สโมสรสร้างสรรค์ทางเลือกคนแนวใหม่ ตามใจไปค้นฝัน: Neric-club.com

Neric-Club.Com

	ทรัพยากรคลับ

	พิพิธภัณฑ์หุ่นกระดาษ

	เปิดประตูสู่อาเซียน@

	พันธกิจขยายผล

	ชุมชนคนสร้างสื่อ

	คลีนิคสุขภาพ

	บริหารจิต

	ห้องข่าว

	ตลาดวิชา

นิตยสารออนไลน์

	วรรณกรรมเพื่อเยาวชน

	ลมหายใจของใบไม้

	เรื่องสั้นปันเหงา

	อังกฤษท่องเที่ยว

	อนุรักษ์ไทย

	ศิลปวัฒนธรรมไทย

	ต้นไม้ใบหญ้า

	สายลม แสงแดด

	เตือนภัย

	ห้องทดลอง

	วิถีไทยออนไลน์

มุมเบ็ดเตล็ด

	เพลงหวานวันวาน

	คอมพิวเตอร์

	ความงาม

	รักคนรักโลก

	วิถีพอเพียง

	สัตว์เลี้ยง

	ถนนดนตรี

	ตามใจไปค้นฝัน

	วิถีไทยออนไลน์

"ในยุคสมัยแห่งโลกแฟนตาซี ปลาใหญ่ไม่ทันกินปลาเล็ก ปลาเร็วไม่ทันกินปลาช้า ปลาตะกละฮุบเหยื่อโผงโผง โง่ยังเป็นเหยื่อคนฉลาด อ่อนแอเป็นเหยื่อคนเข้มแข็ง คนวิถึใหม่ต้องฉลาด เข้มแข็ง เสียงดัง มีเงินเป็นอาวุธ

'องค์ความรู้ในโลกนี้มีมากมาย
เหมือนใบไม้ในป่าใหญ่
มนุษย์เราเรียนรู้ได้
แค่ใบไม้หนึ่งกำมือของตนเอง
ผู้ใดเผยแผ่ความรู้
อันเป็นวิทยาทานแก่ผู้อื่น
นั่นคือกุศลอันใหญ่ยิ่ง'

องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า

ซ่อมได้

สถิติผู้เยี่ยมชมเวปไซต์

14322931

ลมหายใจของใบไม้

:::เปลี่ยนทางไม่เปลี่ยนทิศ:::

สองชั่วโมงเช้าว่างๆ วันที่ยังอยากเก็บตัวเองไว้ในสูญญากาศ
เจ้ากางเขนอ่อนโลกโฉบวาบมาเกาะปุบที่พัดลมติดผนังตัวที่ได้มาในวันฟ้าสีสวย
ปราดตาเดียวก็รู้ ..ฝึกบิน.. มาแล้วไม่ไปไหน..กระพริบตาปริบๆอยู่ตรงนั้น..
บินหลาเอ๋ย..เจ้ามาทวงสัญญาที่ถูกลืม หรือใครวานเจ้ามาส่งสาส์นกันแน่? มีข่าวดีใช่ไหม?
เด็กกลุ่มใหญ่แวะเวียนเข้ามาทักทาย เจ้าขนอ่อนขยับปีกโผไปซุกตัวบนปีกพัดลมเปลือยตัวใหญ่
ข้างนอกฟ้าสวยอากาศใส ลมเย็นส่งกลิ่นฝนมาจากชายฟ้าฟากโน้น ไม่อยากฝึกบินใต้ฟ้ากว้างหรืออย่างไรเล่า?
เดี๋ยวเปลี่ยนชั่วโมงห้องนี้ก็ไม่ว่างแล้ว ห่วงว่าเสียงจ้อกแจ้กจะทำให้เจ้าปีกอ่อนตระหนก

