แคคตัสที่มีรูปสวยนามเพราะนั่นมันเกะกะลูกกะตากีดกันขอบเขตใจ
ฉันเก็บไว้วางวันที่ไม่มีดอกไม้เล็กเล็กสีขาวกลิ่นหอม
กับวันที่ไม่มีกุหลาบเบ่งบานเต็มมุมอ่านหนังสือของฉัน
เห็นพานธูบเทียนพานดอกไม้ที่เด็กหอบกรายผ่าน
อยากนั่งไทม์แมชชีนย้อนอดีต กลับไปคืนวันวันที่นั่งเย็บแบบทำพานไหว้ครู
ฉันชอบงานดอกไม้โดยเฉพาะตามสไตล์ฝีมือคนไทย
งานฝีมืออันละเอียดอ่อนและวัฒนธรรมประเพณีไทย
กลิ่นธูปผสมดอกไม้หลากชนิดบรรยากาศหอประชุมยังอวลมาถึงวันนี้
การไหว้ครูในวันนี้เปลี่ยนไปมากแล้ว
พานธูปพานดอกไม้มีวางขายให้เลือกซื้อในท้องตลาด
สลายบรรยากาศของการประสานใจช่วยกันทำพานวันวานสิ้นเชิง
ภาพเด็กเด็กขมันขมีเลือกสรรดอกไม้จากที่นั่นที่นี่
ดอกรักริมทาง หญ้าแพรกชายทุ่ง ดอกมะเขือท้ายสวนครัวไม่มีแล้ว
คนที่เคยภูมิใจที่สุดคือคนถือพานที่จะเดินอย่างภาคภูมิ
ภูมิใจในฐานะตัวแทนของชั้นที่ด้รับการคัดเลือกมาเป็นหัวหน้าชั้น
วันนี้คนถือพานคือเด็กจากครอบครัวที่สามารถส่งพานสวยสวยเข้าประกวด
คำชมเชยที่ได้รับจะยังสร้างความเป็นปึกแผ่นของสังคมเล็กเล็ก
สังคมที่เป็นจุดหนึ่งของการเริ่มต้นที่ดีในอนาคตไหมหนอ
เด็กเด็กได้อะไรไปบ้างจากการชนะการแข่งขัน
แข่งกันมันตั้งแต่อนุบาลเลยเนาะ..
ความร่วมมือประสานใจ ความสามัคคีในหมู่คณะละลายไปกับกาลเวลา
กรวยดอกไม้ธูปเทียนที่เคยบรรจงใส่ดอกเข็ม หญ้าแพรกดอกมะเขือไม่มี
เด็กยุคไฟเบอร์ไหว้ครูด้วยบูเก้ดอกกุหลาบ.. "แล้วฉันเป็นบ้าไรเนี่ย.."
เอ่อ..แค่นึกถึงดอกสะเลเต เก็จถวา กาสะลอง
ที่ใครบางคนเอามาปักใส่แจกันเซรามิคสีดำทรงกระบอก
วางให้มุมห้องสวยแปลกตาหอมหวานชื่นใจ
วันนี้ฉันหาแคคตัสวิมานนางฟ้าไม่เจอ..
มันร่วงหายไปตอนไหนหรือใจน้อยตายไปแล้วไม่รู้
เดี๋ยวจะไปเอาตะบองเพชรมาวางแทนนะจ๊ะ
สะเลเต เก็จถวา กาสะลอง ตะบองเพชร เข้ากันดี.