Neric-Club.Com
  สารบัญเว็บไซต์
  ทรัพยากรคลับ
  พิพิธภัณฑ์หุ่นกระดาษ
  เปิดประตูสู่อาเซียน@
  พันธกิจขยายผล
  ชุมชนคนสร้างสื่อ
  คลีนิคสุขภาพ
  บริหารจิต
  ห้องข่าว
  ตลาดวิชา
   นิตยสารออนไลน์
  วรรณกรรมเพื่อเยาวชน
  ลมหายใจของใบไม้
  เรื่องสั้นปันเหงา
  อังกฤษท่องเที่ยว
  อนุรักษ์ไทย
  ศิลปวัฒนธรรมไทย
  ต้นไม้ใบหญ้า
  สายลม แสงแดด
  เตือนภัย
  ห้องทดลอง
  วิถีไทยออนไลน์
   มุมเบ็ดเตล็ด
  เพลงหวานวันวาน
  คอมพิวเตอร์
  ความงาม
  รักคนรักโลก
  วิถีพอเพียง
  สัตว์เลี้ยง
  ถนนดนตรี
  ตามใจไปค้นฝัน
  วิถีไทยออนไลน์
"ในยุคสมัยแห่งโลกแฟนตาซี ปลาใหญ่ไม่ทันกินปลาเล็ก ปลาเร็วไม่ทันกินปลาช้า ปลาตะกละฮุบเหยื่อโผงโผง โง่ยังเป็นเหยื่อคนฉลาด อ่อนแอเป็นเหยื่อคนเข้มแข็ง คนวิถึใหม่ต้องฉลาด เข้มแข็ง เสียงดัง มีเงินเป็นอาวุธ
ดูผลโหวด
 
 

'องค์ความรู้ในโลกนี้มีมากมาย
เหมือนใบไม้ในป่าใหญ่
มนุษย์เราเรียนรู้ได้
แค่ใบไม้หนึ่งกำมือของตนเอง
ผู้ใดเผยแผ่ความรู้
อันเป็นวิทยาทานแก่ผู้อื่น
นั่นคือกุศลอันใหญ่ยิ่ง'
 
องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า












           




             ซ่อมได้ 


สถิติผู้เยี่ยมชมเวปไซต์
13991519  

วรรณกรรมเพื่อเยาวชน

 

(รังสรรค์แบบ : แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง)
ใครว่าขอบฟ้าไม่มีจริง ..
นั่นไง..ตรงจุดนัดพบของดวงตะวัน..
ปลายทางที่โค้งฟ้า เธอมองเห็นอะไร
ที่นั่นมีดวงตาแห่งวัน ใช่ไหม..
ดวงตาแห่งวัน ดวงตาแห่งเวลา
นาฬิกาที่ทอฝันของใครต่อใคร
อย่างไม่รู้เหน็ดเหนื่อย
ที่นั่นมีดวงตะวันที่ไม่เคยทิ้งขอบฟ้า
การเดินทางสู่โค้งฟ้าของดวงตะวัน
การเดินทางสู่ฝันของชีวิตใครสักคน..
 
 
 
"พ่อเคยบอกเสมอ วันใดเราทดท้อ เหนื่อยล้า ให้นึกถึงดวงตาวัน ดวงตะวันที่ถักทอฝันของใครต่อใคร นาฬิกาดวงตาวันที่กำหนดชะตาชีวิตได้ด้วยตัวมันเอง ชีวิตคนเราเหมือนดวงตาวันมีขึ้นมีตก มีทั้งดีและร้ายปนเปกันไป เหมือนมีดำมีขาว ใครที่ไม่พบปัญหาเลยในชีวิตไม่มี เพียงแต่วันนี้เราอย่ายอมแพ้ รอวันเวลาดีดีที่จะหวนกลับมาอีกครั้ง เหมือนดวงอาทิตย์ที่ไม่เคยทิ้งขอบฟ้า วันพรุ่งนี้ยังมีความหวังใหม่รอเราอยู่เสมอ.."
 
 
 
 
 
 
 
 

ตอนที่ 1: คนปั้นฝัน
นักร้องนักประพันธ์คนหนึ่งกรายผ่านจอทีวี
ฉันชื่นชอบบุคลิกอันมีเอกลักษณ์
ฉันชอบข้อคิดข้อเขียนเรียบๆไม่ธรรมดา
ชอบบทประพันธ์เพลงที่แฝงวิญญานนักอนุรักษ์ธรรมชาติ
ประทับใจมากที่สุดก็เพลงนี้ละมัง คนปั้นฝัน .