ฉันเปิดพัดลมฝาครอบติดผนังให้ขยับตัวหาทางออกไปเบื้องนอก.. อากาศข้างนอกอบอุ่นนะ..
ดื้อจริง..กล้าๆหน่อยสิตัวน้อยเอ๋ย..บินต่ำลงสักนิด มองไปไกลๆ..ทางออกมีให้เลือกทุกช่องทาง..อย่ากลัว..
อืมม์..สงสัยจะชอบห้องสวยๆสีฟ้าใสนี่..ฉวัดเฉวียนไปมา..ฉันปล่อยให้อยู่ตามลำพัง หาทางออกเองนะ เรียนรู้โลก..
กลับมาอีกครั้งเด็กมากันเต็มห้อง..ไม่ทันระวัง..ก็พากันเปิดพัดลมหมุนติ้วหมดทุกตัว..
เจ้าตัวเล็กตกใจบินโฉบไปโฉบมา ชนพัดลมเปลือยตกปุบลงบนพื้นต่อหน้า
เด็กเด็กเงียบกริบตาจ้องเป๋งที่ร่างน้อยนิ่งเงียบ หลายคนทำท่าจะตะครุบ แต่ฉันถึงก่อน..

โอบเจ้าปีกอ่อนไว้ในมือ กงเล็บนั่นเกาะเกี่ยวนิ้วฉันแน่น หายใจแผ่ว ฉันบอกเบาๆ"ไม่เป็นไรนะ"
สัมผัสไม่ได้ว่าบอบช้ำตรงไหน ฉันปล่อยให้ตัวน้อยนิ่งๆอยู่ในอุ้งมือ เป่าเบาๆปลอบให้ตั้งใจยืดชีวิต
ฝ่าดวงตากลมแป๋วแหว๋วกว่าสามสิบคู่ เจ้าตัวเล็กขยับตัว เด็กๆบอก ..มันฟื้นแล้ว..
เพราะต้องจัดกระบวนการเรียนรู้ให้อีกหลายชีวิต ฉันคงกอดมันไว้กับอกอย่างนั้นไม่ได้
เห็นตะกร้าอุปกรณ์ใบเล็ก ฉันเทของออกให้ลูกแก้ว ลูกข่างกลิ้งลงไปบนพื้น
เอาตระกร้าครอบเจ้าตัวมีปีกไว้รอให้ฟื้นตัว..สองชั่วโมงผ่าน สามชั่วโมงผ่าน ตัวเล็กยังซุกหน้าใต้ปีก..

เด็กๆหลายคนแวะเวียนมาเยี่ยมเจ้านกน้อย ประทับใจกับก้านพลู
เจ้าตากลมตัวป้อมลัดเลาะเก็บใบตะไคร้ขยี้ม้วนเป็นก้อนวางข้างตะกร้า
"เห็นแม่ทำตอนไก่ป่วยค่ะ มันก็วิ่งได้เลย"..

บ่ายจัดแดดอ่อนลมโชยกลิ่นฝนไกลไกลมาอีกครั้ง..
อีกสักเดี๋ยวลมฝนคงจะมาถึง..ฉันเพิ่งนึกได้ว่ามีอีกหนึ่งชีวิตร่วมห้อง
เปิดตะกร้า เจ้าตัวเล็กพุ่งตัวลิ่วออกนอกหน้าต่างไม่หันมาขอบใจสักคำ
นะ..ชีวิต..ผ่านมาเพื่อผ่านไป..
ก่อนกลับบ้านเด็กกลุ่มเดิมแวะเวียนมาอีกครั้ง
ฉันบอก"บินเป็นจรวดออกไปแล้ว"
เด็กเด็กส่งข่าวถึงกัน "มันแปลงร่างเป็นจรวดไปแล้ว"..

ชีวิตเล็กๆนั้นติดปีกไปสู่หนทางข้างหน้าที่ไม่มีโอกาสรู้โชคชะตาร้ายดี
จังหวะเต้นของแต่ละชีวิตล้วนแตกต่าง ในโรงละครโรงใหญ่ตัวละครยังเต้นไปตามบท
เวทีชีวิตไม่มีผู้กำกับใดดีไปกว่าตัวเอง สามสิบลิขิตฟ้า เจ็ดสิบต้องฝ่าฟัน ยังใช้ได้อยู่ไหม?
แล้วบางชีวิตที่เกินร้อยเล่า ให้ส่วนเกินเป็นอัตราทดพรสวรรค์- พรแสวง ที่ติดตัวมาหรืออย่างไร?

