้งนาน
เสียงแรกที่ได้ยินไม่ใช่เสียงเดิมๆของชีวิตคนทำมาหากิน
เสียงที่ฝ่าความเงียบของรุ่งอรุณวันนี้..เสียงอะไรนะ..
เสียงหวานใสของนกตัวจิ๋วสีเหลืองอ่อนปลายกิ่งแก้วริมหน้าต่าง
คุยอะไรกันแต่เช้า ท่าทางสนุกสนานโลกช่างรื่นรมย์จริงหนอ


มองไปเบื้องนอก สายตาสัมผัสดาวดวงสุดท้ายที่ชายฟ้าใส
บรรยากาศอย่างนี้ไม่ได้สัมผัสมานานเท่าไหร่แล้ว ..บ้านของฉัน..
อยากเกลือกกลิ้งบนที่นอนอีกสักหน่อย อิดออด..อิดออด พลิกซ้ายพลิกขวา
คิดถึงน้ำค้างบนยอดหญ้าฉันสะบัดตัวผึง
ฉันค้นพบวิธีแสวงสุขด้วยตัวของฉันเอง
สุดยอดสุขของฉันแล้วเช้าวันนี้..
วันที่ได้เดินเปลือยเท้าสัมผัสน้ำค้างบนยอดหญ้า
ในรั้วรักที่โอบอุ้มฉันมาเนาว์นาน ..บ้านของฉัน..
ฉันเดินวางเท้าไปบนหญ้านุ่ม รู้สึกเย็นฉ่ำไปทั้งใจ
ทอดสายตายาวๆไปเบื้องหน้า ละเลียดไปทุกซอกทุกมุมมอง

มณฑาขาวส่งกลิ่นอ่อนๆมาทักทายจากซุ้มซ้ายใต้ระเบียงหน้า
ดอกแก้วหลงฝนพรูดอกขาวเกลื่อนพื้น ช้อนทองสีเหลืองอ่อน เซอร์บีนาสีแดงเจือส้ม
เอื้องม้าวิ่งสีม่วงอมชมพูในกระถางไม้ นมแมวพุ่มใหญ่ที่รอส่งกลิ่นยามเย็น
ที่ลาดต่ำต่างระดับฟอร์เก็ตมีน้อตสีม่วงอ่อนกรุ่นกลิ่นหวานปนเศร้ามาให้สัมผัส
ที่ลานหินอ่อนตรงนั้นข้างซุ้มพวงแสด ช้องนางคลี่สีม่วงเข้มซ่อนสีเหลืองไว้ให้ฉงน
กลีบบานเบ่งสีม่วงกำมะหยี่ กรวยกระบอกสีเหลืองทอง
ธรรมชาติทำได้อย่างไร ?

มุมขวาถัดจากซุ้มสกาลวันมีพุดพิชญากระจายดอกดื่นสีขาว
เทียนหยดกำลังหยดดอกพร่างเหมือนหยดเทียนในขันน้ำพระพุทธมนต์
บานบุรีสีเหลืองกระจ่างไปทั้งลานบ้าน
บนลานเล็กๆใต้ต้นจำปีที่เคยมีชิงช้าเปลี่ยนไปเป็นลานกว้างให้นั่งพัก
ไม้เลื้อยสีสวยคลุมดินหลายชนิด ฤาษีผสมสารพัดพันธุ์ หัวใจม่วง ปู่เหย้าเฝ้าบ้าน
โป๊ยเซียนสารพัดสีถูกจัดไว้เป็นระเบียบ สลับซ้อนกุหลาบสีสวย
กล้วยไม้อื่นๆที่สร้างสมไว้หลายเจนเนอเรชั่นแข่งกันออกดอก
บัวบานกลางน้ำใสสีขาว สีม่วง สีเหลือง สีชมพู
แมลงปีกสวยท่องเที่ยวล้อลม

