ที่สุดของหัวใจ..คือเธอ   งาน งาน งาน งาน..งาน...ห้องทำงานของฉันตอนนี้เหมือนอยู่ใต้ทะเล (ก็มีหลายอย่าง เต่า ปู กุ้ง ปลา สาหร่าย รวมถึงบัวใต้น้ำด้วย) เงยหน้าวันนี้มองไปเบื้องนอกฉันพบแล้วโลกวิไล.. สนามหญ้าเขียวขจีนั่นยั่วยวนเหลือเกิน ฝนทิ้งช่วง หญ้าตัดใหม่ผลิใบเขียวท่ามกลางความเงียบสงบ หากเป็นวัยเด็กคงได้ไปโชว์ลีลาตีลังกาโลดโผนโจนทะยาน แต่วันนี้..ทำได้แค่ถอดรองเท้าวิ่งตื๋อฝ่าไปบนหญ้านุ่ม..โลกเป็นของเรา เห็นสีเหลืองสว่างไสวบนยอดไทรทองนกน้อยหลายครอบครัวจับจอง สนเซนต์คาเบียนยอดแหลมยืนนิ่งตรงแน่วไม่กระดุกกระดิก เหมือนทหารยามรักษาการยืนเพ่งไม่กระพริบตา ทิวเข็มพุมสีแดง ดอนย่าสีขาว สีส้ม สีแดง กล้วยไม้สารพัดพันธุ์ สวนหย่อมตกแต่งสวยงาม น่าดู เฟิร์น พิกุล บุญนาค สะบัดดอก ฉันเลิกออกกำลังกายแบบแอโรไดนมิคจากเครื่องออกกำลังกายสารพัดชนิด ก็มันไกลขี้เกียจเดิน แม้จะรู้ว่าตรงนั้นมีกลิ่นอ่อนของนางแย้มยามเย็น โมกดอกขาวกำจายกลิ่นกรุ่นแทรกมา จำปี ราชาวดี บอนไซ แก้วที่ตื่นฝนสลัดดอกขาวเกลื่อนพื้น เหมือนพรม ภายใต้งบประมาณเหยียบแสนนั่น ที่ผู้ใหญ่ใจดีให้มา ฉันมักพบว่าคนข้างนอกชอบเข้ามาแย่งพื้นที่ของฉัน ฉันไม่ชอบมีคนอื่นในความเป็นส่วนตัว ฉันเลือกการวิ่งเปลือยเท้าบนหญ้าเขียวนุ่มราวกำมะหยี่ วิ่งไปสำรวจไม้รอบข้างไป ใครจะสุขเท่าเป็นไม่มี หากเป็นไปได้จะขับรถมาวิ่งตอนเช้ามืดแต่คงยาก แค่นี้ฉันก็เป็นตัวประหลาดเฒ่าเฝ้าองค์กรแล้ว ห้ารอบสนามฉันก็หอบแฮ่ก..เดินบ้างวิ่งบ้าง..สมองเริ่มทำงาน.. หลังจากปล่อยให้ความตีบตื้อมาครอบครองเนื้อที่อยู่หลายนาน หาสารพันข้ออ้างมากลบเกลื่อนความขี้เกียจที่จับเปาะ งานฉันอยู่ตัว เพียงมองหารูโหว่แล้วอุด กับเติมเต็มให้สมบูรณ์มากขึ้น จริงจริงแล้วหาใช่ข้ออ้างอื่นใดไม่.. วันนี้ฉันกำลังเพลินกับขิมตัวใหม่ที่ได้มาอย่างไม่คาดฝันต่างหาก.. สำนวน "ปู่กระสันถึงไก่ไก่ก็มา" ดูท่าจะครีเอทมาสำหรับฉันโดยเฉพาะ ในวันที่วนเวียนลูบคำขิมไม้มะค่าสีดำสนิทสลักมุกราคาเหยียบหมื่น ฉันกลับได้พบว่าที่องค์กรได้รับงบประมาณซื้อขิมมาไว้ในครอบครอง! ฉันกระโจนใส่อย่างไม่กลัวสะดุดหน้าแข้งใคร ก็ดูซ้าย ขวา หน้า หลังดีแล้ว ไม่มีใครเหมาะสมเท่าฉัน ไม้เกลี้ยงไม่สลักลายนั่นมองไม่สวยงาม แต่เมื่อขึ้นสายแล้วเสียงราวกับระฆังแก้วบนหอดูดาว ฉันไม่รีรอเลยที่จะตะกายดาว.. คิดว่าลืมไปหมดแล้วเพราะปล่อยทิ้งแสนล้านนาน(นานมาก) ฉันพบว่า..