สักปลายเดือนคงถึงเวลาที่ต้องเปลี่ยนเส้นทางจริงจริงแล้ว
หลายๆคนผลักดันให้ก้าวไปข้างหน้า แล้วความคิดของฉันเล่า ความฝันของฉันเล่า
ฉันต้องการอะไรบนเส้นทางวิชาชีพ วันนี้ วัยนี้ ฉันแค่อยากเดินร่วมทางกับผู้ร่วมอาชีพ
หลายฝน หลายร้อน หลายหนาวผ่าน ฉันมองหาเส้นทางที่ดีที่สุดสำหรับผู้จัดการเรียนการสอน
ใครจะรู้ปัญหาของผูเรียนมากเท่าคุณครู ใครจะรู้ปัญหาของคุณครูได้มากเท่าคุณครูด้วยกัน
ฉันพร้อมแล้วที่จะนำประสบการณ์ทั้งเชิงบวก เชิงลบขึ้นบอร์ด อย่างไร?
Social network กำลังเป็นที่จับตามอง ฉันมีโครงการนิเทศแนวใหม่เต้นระยิบ
"ศึกษานิเทศก์หัวใจครู"... ใครบางคนให้คำจำกัดความวิถีใหม่ของฉัน
เพียงแค่บอกว่ากำลังเข้าคอร์สอบรมภาษาเพื่อการสื่อสาร..ชอบจัง..ตกลงตามนั้น
ฉันทำได้..ทุกอย่างที่คุณครูควรรู้..ฉันต้องรู้ก่อนเสมอไป..

การประเมินเพื่อรับรองมาตรฐานและการประกันคุณภาพการศึกษารอบสามผ่านไปแล้ว
ขอบคุณคณะกรรมการและผู้มีส่วนเกี่ยวข้องที่ส่งผ่านความโปร่งใสมาให้รับรู้งดงาม
ก็ฉันจะก้าวไปข้างหน้าอย่างไรบนทางสายใหม่หากมีชนักและตะกอนขุ่นค้างคาใจ
ฉันจะอยู่ จะเป็น จะมีอย่างไร หากเป็นหนึ่งในผู้สร้างปมปัญหาให้การประเมิน..
ทนได้ไหมหากจะจากไปอย่างนกเจ็บ..

รู้ตัวดีเสมอ ฉันคนปรับตัวยาก แต่ก็นั่นคือฉันหาใช่จิ้งจกไม่
ฉันไม่จำเป็นต้องปรับตัวให้เข้ากับผนัง หากทุกสิ่งอย่างต้องเปลี่ยนไปตามบริบท
แล้วจะเหลืออะไรไว้เปรียบเทียบ ผิด ชอบ ชั่ว ดี
หากโลกทั้งใบไม่มีความต่างของไม้หลากสี ฟ้าไม่ต่างฝน ฤดูไม่เปลี่ยนกาล
หากโทนสีทุกสีเสมอกันไม่มีความเหลือบต่างจะเหลืออะไรไว้เป็นความงดงาม

วันที่ใบเตยถูกริใบมาม้วนขอดเป็นดอกกุหลาบปักแจกันวางมุมห้อง
การประดิษฐ์ดอกไม้ใบเตยถูกกำหนดให้เป็นหนึ่งในกิจกรรมพัฒนาผู้เรียน
เด็กหญิงทุกคนตั้งใจผลิตงาน กลับมีอีกคนหนึ่งนั่งนิ่งๆ ไม่ร่วมกิจกรรม
ฉันให้หัวหน้ากลุ่มไปสืบขัอมูลแล้วกลับมารายงาน "ไม่ยอมบอกค่ะ จะร้องไห้แล้ว"
ฉันเดินไปโอบบ่าถาม "ไม่ชอบหรือไม่ว่ามีใบเตย" เธอสั่นหน้าไม่พูด
ฉันไปหยิบใตเตยใบอ่อนที่แตกต่าง บอก "เราทำด้วยกันนะ ใบนี้สีสวยที่สุดเลย"
เธอตาแดง หน้าแดงก่ำ เอาแล้วซี เคสนี้ไม่เคยเจอ..แต่เด็กทุกคนต้องมีงานส่ง..
"ไม่อยากทำเหรอคะ" เธอพยักหน้า เด็กคนนี้ไม่มีประวัติไม่ส่งงานหรือถูกปรามประพฤติ