อยากหยุดโลกไว้ตรงนี้ ตรงที่มีผีเสื้อกับดอกไม้บาน

หลายคืนวันที่หยุดตัวเองไว้ในอาณาจักรเล็กๆ
จัดมุมสวยอย่างที่ชอบที่ชอบได้หลายมุม
ขยับกระถางนั้นไว้ตรงนี้ กระถางนี้ไว้ตรงนั้น
กระถางนั้นต้องกลับมาที่เดิม ต้นนั้นใหญ่ไป ต้นนี้เล็กไป
เวลาหมดไปแบบไม่รู้ตัว เวลาสุขนาฬิกาหมุนเร็วจริงด้วย
ไม่ทันได้สังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของบ้านเมือง

นี่ฉันก้มหน้าก้มตาทำงานไม่เงยหน้าดูประชาชนพลเมืองมานานเท่าไหร่แล้ว

เดือนที่145 ของชีวิตอิสระ.ฉันซ่อนเวลาไว้ที่ไหนบ้าง..
ไม่มีแม้แต่เวลาโผล่หน้าไปมองความจอแจนอกรั้วบ้าน
เคยหงุดหงิดกับท้องถนนของความเร่งรีบ
คนบ้านเหนือไปทำงานบ้านใต้ คนบ้านใต้ไปทำงานบ้านเหนือ
แถวยาวเหยียดของคนอยากประหยัดบนความฟุ่มเฟือย
ฉันลืมระเบียงวุ่นวายไปนานเท่าไหร่กันนี่
ครั้งสุดท้ายเหมือนจะตั้งแต่วันที่หลบเสียงโครมครามไปมุมสวน
ฉันเพิ่งนึกขึ้นได้..จริงด้วยมันมีอะไรเปลี่ยนแปลงตั้งแยะ

วันนั้นได้มองเห็นเศษซากความดิ้นรนของชีวิตคนทำมาหากิน
มองเห็นความฉุกระหุกรีบร้อนแข่งขัน
เห็นความร้อนรนหยาบกระด้างของวิถีเอาตัวรอด
คนอ่อนแอและเสียงเบาก็จะถูกกดขี่และผลักดันไปอยู่แถวหลัง
ชีวิตช่างแสนจะรันทดอะไรขนาดนั้น วันนี้กับวันนั้นต่างกันโดยสิ้นเชิง
ยามเช้าที่ฉันเปิดประตูไปพบวันนี้
บรรยากาศสงบสะอาดตาเป็นระเบียบมีไม้ดอกไม้ประดับสวยงาม

ฉันสัมผัสได้ว่าชุมชนที่นี่เข้มแข็ง ผู้หลักผู้ใหญ่มีความรับผิดชอบและเอาใจใส่ต่อพื้นที่
รับฟังความคิดเห็นของประชาชนพลเมือง
ภูมิใจแทนชาวบ้านร้านถิ่นที่มีผู้นำเป็นนักพัฒนา
วันนี้ที่นี่บ้านเรือนร้านค้าเป็นระเบียบ
ชาวบ้านมีโอกาสพิเศษได้พบปะข้าราชการชั้นผู้ใหญ่บ่อยๆ
เผลอๆก็อาจได้พบท่านผู้ว่าราชการมาท่อมๆตรวจความเรียบร้อยตอนเช้ามืด

ถอยไปเปิดประตูหน้าแล้วทอดสายตายาวๆดูบ้าง
โห..เกาะกลางเลนที่เคยมีแต่ดอกหญ้าระย้าย้อยนั่น
วันนี้เฟื่องฟ้าสารพัดสีสะพรั่งดอกเป็นแนวยาวสุดลูกตา
ถึงเวลาผลิดอกหรือใครมาเนรมิตไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