 
ตอนที่ 2: ประกายฝัน
ในความทรงจำของฉัน ฉันเห็นแม่เพียงภาพถ่าย
ภาพถ่ายที่แม่โอบอุ้มฉันไว้ในวัยสักสองขวบ
ในภาพแม่สวยมาก เหมาะสมกับพ่อราว "กิ่งทองใบหยก"
พี่ใหญ่กับพี่รองขนาบข้างพ่อซึ่งอุ้มพี่กลาง
ฉันในอ้อมกอดของแม่น่ารักมากมาก จริงจริงนะ
 
ตอนที่ 3:พิมพ์ใจ

ในโอกาสหนึ่งที่ได้กลับไปรวมญาติอีกครั้งใต้แสงจันทร์ที่บ้านสวน บรรยากาศเก่าเก่าในวัยเยาว์ถูกจำลองไว้ตรงนั้น..คิดถึงพ่อจับใจ.. พ่อเป็นต้นฉบับและถ่ายทอดสายเลือดอนุรักษ์ธรรมชาติ ให้แก่ลูกเล็กเล็กของพ่อ ตราบจนเติบใหญ่..
 
ตอนที่ 4: วัยฝันวันเยาว์
ในวัยเด็กของฉัน ฉันไม่นับว่าเป็นเด็กเรียนเก่ง แต่ความภูมิใจที่สุดคือไม่เคยทำให้คุณครูผิดหวัง ฉันไปโรงเรียนแต่เช้าทุกวัน ช่วยคุณครูจัดชั้นเรียน

ตอนที่ 5: ในรั้วรัก

ฉันไม่ได้ถูกหล่อหลอมด้วยเบ้าแก้ว
ไม่ได้ถูกเพ้นท์ด้วยลายเงินลายทอง แต่พ่อเลี้ยงพวกเราให้ใช้ชีวิตรอดได้ในสังคมปัจจุบัน
 
 
ตอนที่ 6 : อ้อมกอดรัก
ในวัยเด็ก ..กลางเดือนกันยายนทุกปีพวกเราจะมีความสุขกันเป็นพิเศษเพราะจะถือเอาวันนี้เป็นวันรวมจัดปาร์ตี้เล็กๆสำหรับสมาชิกที่มีวันคล้ายวันเกิดในเดือนนี้ เลือกเอาวันเกิดพี่สามเพราะเป็นวันกลางระหว่างเราสามคน พี่สามฉัน และน้องเล็ก
ตอนที่ 7 : เพื่อนตาย
 
น้ำในสระหลังบ้านเริ่มขอดแห้งเมื่อเข้าแล้ง ปลายฝนต้นหนาวน้ำในสระจะตกตะกอนใส มุมนั้นเป็นอีกมุมหนึ่งที่รักมาก ใต้ต้นขี้เหล็กเหลืองสะพรั่งอ่อนหวานเหมือนกล้วยไม้ นกกระจอกครึ่งโหลขลุกกันอยู่ตรงนั้น เวลาแดดอ่อนอ่อนหลังเลิกเรียน
ตอนที่ 8 : ในดวงจิต
วันที่ลานกว้างๆใต้ร่มต้นอินทนิลถูกขุดลึกลงเป็นบ่อกักน้ำเป็นอีกหนึ่งบทเรียนที่พ่อให้เราเรียนรู้โลกและความพอดีชีวิต แปลงดินลูกรังส่วนนั้นพ่อบอกไม่เหมาะสำหรับการเพาะปลูก พ่อบอกว่าให้เป็นที่เก็บขังน้ำฝนสำหรับปลูกผักสวนครัว รวมไปถึงความคิดที่จะทำเกษตรครบวงจรด้วย
ตอนที่ 9 : ในรอยทาง
 
หลายคนบอกฉันเป็นคนตรงๆ แต่ฉันคิดว่าฉันไม่ทนกับความไม่ถูกต้องมากกว่า หลายเรื่องราวที่ฉันมองแตกต่างจากคนอื่น ฉันก็แค่หยุดเปลี่ยนเส้นทางแต่เป้าหมายคงเดิม ความคิดอ่านของฉันเป็นมาตรฐานสากล บางทีคนที่คิดจะเปลี่ยนฉันอาจต้องหันกลับย้อนดูตัว วันนี้ของฉันได้เห็นวิถีการดำรงชีวิต วัฒนธรรม อย่างที่พ่อพร่ำสอน ฉันเห็นวิถีการคิดและกระบวนการปฏิบัติที่มีผลกระทบจากสิ่งแวดล้อม..
 