ฉันมีความจำอันยั่งยืนในเรื่องอย่างนี้(แปลกแห่ะ) อาจเป็นความประทับใจที่ฝังตัวบ่มฟักมาเนิ่นนาน เมื่อขึ้นได้เพลงหนึ่ง เพลงอื่นๆจะตามมาเหมือนทำนบพัง โดยไม่ดูโน้ต ฉันก็เข้าที่เข้าทางได้ในเวลาไม่นานนัก ลูกสมุนแวะมาเลียบเลียบเคียงเคียงรู้ว่าอยากเล่นบ้าง แต่ไม่กล้า เลยนั่งเกาะขอบโต๊ะฟังฉันเล่น เหมือนที่ฉันเคยเกาะปลายเตียงฟังพ่อไม่ผิดเพี้ยน ตั้งใจว่าสักวันเด็กกลุ่มนี้จะได้รับสืบทอดจากฉัน แต่รอให้ฉันเก่งก่อนเถอะนะ รออีกหน่อยนะ ในความรีบอย่างช้าๆของฉัน พบเซอร์ไพร์มาเป็นระลอกๆ เจ้าตัวน้อยที่เคยปีนไปนอนบนโต๊ะใต้พัดลมเติบโตรวดเร็ว แต่ก็ยังพอใจที่จะนั่งบนตักได้หน้าตาเฉย เป็นฉันต่างหากไม่เตรียมที่กว้างๆเย็นๆให้เธอ เจ้าดาวรุ่งของฉันชอบมาแย่งที่นั่งเพราะตรงนั้นเย็นกว่ามุมอื่นๆ การ์ตูนวอสท์ดิสนี่ย์ไม่อยู่ในความสนใจแล้ว หนังสือเล่มโปรดของเธอที่อ่านซ้ำซากวันนี้คือพจนานุกรมภาพไม่จำกัดช่วงชั้น ไม่สนใจด้วยว่าเพื่อนๆจะเปลี่ยนบทเรียนไปถึงไหน ภายใต้ความไม่สนใจ ไม่ทุกข์ร้อนกับกิจกรรมจอแจ เธอนั่งพลิกหนังสือในมือไปมา แต่บทสรุปแล้วคือเธอรับความรู้ใหม่ได้หมด! ทำแบบฝึกหัดได้ประสบความสำเร็จและอย่างรวดเร็ว ไม่ลืมหน้ายุ่งๆเมื่อถูกทักท้วงว่าเขียนผิดเธอเตรียมตัวจะเลี่ยงไปเหมือนทุกครั้ง แล้วกลับหันมาสนใจดิกชันนารี่เล่มเล็กที่ฉันค้นหาคำศัพท์ที่เธอเขียนผิด ก็เธอมักมีแปลกๆมาให้สัมผัสเสมอ เรื่องบางเรื่องไม่แน่ว่าเธอเป็นฝ่ายถูก อย่างไม่คาด..เธอเดินเข้ามาช่วยฉันหาคำที่เธอต้องการได้ด้วยตัวเอง .. แล้วกลับไปแก้ไขใหม่ไม่อิดออด ท่าทางเป่าลมให้ลิควิดแห้งนั่นน่าขัน ฉันเรียนรู้เธอเพิ่มเติมอีกเรื่องในวันร้อน "ที่นั่งข้าใครอย่าแตะ.." เช้าวันที่รำคาญกับเทคโนโลยี วันที่ตู้เอทีเอ็มกลืนบัตรไปต่อหน้าต่อตา ฉันพบว่าเจ้าชายน้อยของฉันแบก พัดลมผนังสีสวยถูกใจมายื่นส่งให้ "Electric wall fan" เสียงออดๆเอื่อยๆหน้าตาไม่แสดงความรู้สึกนั่น ฉันน้ำตาซึม..ห้องเรียนฉันวันนี้ไม่ร้อนแล้ว พร้อมรับเจ้าชายน้อยนั่นเสมอ นะ..ให้ดวงของเราหนุนเนื่องซึ่งกันและกัน จากวันนี้และตลอดไป...ได้เปล่า.. เช้าวันอาทิตย์ฉันตื่นสาย ข้างนอกฟ้าเป็นน้ำ อิดออดจะลุกจากที่นอน ฟังเหมือนจะมีเสียงครื่นครั่นอยู่ กรกฎาคมผ่านมาอีกรอบ หนาวๆร้อนๆกับภูผาทรายรายรอบ ปีนี้ร้อนแล้งกว่าทุกปี ภูผานั่นจะร่วนซุยจนรับน้ำฝนไม่ได้อีกไหม? เห็นงานเร่งด่วนแก้ปัญหาน้ำในท้องถิ่นแล้วงงกับตัวเอง ความคิดของฉันเสียงดังขนาดนี้เชียว ? ว่าแต่ก่อนหน้านี้งบประมาณมโหฬารไปนอนนิ่งอยู่ที่ไหน คงไม่ใช่เตรียมการไว้เพื่อหาเสียงโดยเฉพาะหรอกกระมัง.. แต่ก็พอใจที่สุด สำหรับการพัฒนาแหล่งน้ำแม้ว่าจะช้าไปนิด มาช้า..