สาบาน     เพราะมัวติดฝน (ละอองน้ำที่กลั่นจากไอน้ำน่ะ ไม่ได้หมายถึง"คนสวยยิ้มหวานที่ผ่านมา") ความตั้งใจที่จะเข้ามารื้อซ่อมไดเลยไม่ได้ซ่อม  ต้องไปนั่งซ่อมตัวเองอยู่คลีนิคตามคำขู่ของ"พี่สาว" เพราะแผลที่หัวคิ้วทำให้ปลายประสาทอักเสบชาไปแถบสมองขวา (ปกติก็มึนมึนชาชาอยู่แล้ว) แย่จิง.. ถึงหน้าคลีนิคได้ฝนทะลายฟ้าคะนองยังกะจะเยาะเย้ยคนไม่ชอบกินยา ปกติหากคนแยะฉันจะไม่อดใจรอ(ประเภทไข้ไม่รอหมอ) แต่วานนี้ฉันนั่งคุยเป็นเพื่อนหมอเฉยเลย.. หลบฝน แอบขำเด็กหน้าเคาน์เตอร์ ตกใจเสียงฟ้าแลบฟ้าร้องฟ้าผ่า จนแทบจะมุดเข้าไปหลบใต้เคาน์เตอร์  เออ..ผู้หญิงกับสายฟ้านี่สงสัยจะเป็นฉันเจ้ากรรมนายเวร หรือไม้เบื่อไม้เมาไม่รู้ซี..แต่เข้ากับผู้ชายได้เหมาะเจาะ ..(ผ่าเหอะ) ฉันเข้าใจความรู้สึกนั้นนะ เพิ่งเจอมากับตัวเมื่อต้นเดือนเมษาที่ผ่านมา วันที่เดินทางกับคณะลัดเลาะชายฝั่งทะเลตะวันตก หน้าโบสถ์ชั่วคราวหลวงพ่อโสธร กว่าจะไหว้ครบทุกองค์..คนเยอะมาก อธิษฐานอย่างที่ปราถนาหน้าองค์พระประธาน พลัดหลงกับคณะอีกต่างหาก เพราะเผลอไปยืนดูละครชาตรีแก้บน ลืมดูเวลาเลย ก่อนโบสถ์ปิดเล็กน้อยฉันยังเดินวนอยู่ในโบสถ์ เดินกลับข้ามถนนมาหน้าตลาดอย่างคนหลงทิศ ลมพัดกรรโชกแรงกลิ่นฝนมาแต่ไกล เสียงฟ้าครืนครัน เสียงแม่ค้าคุยกัน "หลวงพ่อพิโรธอีกแล้ว" ฉะเชิงเทราจังหวัดเล็กเล็กที่ฉันเพิ่งไปเป็นครั้งแรกนั้นออกจะสงบ แต่ช่วงนั้นกำลังมีข่าวดังพอดีเลย..เจ้าอาวาส.. กว่าจะทบทวนได้ว่าคณะและรถจอดรอตรงไหน ก้อจังหวะที่เสียงฟ้าผ่าเปรี้ยงเปรี้ยง..เห็นสายฟ้าทอดยาวกับตา เหมือนฉันยืนอยู่โดดเดี่ยวในโลก รถเมล์ที่ผ่านมาอุตส่าห์จอดรับ คงเห็นท่าฉันเหมือนหมาจนตรอก กระเซอะกระเซิง.. ก็วิ่งฝ่าลมฟ้าอยู่กลางที่โล่งแจ้ง นี่หากเป็นถิ่นฉันละก้อ  คงกระโดดขึ้นไปแล้ว..หลบฟ้า.. ตาเหลือบเห็นรถทัวร์สีจ๊าบสะดุดตาที่เกาะตามคณะมาเลยวิ่งขึ้นทัน เป็นครั้งแรกที่ทำความรู้จักกับ "สายฟ้า" ไม่เคยคิดล้อเล่นกับการสาบาน คนชอบสบถสาบาน ฉันว่าไม่น่ารักฉันไม่เคยสาบาน จริงจริงนะ  (ให้ฟ้าผ่ายอดตาลซิ.) ดึกเลยกว่าจะกลับถึงที่พักเพราะต้องรอให้ฝนหยุด ไม่เคยเป็นอย่างนี้สักที  สงสัยตัวเองเหมือนกัน..  กลับมาทำความเข้าใจกับลิ้นชักไดอารี่ของฉันอยู่นาน ไดอารี่ฉันเป็นระบบระเบียบขึ้นและหาง่าย ย้อนเข้าไปได้ถึงหน้าแรกในเวลารวดเร็วทันใจเพียงแค่พิมพ์ที่อยู่ไปหน้าที่ต้องการ ถึงได้รู้ว่าไดของฉันวันวานสวยจัด  งงเล็กน้อย  ทำไมมันสวยทุกหน้าเลย(..) ก็ออกจะตั้งใจไม่เคยขี้เกียจ สาบาน..เออ..สาบานแล้ว..เดี๋ยวมันก้อโรย เคยรู้แต่ว่าเราเอาใบสามาใช้งานฝีมือไม่คิดว่ามีดอกให้บานด้วย.. เทศกาลดอกดอกฝ้ายบานก็มี  ดอกบัวตองบานก็เห็นแล้ว ช่วงที่มีผลิตภัณฑ์กระดาษสาวางตลาดมากมาย จัดเทศกาลสาบานคงดีแห่ะ เชิญใครเป็นประธาน..ใครจะเป็นประธาน วันนี้ฉันไปประชุมมาเห็นเพื่อนร่วมอุดมการณ์หน้าดำคร่ำเคร่งเหอๆ อะไรกันนักหนากับชีวิตแต่ชอบประโยคนี้ของน้องนะ.. "..สตรีมีสองมือมั่นยึดถือเป็นแก่นสาร เกลียวเอ็นจักเป็นงานมิใช่ร่านหลงแพรพรรณ.." ของใครนะ .ชอบจัง.. ..เค้าว่าผู้หญิงเหมือนดอกไม้ บานแล้วก็โรย  หากไม่ถูกเด็ดก็แห้งเหี่ยวคาต้น พูดปายด้าย.. เหมือนลูกโป่งต่างหาก ไม่ถูกเจาะแตกก็แฟบไปเอง.
"The difference between the impossible and the possible lies in a man's determination." - - Tommy Lasorda - - เส้นบางๆที่คั่นระหว่างความเป็นไปได้และความเป็นไปไม่ได้คือการตัดสินใจของเรา