|
Neric-Club.Com
|
|
|
 |
|
นิตยสารออนไลน์
|
|
|
|
|
มุมเบ็ดเตล็ด
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
ลมหายใจของใบไม้ |
 |
|
:::ดอกไม้ในรอยเท้า..ที่ก้าวย่ำ:::
สักชั่วกระบี่เดียวของโกวเล้งที่ตั้งใจให้รวดเร็วกว่ากระพริบตา
วันนี้ฉันก็ครบรอบการตัดสินใจเปลี่ยนทางไม่เปลี่ยนทิศ
ทุกเส้นทางที่ผ่านเหมือนย้อนรอยเดิม ต่างไปแค่หาคำตอบได้แล้วทั้งหมด
ไม่ใช่เพียงเพราะว่าฉันมองโลกในแง่บวกมาสม่ำเสมอ
แต่ฉันหมายถึงทุกสิ่งอย่างดำเนินมาถึงเส้นชัยแล้ว..
บางที..ฉันอาจเป็นแค่ตุ๊กตาลานที่ถูกฝังชิพ
บางที..ฉันอาจเป็นหนูทดลองยาในหลอดแก้ว
หรือบางที..
อาจเป็นฉันเองที่กำลังกดปุ่มรีโมทและนั่งดูการทำงานของตุ๊กตาลาน
มีอะไรที่ฉันอยากรู้แล้วไม่รู้ มีอะไรที่อยากได้แล้วไม่ได้?
มีไหมที่หลุดรอดไปจากสิ่งที่ต้องการให้เห็น ให้เป็น ให้มี ตอบว่ามี
แต่จะแปลกอะไร
ในเมื่อวันนี้วัยนี้แค่ต้องการเปลี่ยนผ่านจากผู้ปฏิบัติเป็นผู้บริหารจัดการ
วันนี้วัยนี้ฉันยังไม่ถึงจุดจบของหมาล่าเนื้อ
ไม่ใช่ม้าศึกโชนสนามรบ และยิ่งไม่ใช่ราชสีห์เฒ่าเฝ้าถ้ำ
วันที่ตัดสินใจเปลี่ยนเส้นทางฉันก็ตั้งเป้าหมายและเดินเครื่องหันหัวเรือออกทะเล
โชคดีเสมอที่เหมือนมีตะเกียงวิเศษติดมากับชีวิต
ทุกเส้นทางผ่านที่มองย้อนกลับ ฉันเห็นความงอกงามผุดพราย
เหมือนภาพในหนังการ์ตูนแอนนิเมชั่น
เส้นทางสายปรารถนาของฉันสร้างเสร็จทัน
เหมาะสมเพียงไรหรือไม่ ต่อยอดกันเองแล้วกัน
ในวันที่เริ่มรู้สึกตัวว่า สมองของฉันเฉื่อยลง
หลายภาพถูกตัดฉับ ความคิดกระท่อนกระแท่นไม่ต่อเนื่อง
เทคโนโลยีที่ขยันปรับเปลี่ยนท้าทายคนหัวก้าวหน้า
คนเชื่องช้าอย่างฉันจะรับไหวไหมเล่า ?
เมื่อเริ่มมองหาตัวตายตัวแทนก็ได้รับรู้ว่าคลื่นลูกใหม่ขึ้นหม้อแล้ว!
นโยบายครูคืนถิ่นปลิวฟุ้งทั่วแผ่นดินฝ่าคืนวันที่ร่ำร้องหาละม่อมในคดีอุฉกรรจ์
ที่สำคัญที่สุด หน่วยงานของฉันมีโครงการติดตามประเมินผลทุกแผนงาน
เรื่องงบประมาณตำน้ำพริกละลายแม่น้ำที่พร่ำบ่นได้รับการปรับปรุงแก้ไข
ไม่ว่าจะส่งผลเช่นใดก็ตาม ฉันยังมั่นใจ..ความคิดของฉันเป็นมาตรฐานสากล
ยังเหลืออะไรอีกที่อยากได้แล้วไม่ได้ ?
ฉันยังอยากได้ อยากเป็น อยากเห็นอะไร อีกนอกจากที่เห็นที่เป็นที่มี
เสถียรภาพของคนทำงาน เสถียรภาพขององค์กรนั่นเล่า..!
ที่ยังต้องการเห็นเหมือนกับคนไทยอื่นๆทั้งแผ่นดิน
วันนี้ฉันพลิกอีกมุมมอง หลุมดำขนาดใหญ่ของภาครัฐในภาวะการแข่งขันกระฉูด
ฉันกำลังคิดว่าในองค์กรของเราไม่มีจุดมุ่งหมายร่วมกันเสียแล้ว..