ดีกว่าไม่มา .. รู้สึกปวดหัวตุบ ความดันผิดปกติหรือเปล่า ? เหตุการณ์ที่จะให้ความดันทุรันกระฉูดก็ไม่มีสักหน่อย หรือเพราะว่าฉันทอดทิ้งการออกกำลังกาย ..จริงด้วย.. ฉันออกกำลังกายครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่.. สองเดือนก่อน ฉันหมดเวลาไปกับงานเอกสารหรือ? เป็นฉันหรือ? รอยกัดที่แขนยังนูนช้ำมองเห็นชัดเจน เกิดการอักเสบทำให้เป็นไข้หรือเปล่า?รอยช้ำนี้มายังงัย? ในความปวดตุบ ภาพเจ้าชายอัจฉริยะในดวงใจโฉบวาบ ตัวโตโตของเธอตุบตับมาในความคิด ระยะหลังเธอมาขลุกอยู่กับฉัน บางวันอารมณ์ดีมากเธอจะกระดุบกระดิบรำวงมาตรฐานให้ประหลาดใจเล่น ฉันเคยร้องเพลง งามแสงเดือนมาเยือนส่องหล้า ได้จบเพลง เพียงเพื่อให้เธอรำโดยไม่อิดออด ท่ารำเก้งก้างนั่นน่ำขำ แต่ดูเธออารมณ์ดี ศิลปะสร้างโลกยิ่งใหญ่จริงหนอ.. "แม่ ..ซื้อบาบีคิว" ประโยคนี้ติดปากไม่รู้ที่มา พยายามจะบอกอะไร? วันหนึ่งที่ฉันอยู่หน้าชั้นเรียน เธอเดินดุ่มๆมาหา วันนั้นฉันเหนื่อยจนต้องใช้ไมโครโฟนผ่อนแรง ปกติห้องไหนใช้ไมโครโฟนเธอจะไม่เฉียดกรายเลย แต่เธอเดินมาหาฉัน.. "แม่.." ห๋า..นั่นเป็นคำเรียกนิหน่า..สายตาอย่างนั้น..ใช่แล้ว.. ฉันยังงง ยื่นไมค์ให้นึกว่าอยากพูด เหมือนทุกครั้งที่เดินเข้ามาแล้วส่งเสียง (ประโยคยาวๆนั่นไม่ใช่ภาษาไทย แต่ไม่ใช่ภาษาอังกฤษ) ไม่มีใครเข้าใจ เธอรับไมโครโฟนไปแล้วตั้งอกตั้งใจพูดชัดเจน "แม่..ซื้อบาร์บีคิว" ฉันยิ่งงงแตก แต่นึกสนุกพูดต่อให้"ลูกชิ้นหมู" ก็เคยรู้ว่าเป็นอาหารโปรด เธอพูดตามกุกกัก ต่อด้วย"น้ำจิ้ม" แล้วทำท่าดีอกดีใจวางไมค์วิ่งจากไป คนข้างห้องเดินมาดูอย่างสงสัย "เรียนเรื่องอะไร" ฉันทำได้แค่ส่งยิ้ม ก้อยังงงอยู่เหมือนกัน เมื่อเดาเรื่องได้เองแล้วก็บ่น "มีแปลกๆมาทุกวัน" "วิชาของหนู ไม่เคยเข้าเรียนเลย" เธอเลือกเรียนเป็นบางวิชา แต่ชั่วโมงของฉันเธอไม่เคยขาดเรียนแม้ว่าบางวันจะเข้ามานอนกลิ้งมองเพื่อนเงียบๆ บางวันก็จะนั่งที่เก้าอี้หมุนของฉันไม่มีทีท่าว่าสนใจ แต่เมื่อให้เขียนเธอเขียนถูกเกือบหมด !! แม้แต่คำยากๆหลายพยางค์ วันพฤหัสที่ผ่านมาไม่มีชั่วโมงเรียน เห็นเธอเดินร้องไห้ลงบันไดมาลำพัง