ภวังค์ไหว           มาฆบูชาที่ผ่านไปอย่างเงียบหงอย อยากทำบุญเท่าที่โอกาสจะอำนวย ฉันขับรถตระเวณหาวัดเพื่อจะเวียนเทียนอย่างพุทธศาสนิกชนที่ดี สามวัดเงียบกริบ บางวัดไม่มีคนไปแม้ว่าจะได้ประชาสัมพันธ์ไว้ล่วงหน้า ศรัทธาในศาสนาเสื่อมหรือความศรัทธาในตัวบุคคลเสื่อม แล้วมันต่างกันยังไง? ก็บุคคลในชุมชนสร้างศรัทธาให้วัดได้แค่ไหนไงเล่า   "อย่ายึดตัวบุคคล" บอกกันมาอย่างนี้ยังน่าทำบุญอยู่ แต่วันนี้แม้ฉันเองยังมองแบบฟอร์มของศาสนาต่างไปจากเดิม เห็นคนหลายคนเลือกวัดที่จะทำบุญ เห็นหลายคนส่ายหน้าเมื่อเชิญชวนไปทำบุญ มันวิกฤตอะไรจะขนาดนั้นในบ้านเมืองเรา   ฉันจะไม่ให้อภัยตัวเองเลยในวันนั้นหากฉันจะไม่ร่วมพิธีทางศาสนา ขณะขับรถกลับนึกได้ว่ามีอีกวัดหนึ่งซึ่งมีศรัทธาประชาชนอยู่บ้าง ฉันดิ่งเข้าไปในวัด มีชาวบ้านรออยู่สักสิบคน ใจชื้น สิบคนก็จะเวียน! มัคทายกวัดบอก"นึกว่า"จะไม่มีคนมา  แปลก อ่อนประชาสัมพันธ์หรือเปล่า   ณ เวลานี้ในชนบทเกิดภาวะขาดผู้นำขนาดหนัก คงเหมือนกันทุกหนแห่งความขัดแย้งเพราะเรื่องของผลประโยชน์ นโยบายสมานฉันท์ค้างเติ่ง จิตสาธารณะลุ้นไม่ขึ้นแล้วมัง ฉันคิด สถาบันและบุคลากรหลักของบ้าน วัด โรงเรียนที่เคยเป็นที่พึ่งได้เสมอ หากไม่ประสานสัมพันธ์กันให้ดีสังคมไทยคงยากเยียวยาจริงจริงแล้ว แต่ใครเล่าจะเป็นผู้ประสาน ฉันมองหาใครสักคนที่จะสานสัมพันธ์ชุมชน   ฉันดีใจที่พบผู้นำหลักของชุมชนในค่ำคืนนั้น กับผู้ใหญ่ในบางครอบครัว มีเด็กวัยเรียนในพื้นที่ที่คุ้นหน้าคุ้นตา เหมือนส่งตัวแทนมา ไม่เป็นไร.. ยังพอปลอบใจกันได้ว่าสถานการณ์คงยังไม่วิกฤตไปเสียเลยทีเดียว ขอบคุณนายกเทศมนตรีและภรรยาที่ไม่ทำให้ฉันขวัญเสียไปกว่านี้ ตอนที่เห็นรถประจำตำแหน่งแล่นเข้ามาในวัด ฉันมองเห็นท่านเป็นอัศวิน!   รุ่งขึ้นเป็นวันหยุดชดเชย อย่างใจเรียกร้อง ฉันรบเร้าน้องน้อยและพี่สามขึ้นเชียงใหม่ คิดถึงพี่รองเหลือเกิน ไม่ได้พบมาจะเกือบสองเดือนแล้ว ป่าเมืองเหนือปีนี้ไม่มีทะเลหมอก ไม่มีกลุ่มควันเหมือนปีก่อน แต่ทำไมมีข่าวกระพือเรื่องหมอกควันไฟ? ปล่อยข่าวให้กระเทือนการท่องเที่ยวทำไม ฉันไม่เห็นวิกฤตการท่องเที่ยวไทย ไม่ว่าอย่างไรเมืองไทยยังสงบงดงาม เลือกภาพเลือกมุมกันให้ดีดีแล้วกัน ภาพลักษณ์เป็นเรื่องสำคัญในทุกเส้นทาง ขอแค่ความจริงใจให้แผ่นดินเกิดเท่านั้น ทำกันได้ไหม?   