ชุมชนของฉันลุคใหม่..
มีโรงเรียนมีชื่อเสียงเป็นศูนย์กลางชุมชน
ถึงฉันไม่ต้องออกประเมินด้วยตัวเองก็มีงานมาเสนอถึงบ้านทุกเช้า
ได้ชื่นชมกับการนำเสนอข่าวเหตุการณ์สำคัญ
ผ่านประชาสัมพันธ์กลางแหล่งชุมชน
ชุมชนของฉันมีบุคลากรเก่ง ดี มีสุขเป็นตัวอย่างเยาวชน
มีระบบการปกครองท้องถิ่นระดับแนวหน้า
มีแหล่งท่องเที่ยวที่ยกระดับสู่สากล
มีหน่วยงานทั้งภาครัฐและเอกชนพร้อมเพรียงเรียงหน้า
มีฐานเศรษฐกิจพอเพียงเลี้ยงตัวได้ทุกครัวเรือน
มีความเป็นกัลยานมิตรโปรยปรายอยู่ทุกหนแห่ง
ชุมชนของฉัน..ช่างวิเศษเสียนี่กระไร..
เธอเห็นเหมือนฉันไหม ถนนสายใหม่สะอาดตาร่มรื่น
ถนนสายนั้นราวกับจะเตรียมไว้ต้อนรับการกลับบ้านของฉัน!
ออ..แล้ววัดล่ะ ฉันหวังให้มีวัดพัฒนาในชุมชนนี้ด้วยอีกสักอย่าง
มีพระนักพัฒนาที่ไม่ต้องมีชื่อเสียงมาก แค่นำชุมชนได้ก็เพียงพอ
ถึงวันนั้นแล้วผู้คนคงไม่ทิ้งถิ่นฐาน ทิ้งปัญหาเรื้อรังไว้เบื้องหลัง
ถึงวันนั้นแล้วปัญหาเยาวชนไทยขาดจิตสาธารณะคงหมดไปได้สักทีละมัง
ฉันจะมีโอกาสได้เห็นไหมหนอ เสียงอาขยานลอยมาไกลๆ
"เราเกิดมาหน้าที่อารีสมาน
ใจเพื่อนบ้านเพื่อนนิคมสนมสนิท
บ้านเรือนแขวงตำแหน่งตนทุกคนคิด
ช่วยให้เดินเจริญผิดกว่าเคยมา
คอยหวังดีถ้าแม้นมีโอกาสไฉน
ควรจะให้แขวงนั้นสุขหรรษา
ทำไม่ไหวให้ถวิลจินตนา
จะช่วยเหลือเกื้อกว่าจะหมดแรง."
 
 
 
 

บ้านเรา
สุเทพ วงศ์กำแหง

บ้านเราแสนสุขใจ
แม้จะอยู่ที่ไหนไม่สุขใจเหมือนบ้านเรา
คำว่าไทซึ้งใจเพราะใช่ทาสเขา
ด้วยพระบารมีล้นเกล้าคุ้มเราร่มเย็นสุขสันต์
รุ่งทิพย์ฟ้าขลิบทองพริ้วแดดส่องสดใสงามจับใจมิใช่ฝัน
ปวงสตรีสมเป็นศรีชาติเฉิดฉัน
ดอกไม้ชาติไทยยึดมั่นหอมทุกวันระบือไกล
บุญนำพากลับมาถึงถิ่นทรุดกายลงจูบดินไม่ถวิลอายใคร
หัวใจฉันใครรับฝากเอาไว้จากกันแสนไกลยังเก็บไว้หรือเปล่า
เมฆจ๋าฉันว้าเหว่ ใจขอวานหน่อยได้ไหมลอยล่องไป ยังบ้านเขา
จงหยุดพักแล้วครวญรับฝากกับสาวว่าฉันคืนมาบ้านเก่า
ขอยึดเอาไว้เป็นเรือนตาย..




"Affection is responsible for nine-tenths of whatever solid and durable happiness there is in our lives."
- - C.S.Levis - -
เก้าในสิบส่วนของความสุขที่มั่นคงและยืนยาวในชีวิตของเรา เกิดจากความรักใคร่อาทร






หน้าที่ :: 48   49   50   51   52   53   54   55   56   57   58  


Copyright © 2012 Neric-Club.Com All Rights Reserved