"หนูไม่ได้เอาใบเตยมาก็ไม่เป็นไร หลังอาคารเรียนมีเยอะแยะ "
เธอส่ายหน้า ฉันถามว่าให้เพื่อนไปช่วยตัดมาก็ได้เอาไหม?เดี๋ยวหมดชั่วโมงไม่มีงานส่งนะ
หลายคนเตรียมอาสา..เธอบอกไม่ทำ "หนูสงสารค่ะ ไม่ทำ"
หืมม์..คิดอะไรนะ..เพื่อนรุ่นน้องมากระซิบกระซาบอยู่ข้างหลัง
"เขาอ่านหนังสือดอกกุหลาบค่ะ" อ้อ.. คงหมายถึงตำนานดอกกุหลาบ

อีกหนึ่งทักษะชีวิตที่ในรั้วโรงเรียนไม่มีให้ ฉันควรทำอย่างไรดี?
ละครโทรทัศน์ นวนิยายประโลมโลก สารพัดสื่อล้วนแต่มีอิทธิพลต่อคนวัยเรียนรู้
ท่ามกลางความเชี่ยวกรากของวัฒนธรรมต่างชาติที่ลามไหล
ความบอบบางของกระแสต่อต้านอ่อนแรงลงทุกที จนไม่มีอะไรจะต้านทานได้อีกแล้วละมัง
เราเห็นการแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นอยู่ทุกมุมชีวิต ใครเข้มแข็งกว่าเร็วกว่าก็ฉวยโอกาสงาม
ในวิถีชีวิตล้วนแต่ขวากหนามและอันตรายที่แสดงตัวและซุ่มพราง
คนดีบางทีอาจไร้ที่ยืน ดีเกินไปอยู่ยากเสียแล้ว
ไม่เว้นแม้แต่บนโลกออนไลน์ .. หลุมดำของคนอ่อนไหว..
สัจจะใช่ว่าจะไม่มีแต่ในหมู่โจร ซุ่มซ่าม เงอะเงิ่นก็เป็นเหยื่อสารพัดพิษแล้ว ..

เอ็นดูเจ้าตัวน้อยกับอีกหลายสายตาที่รอคำตอบ
ฉันเดินฝ่่ากลุ่มเด็กอ้อมหลังอาคารเรียน ถอนใบเตยติดมือมาทั้งราก ..
ท่ามกลางสายตาหลากความหมาย ฉันแช่เตยทั้งรากลงในน้ำ
"มันมีราก และมันจะไม่ตาย" ฉันม้วนใบล่างสุดเป็นดอกกุหลาบ
และเริ่มเล่า "ตำนานเทพธิดาใบเตย"
วัยเด็กของฉันผูกพันกับนิทานก่อนนอนแปลสำนวนดีที่พ่อเลือกสรรมาให้อ่าน
ทุกบทจบสวยงามมีคุณค่า สิ่งเหล่านั้นซึมซับไว้มากพอที่จะรู้จักแยกแยะ
ฉันเลือกจับหลายตอนมาผูกร้อยเป็นเรื่องราวได้ตามใจ
มันจบลงอย่างมีความสุขเด็กๆพอใจ

เจ้าตัวเล็กใจบาง ฟังนิทานพลางยื่นมือมาช่วยฉันทำดอกกุหลาบใบเตยจนเสร็จทั้งต้นทันเวลา
ส่งดอกดอกเก้งก้าง ไม่ได้พุ่มสวย แต่มันยิ่งใหญ่และอยู่บนความสุขของทุกสายตาแวดล้อม
ฉันรู้ว่าเจ้าตัวน้อยแอบมาดูทุกวัน ฉันก็แอบเปลี่ยนน้ำทุกวันเหมือนกัน
ปลายใบที่บอบช้ำเริ่มแห้ง แต่ฉันเธอเลือกชี้ให้เธอดูใบใหม่ที่กำลังแตกยอด
"คนดีจะมีความดีคุ้มครอง" เธอสรุปแทนฉันแล้ว

หน้าที่ ::

100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110