ตอนที่ 10 : ไผ่ลอดกอ
 
วัยซ่าส์วัยซนของฉันวัยนั้นฉันระเริงไปในรั้วนักเรียนหญิงล้วนของโรงเรียนมัธยมขนาดใหญ่ ฉันไม่ใช่คนสวย แต่ฉันใสช่างเล่นช่างคุย สนุกสนานไปในกลุ่ม "เด็กเรียน" มีเพื่อนเฉพาะกลุ่ม
ตอนที่ 11 : ไม้ผลิใบ
 
บางที..ฉันอาจจะลืมช่วงชีวิตบางช่วงไปอย่างน่าเสียดาย
หากฉันจะไม่ได้จดบันทึกเรื่องราวต่างต่างเหล่านั้นไว้
ฉันมีบันทึกเล่มที่สุดรัก ปกหนังแท้สีน้ำเงินกำมะหยี่ ความหนาเกือบสามร้อยหน้า พ่อให้..เพราะอดใจอ่อนกับลูกกะตาคู่ที่อ้อนออด รบเร้าของฉันไม่ได้ พ่อรู้ว่าฉันชอบเขียน ฉันรักมันมากกว่าตัวเองเสียอีก เพราะในนั้นฉันอ่านตัวเองได้ทะลุปรุโปร่ง..
ตอนที่ 12 : ไร้ใจไม่ไร้รัก
 
บันทึกนี้คงจะไม่สมบูรณ์เลยหากฉันจะละเลยผ่านช่วงเวลานี้ไปเสียได้ บรรยากาศฝึกงานภาคสนามครั้งที่สองของฉัน เทอมปลายของปีสองฉันต้องออกปฏิบัติงานภาคสนามอีกครั้ง ตอนแรกหวั่นๆว่าพ่อจะไม่ยอมให้เลือกไปที่ไกลไกล แต่สรุปว่าฉันได้ไปยืนอยู่ตรงนั้นหนึ่งสุข..
 
ตอนที่ 13 : วัยร้ายวัยเรียน
 
ในช่วงชีวิตวัยรุ่นที่ใครใครเรียกว่าเป็นทางโค้งสำหรับฉันแล้วเห็นเป็นทางเรียบสวยงามอย่างซุปเปอร์ไฮเวย์สองข้างทางร่มรื่นเขียวขจี! ฉันอยู่อย่าง "ลูกพ่อ" ได้เรียนรู้ทักษะชีวิตและวิถีสังคมจากสโมสรสัญจรของพ่อ..
 
ตอนที่ 14 : ไม้ตื่นป่า
 
เมื่อต้องเข้าเรียนต่อในระดับปริญญาตรีคุณอายื่นข้อเสนอให้ฉันไปเข้าเรียนในในเมืองใหญ่เหมือนพี่พี่ แต่ฉันไม่อยากไปไหน ฉันเป็นคนปรับตัวยาก ฉันไม่ชอบอยู่รวมกับคนอื่น เหมือนที่พ่อชอบค่อนแคะฉันเวลาฉันเกเร พ่อบอกว่าฉันเอาแต่ใจตัวเอง ความจริงแล้ว..ฉันยอมรับคนอื่นนะ.. แต่ต้องตามแบบฉบับของฉัน ฉันทนกับความลำบากความขัดแย้งได้เท่าที่เป็นความพอใจของฉัน..
 
 
ตอนที่ 15 : วันฟ้าเปลี่ยนสี
 
 
กว่าปีที่ฉันเดินเข้าออกโรงพยาบาลที่พ่อพักรักษาตัว วันอาทิตย์สุดท้ายที่มีโอกาสได้ลาพ่อได้ต้นปาล์มเตี้ยน่าตึกสีขาว ภาพถ่ายในเสื้อครุยของฉันที่เตรียมจบการศึกษา ฉันยื่นส่งให้พ่อ ใบหน้าที่เคยประทับรอยยิ้มเสมอซูบผอมจนฉันใจหาย แต่ฉันก็ยังคงเห็นประกายตาอบอุ่นเสมอของพ่อ..


หน้าที่ :: 1   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11  


Copyright © 2012 Neric-Club.Com All Rights Reserved