คนลืมตัว   บ่อยไปที่รู้สึกว่าช่วงชีวิตของเราหาเวลาให้ตัวเองไม่ได้ บางช่วงชีวิตนับว่าหาเวลาว่างแบบสบายสบายได้ยากเย็นจริง เวลาที่งานเข้ามาหลายหลายหน้า เลือกจับไม่ถูก เหมือนริมฝีปากจะขึ้นไปอยู่บนหน้าผาก หรือวันนี้ริมฝีปากฉันอยู่บนหน้าผากจริงจริง จะแปลกอะไรในเมื่อบ่อยไปที่เห็นริมฝีปากติดปกเสื้อ   เวลาที่จะได้มาละเลียดอ่านไดโน้นนี้ไม่มีเหมือนก่อน แม้ว่าจะได้เยี่ยมหน้ามาเหมือนทุกวัน เข้ามาฟังเพลงอย่างเคย เป็นเรื่องปกติของวันที่เปิดเพลงจากไดทิ้งให้วนเฉยเฉย ทำธุรอื่นไปพลาง กินกาแฟ เข้าห้องน้ำ แต่งตัว แต่.. วันนี้เพลงบ้านฉันจางเจื่อน ไดรี่เวอร์ชั่นใหม่ของฉันเพลงมันไม่วนแล้ว ความสุขจากการเก็บเกี่ยวฝีมือตัวเองน้อยลง ในขณะที่งานอื่นอื่นเพิ่มมากขึ้น หมดเวลาสุขแล้วจริงเหรอ..   เห็นหลายคนบ่นงานยุ่ง ฉันเองก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่ บางครั้งเผลอลืมตัวเองไปเลยก็บ่อยบ่อยไป น่าสงสาร สมองซีกซ้ายกับสมองซีกขวาเกี่ยงกันทำงาน หลายครั้งที่นั่งทำงานอยู่นึกได้ว่ายังไม่ได้เตรียมอาหาร จำใจทิ้งงานออกไปซื้อกับข้าวเจ้าประจำ (ที่มีอยู่เพียงไม่กี่เจ้าที่ถูกปาก) กลัวจะเก็บiร้านไปเสียก่อน   ครั้งหนึ่งที่ออกไปทั้งทั้งปากกายังค้างคาอยู่ในมือ ซื้อกับข้าวจับยัดตู้เย็นเหมือนเคย กลับเข้างานอีกทีหาปากกาไม่เจอแล้ว ด้วยความเสียดายออกไปเดินตามหาก็ไม่พบ เสียดายที่สุดไม่ใช่เพราะราคา แต่นึกถึงหน้าคนให้แล้วอยากเคาะกระโหลกใครสักคน   กับข้าวในตู้เย็นบางวันต้องเก็บทิ้งเพราะถูกปล่อยไว้นานเกินไป สั่งตัวเองจะไม่ตุนกับข้าวอีกในขณะที่เก็บอาหารเก่าทิ้ง แม้แต่มังคุดผลไม้สุดโปรดยังลืมไว้ได้เป็นหลายอาทิตย์ โชคดีที่เป็นผลไม้ยอดอึด..ยิ่งเย็นยิ่งหวานฉ่ำ.. ใครนะช่างเปรียบเทียบ คนงามขำเหมือนมังคุด.. อืมม์..ฉันเองก็ดูเหมือนจะเข้าข่าย"งามขำ" ..มองทีไร..ก็ขำได้ทุกที.. อ้าว..ฉันเจอแล้วปากกา..ใครเอามาใส่ไว้ในตู้เย็น..     เพลงประกอบ : ใช่เลย       "The reward of a good thing well done is to have it done." - - Ralph Waldo Emerson - - รางวัลของสิ่งที่เรียกว่ายอดเยี่ยมคือการได้สร้างมันขึ้นมา