|
Neric-Club.Com
|
|
|
 |
|
นิตยสารออนไลน์
|
|
|
|
|
มุมเบ็ดเตล็ด
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
ศิลปวัฒนธรรมไทย |
 |
|
ระบำทวารวดี
ระบำนี้ประดิษฐ์ขึ้นจากการนค้นคว้าหลักฐานทางโบราณคาดีสมัยทวารวดี ท่ารำและ เครื่องแต่งกายได้แนวคิดจากภาพสลัก ภาพปั้นที่ขุดค้นพบ ณ โบราณสถานที่ตำบลคูบัว อำเภอ อู่ทอง จังหวัดนครปฐม และที่ตำบลโคกไม้เดน จังหวัดนครสวรรค์ ฯลฯ นักโบราณคดี สันนิฐานว่าชาวทวารวดีเป็นต้นเชื้อสายพวกมอญ ดังนั้นลีลาท่ารำ รวมทั้งเนียงทำนองเพลง จึงเป็นแบบมอญ ท่ารำบางท่าได้ความคิดมาจากภาพสลัก และภาพปูนปั้นที่ค้นพบโบราณสถานที่ สำคัญ เช่น
- ท่านั่งพับเพียบ มือขวาจีบตั้งข้อมือระดับไหล่ มือซ้ายวางบนตัก ท่านี้เป็นท่าที่ได้จากภาพปูนปั้น นักร้องนักดนตรีหญิงสมัยทวารวดี ซึ่งพบที่ตำบลคูบัว จังหวัดราชบุรี
- ท่ามือซ้ายคว่ำฝ่ามือ งอนิ้วทั้ง ๔ เล็กน้อยปรกหู มือขวาหงายฝ่ามือ ปลายนิ้วมือจรดที่หน้าขาเกือบถึงข่าซ้าย เขย่งเท้าซ้าย ย่อเข่าทั้ง ๒ ข้างลง กดไหล่ว้าย ลักคอข้างขวา ท่านี้เรียกว่าท่าลลิตะ จากภาพปูนปั้นกินรีฟ้อนรำ ที่ตำบลโคกไม้เดน จังหวัดนครสวรรค์
- ท่ามือซ้ายจีบหันฝ่ามือเข้าหารักแร้ มือขาวจีบตั้งวงกันศอกระดับไหล่ ดกไหล่ขวา ลักคอทางซ้าย เท้าขวาเขย่ง ส้นเท้าขวาชิดกับข้อเท้าซ้าย ซึ่งยืนเต็มเท้า ย่อเข่าทั้ง ๒ ข้างและกับเข่าขวา ท่านี้เป็นท่าที่ได้จากการภาพปูนปั้นที่ตำบลคูบัว จังหวัดราชบุรี
การแต่งกาย
เครื่องแต่งกายชุดระบำทวารวดี ได้แบบอย่างมาจากภาพปูนปั้น ที่ค้นพบตามสถานที่สำคัญต่าง ๆ สมัยทวารวดี และได้นำมาประดิษฐ์ให้เหมาะสมกับการแสดง ซึ่งมีดังนี้
๑. ผมเกล้าสูงกลางศีรษะในลักษณะคล้ายลูกจันแบน สวมเกี้ยวรัดผม
๒. สวมกระบังหน้า
๓. สวมต่างหูเป็นห่วงกลมใหญ่
๔. สวมเสื้อในสีเนื้อ ( แทนการเปลือยอกตามภาพปั้น )
๕. นุ่งผ้าลักษณะคล้ายจีบหน้านางสีน้ำตาลแถวหนึ่ง และสีเหลืองอ่อนแถวหนึ่ง มีตาลสีทองตกแต่งเป็นลายพาดขวางลำตัว
๖. ห่มสไบเฉียง ปล่อยชายไว้ด้านหน้า และด้านหลัง
๗. สวมกำไลข้อมือ ต้นแขนโลหะ และแผงข้อเท้าผ้าติดลูกกระพรวน
๘. สวมจี้นาง
๙. คาดเข็มขัดผ้าตาดเงิน หรือเข็มขัดโลหะ
เครื่องดนตรีที่ใช้ประกอบการแสดง
พิณ ๕ สาย
จะเข้
ระนาดตัด
ตะโพนมอญ
ฉิ่ง
ฉาบ
กรับ
นาฏยศัพท์ที่ใช้ประกอบการรำ
ตั้งวง ลักษณะการตั้งวงของระบำทวารวดี ยกลำแขนเป็นวงโด้ง กันข้อศอก ไม่ตกศอก เช่นวงของรำไทยมาตรฐาน มือแบเหยียดนิ้วตึงหักข้อมือ และปัดปลายมือมาด้านหน้าวงสูงระดับหางตา วงกลางเป็นวงหน้าสูงระดับอกและศอก ลักษณะข้อศอกตั้งเป็นมุมฉากระดับเดียวกับไหล่
จีบ ลักษณะจีบแตกแต่งจากรำไทยมาตรฐาน และจีบของระบำโบราณคดีชุดอื่น ๆ คือนำนิ้วชี้มาจรดกับข้อสุดท้ายของนิ้วหัวแม่มือเป็นวงกลมกรีดนิ้วที่เหลือทั้ง ๓ ออกไป
เคลื่อนเท้าหรือขยับเท้า การเคลื่อนเท้าจะเป็นการรำของมอญ คือย่อเข่าผสม เท้า
ชิดเคลื่อนเท้าทั้ง ๒ ข้างไปพร้อมกับโดยเผยอปลายเท้าและส้นเท้าสลับกันตามจังหวะยืดยุบเข่า
ลักคอ คือการกดไหล่ข้างใดข้างหนึ่ง แต่ศีรษะกลับเอียงตรงกันข้ามกับไหล่ที่กด เช่น ลักคอซ้าย จะต้องกดไหล่ขวา ศีรษะเอียงทางซ้าย เป็นต้น
กระทายไหล่ คือการเบี่ยงไหล่ข้างใดข้างหนึ่งไปด้านหลังแล้วกลับคืนมาด้านหน้า
|
|
|