เช้าวันนั้นเราใช้เวลาเดินทางเพียง 2 ชั่วโมงอย่างไม่รีบร้อน ถนนสร้างเสร็จแล้ว ดอกเฟื่องฟ้ากำลังสะพรั่งไปตลอดเส้นทางหลวง ฉันเข้าบ้านพี่รองเงียบๆ กล้วยไม้ริมรั้วกำลังสะพรั่งดอก เอื้องคำ เอื้องผึ้ง ช้างน้าว ทุกต้นทุกมุมเป็นพี่รองที่ตกแต่งรังด้วยดวงใจรักทั้งหมด วันนี้กุหลาบดอกโตๆเป็นแถวแนว รกเรื้อ ฉันมองรอบบริเวณอย่างร้าวลึก   ครบรอบสามปีที่พี่รองทิ้งน้องๆไว้ให้อยู่กับการรอคอย ในทุกครั้งที่ไปเยี่ยมเยือน ได้พบเพียงหลานๆ ได้พูดคุยกับคนดูแล พี่รองอาการไม่ดีขึ้นเลย  เธอนั่งนิ่งๆไม่แสดงอาการทุกข์-สุข พี่รองดูสะอาดสะอ้าน เท่านี้มั้ยที่ทำได้ดีที่สุดแล้ว "ความตายยามเช้า" นี่ใช่มั้ย ที่ทำใจกันไว้ตลอดมา หรือเตรียมการกันไว้แล้วกับการจากไป ทำใจได้กับการลาจาก   ฉันไม่โทษคนที่เคยเป็นนางแก้วเลย เธอกำลังงามวัย เหมือนคนเก่งทั่วๆไปที่ยังอยากมีสังคม มีคนเอาใจใส่ หน้าที่การงานที่ต้องพบปะผู้คนทำให้เธอไม่มีเวลาให้พี่รองแล้ว แม้ในวันหยุดที่พวกเราพี่น้องตั้งอกตั้งใจไปดูความเปลี่ยนแปลง เรากลับมาอย่างเงื่องหงอยทุกครั้ง กับความคิดที่โลดแล่น   ปกติเธอจะช่างเล่าช่างคุยทำให้พวกเราสบายใจกลับมาทุกครั้ง และแจ้งข่าวคนที่เฝ้าถามอย่างห่วงใย "ดีขึ้น" เหมือนวันนี้คำตอบนั้นหายไป มือที่เคยเหยียดได้กลับเกร็งกำหรือเธอเบื่อที่จะทำกายภาพบำบัด ฉันบอกพี่รอง "เข้มแข็งนะ พวกเรายังรอพี่รองเสมอ" พี่รองซูบลง คนดูแลบอก "หมอบอกว่าดีแล้ว ไม่ให้อ้วนมาก" กล้วยไม้ป่าที่เกาะไม้ใหญ่เป็นแนวยาวริมรั้วกำลังออกช่อระย้าเหลืองเป็นทิว อยากให้พี่รองมาเดินดูได้ไหม อย่าเอาแต่นั่งนิ่งๆอย่างนั้นเลย   จำได้เสมอภาพพี่รองเลี้ยงลูกเล็กๆด้วยตัวเอง ชงนม ล้างขวดนม เปลี่ยนผ้าอ้อม พ่อบ่มให้ลูกมีความรับผิดชอบต่อครอบครัว สะใภ้ของบ้านเราโชคดีเสมอ พี่รองเคยร่าเริงสนุกสนานมีเพื่อนมากมายชอบปลูกต้นไม้ วิมานอันเป็นรังรักนั้นสวยงามร่มรื่น วันนี้หลายสิ่งอย่างทุกปล่อยให้รกร้าง น้องน้อยบอก "เขาดูแลพี่รองสะอาดสะอ้านก็ดีแล้ว" ฉันทำใจไม่ได้ เมื่อเห็นน้ำตาซึมในทุกครั้งที่พี่รองรู้สึกตัวและได้ยินเสียงน้อง   พี่รองที่รัก ในความคิดของพี่รองมีน้องๆ  มีความสุขในอดีตหรือเปล่า เกิดอะไรขึ้นในภวังค์ของพี่รอง? ในภวังค์ของพี่รองยามตื่นมีอดีตที่แสนสุขใช่มั้ย ในภวังค์ของพี่รองยามหลับมีอดีตและอนาคตแสนสุขหรือเปล่า? ฉันกำลังตามหาภวังค์ของเจ้าชายในเวิ้งฟ้า อยากบอกว่าเรายังรอพี่รองเสมอ ภาวะหัวใจขาดเลือดเฉียบพลันมีอัตราสูงขึ้นในกลุ่มประชากรไทย อีกภาวะการณ์ที่จู่โจมโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว วันนี้มีเจ้าชายนิทราอีกในหลายครอบครัว ฉันเข้าใจและเห็นใจ ให้กำลังคนในครอบครัวกันเถอะนะ อย่าลืมให้กำลังใจตัวเองด้วย "เมื่อมีชีวิตย่อมมีความหวัง" ขอเป็นกำลังใจให้ทุกการรอคอยที่ยังมีความหวัง ขอส่งแรงใจไปถึงทุกภวังค์.     "The difference between life and the movies is that a script has to make sense, and life does not." - - Joseph L. Mankiewicz - - สิ่งที่ทำให้หนังแตกต่างจากชีวิตจริงคือบทที่มีที่มาที่ไป