จริงใหม ? ปัญหาใหญ่ที่สุดคือการสร้างวิสัยทัศน์ร่วมกันในองค์กร!
เรารู้ว่าพื้นฐานคุณธรรม จริยธรรมของคนไทยต่ำลงทุกวัน
เรายังมองหาสิ่งที่หายากเต็มทีในสังคมไทย
เรากำลังมองหาเสถียรภาพขององค์กรรวม
การพัฒนาชาติต้องเร่งเดินหน้าในเรื่องคุณธรรม จริยธรรม
ทำอย่างไรให้ประชาชนในประเทศรู้จักแยกแยะผลประโยชน์
รู้ว่าอะไรเป็นผลประโยชน์ส่วนรวม อะไรเป็นผลประโยชน์ส่วนตัว
วาระแห่งชาติที่ว่าด้วยวินัย และจิตสำนึก อย่างเป็นรูปธรรม
เพื่อสร้างคนไทยใหม่ให้เป็นพลเมืองที่ดีของสังคม
วันนี้เรายังมองหาความมีวินัยของคนในชาติ
และที่สำคัญเรามองหาวินัยในการสร้างวัฒนธรรมในองค์กร
ฉันอยากเห็นผู้ปฏิบัติงานทุกคนมีความรักผูกพันต่อองค์กร
มีความสามัคคี เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน มีวินัย มีความรับผิดชอบต่อหน้าที่
ฉันยังอยากเห็นคนในองค์กรทุ่มเท อุทิศตนเพื่อองค์กรอย่างจริงใจ
มีความซื่อสัตย์สุจริต รักษาผลประโยชน์และปกป้องชื่อเสียงขององค์กร
มีการวางแผนงานที่ดีและมุ่งกระทำการด้วยความตั้งใจ ขยันหมั่นเพียร
โดยคำนึงถึงผลประโยชน์ของประเทศชาติ สังคม สิ่งแวดล้อมเป็นสำคัญ
การสร้างวัฒนธรรมองค์กรจะว่าเป็นเรื่องยากก็ว่ายาก
แต่ถ้าจะให้พูดเป็นเรื่องง่ายมันก็ง่าย
แต่ถ้าเราเชื่อมั่นว่ามันทำได้ มันก็มักจะทำได้
เพราะหัวใจคือความเชื่อมั่นของคนในองค์กร
ฉันคิดว่าการสร้างวัฒนธรรมใหม่ น่าจะง่ายกว่าเปลี่ยนวัฒนธรรมเดิม
เพราะว่ามันเป็นสิ่งที่ฝังอยู่ในจิตสำนึก
ฉันเชื่อมั่นว่าถ้าเราสามารถสร้างการมีวิสัยทัศน์ร่วมให้เกิดขึ้นจริงทุกอย่างก็สำเร็จได้
ถึงแม้ว่าเราจะมีเทคโนโลยีที่ทันสมัยที่สุดในโลก
แต่คนของเรายังมีวัฒนธรรมการทำงานแบบอนุรักษ์นิยม
เทคโนโลยีทันสมัยมากมายจะช่วยหรืออำนวยประโยชน์ในการทำงานได้จริงไหม
เพราะไม่ใช่แค่มีความสามารถในการนำเทคโนโลยีใหม่ ๆ มาใช้เท่านั้น
แต่ยังต้องรู้จักสร้างแรงจูงใจให้คนในองค์กรมองเห็นเป้าหมายร่วมกันได้ด้วย
ความร่วมมือร่วมใจเท่านั้นที่จะช่วยกันผลักดันให้การขับเคลื่อนสำเร็จได้
เหมือนกับวัฒนธรรมองค์กรเมื่อสร้างได้ก็ย่อมสามารถที่จะพัฒนาได้เช่นกัน
ฉันเหลียวหาใครอีกคนที่จัดการเรื่องราวตามแปลนของฉันให้สวยงามเสมอ
เธอคนดีของฉัน เข้าใจความคิดของฉันไหม?
เธออยู่ในมุมมองเดียวกับฉันใช่ไหม ?
ฉันเชื่อว่าไม่มีอะไรในโลกนี้ ที่มนุษย์ทำไม่ได้
อยู่ที่ทำหรือยังไม่ได้ทำเท่านั้น
เธอเห็น เธอคิด เหมือนฉันใช่ใหม
ไม่มีอะไรในโลกนี้ ที่มนุษย์ทำไม่ได้
อยู่ที่ทำหรือยังไม่ได้ทำเท่านั้นจริงไหม?
 |
|
|