ไม่เห็นคนเลี้ยง ฉันทัก เธอเดินงอแงเข้ามาหา ซุกซุน ฉันรับเจ้าตัวนิ่มนั่นไว้ ไม่ทันระวังตัวเธอก้มกัดแขนเต็มที่ นิ่งนานจนพอใจแล้วหยุดสะอื้น รอยช้ำนั่นปูดให้เห็นทันตา สงสัยว่า ฉันหรือเธอกันแน่ที่ต้องไปฉีดยารอบสะดือ รู้ชัดว่าเธอจะอารมณ์ร้าย เมื่อถูกขัดใจและมีความรุนแรงมากขึ้น ปีนี้อยู่ป.5 ปีหน้าเมื่อขึ้นป.6 เธอจะปรับตัวกับเพื่อนๆที่เริ่มเข้าสู่วัยรุ่นอย่างไร ฉันเหลือเวลาอีกไม่นานที่จะเก็บข้อมูลนี้ไว้ให้เป็นประโยชน์ในด้านการศึกษา พัฒนาการทางด้านสมองเชิงภาษาดีมาก แต่จะเชื่อมโยงความคิดได้แค่ไหน? บ่ายวันศุกร์..ที่รอยช้ำยังบวมเป่ง ฉันก็ได้มีโอกาสต้อนรับอารมณ์ดีของเธออีกครั้ง เมื่อเดินเข้ามาหาครั้งล่าสุด ฉันยังเสียวแขนวาบๆ เธอเดินเข้ามาหา เรียก" แม่.." ฉันพูดต่อ"ซื้อบาร์บีคิว" เธอพูดตาม ยาวเหยียด "ซื้อบาร์บีคิว ลูกชิ้นหมู น้ำจิ้ม" ฉันหยอดนิสัยดั้งเดิมบอก "ซอสมะเขือพวง" เธอชะงักแล้วทอดสายตาที่ทำให้ฉันรู้สึกเจ็บๆคันๆ เสียงเนิบนาบย้อนกลับ ไม่สบตา " บาร์บีคิวหมู ซอสมะเขือเทศ".. นึกถึงเธอทีไรความตีบตันที่เกาะอยู่ปลายสมองปลิวกระจาย สองปีที่เหลือนี่งานฉันจะเดินหน้าได้สักแค่ไหนกันหนอ.. นะ..เจ้าชายของฉัน.. ฉันให้เธอเป็นหลักชัย.. จะใช้เวลาที่เหลือทุ่มเทให้เธอสุดใจ ..ซีแปดของฉันกำลังจะตัน.. ไม่ตั้งอกตั้งใจเป็นพิเศษคงไม่ได้แล้ว.. ที่สุดของหัวใจฉันวันนี้..เพียงเธอ..       เพลง สุดหัวใจ เหลืออีกกี่วัน..อีกกี่คืน ที่จะมีเธอ เหลืออีกกี่ลมหายใจ ที่จะได้เจอ.. กับความสดใส เวลามีน้อย...เหลือเกิน ที่ให้ฉันได้เตรียมหัวใจ ว่าภาพที่เคยเห็น..ไม่นาน จะเป็นแค่ความหลังไป... ต่อจากนี้...นาทีนี้ จะนับทุกลมหายใจ เก็บเอาวัน..เวลา แต่ละหยดหยาดไว้.ข้างใน จากวันนี้..คนๆนี้.. จะรักเธอสุดหัวใจ.. และจะย้ำซ้ำๆ จากวันนี้..จนถึงวันไกล. ..ว่ารักเธอ.. เสียไปมากมาย..กับเวลา ที่มันเลยผ่าน เสียดายที่วันเมื่อวาน ที่ทำให้เธอ..มันยังน้อยไป เวลาที่เหลือ...ทุกนาที จากวันนี้จนวันสุดท้าย ฉันจะเฝ้าทำ..ทุกทาง ทุ่มเทให้สุดหัวใจ.. ถึงแม้ในวันนั้นที่เราไกลห่าง ในคืนที่อ้างว้างก็จะมีแต่เธอ.
"Life moves pretty fast...if you don't stop to look around once in a while, you might miss it." - - Ferris Bueller, "Ferris Bueller's Day Off" - - ชีวิตผ่านไปอย่างรวดเร็ว ถ้าคุณไม่หยุดและมองไปรอบๆบ้าง คุณอาจจะพลาดบางอย่างไป