คนกระด้างแดด      ลมร้อนผ่านผิวกาย ไม่เท่าไหร่นะพอทนได้ มันก็อย่างนี้มาชั่วนาตาปี ..สามฤดูของประเทศไทย.. ที่ร้อนรุ่มรุ่มอยู่ในใจนี่ซี ฉันอยู่กับที่ไม่ไหว ผู้คนรอบกายน่าเบื่อหน่าย ไม่รู้พูดคุยอะไรกันนักหนา น่ารำคาญ จำเจซ้ำซาก หาที่สิ้นสุดไม่ได้ มากคนมากความ ไม่ฟังละ ไปดีกว่าแล้วจะมาฟังผลทีหลังแล้วกัน..   ฉันคนเดียวไม่ได้ชี้ความเป็นความตายของใคร ฉันคนเดียวยิ่งไม่อาจเปลี่ยนความคิดของใคร   ตามสบายนะชาวโลก แล้วจะกลับมาปั้นหน้าเห็นด้วย รับรู้ก่อนหลัง แตกต่างกันยังไง ก็แค่รับรู้เหมือนกัน เท่ากัน รับรู้ในสิ่งที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลง รับรู้ในข้อตกลงร่วมกันของคนอื่น.. ฉันมีความเห็นที่เงียบงัน แตกต่างแต่ไม่มีน้ำหนัก ไร้น้ำหนักสูญญากาศ   ความเหงากับความรู้สึกบางอย่างที่เกาะกินใจพาฉันควงพวงมาลัยไปเรื่อยเปื่อย บนซุปเปอร์ไฮเวย์เส้นทางเดิม ไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับความคับคั่งของจราจรวันสุดสัปดาห์ ทางสี่ช่องทางส่งฉันกับพาหนะคู่ใจโฉบฉิวเลาะถนนเลี่ยงเมือง ทำถนนกันอีกแล้ว กรวด หิน ดิน ทราย ร่วงกรูกราวจากรถบรรทุกหิน .. ไหนล่ะกฎหมายคุ้มครองผู้บริโภค ..   รถขนดินที่ฉันแซงมากว่าห้าคัน ไม่มีผ้าคลุมอย่างที่กำหนดสักคัน แบคโฮงุ่มง่ามข้างถนน ดูเหมือนจะกำลังตั้งหน้าตั้งตาขุดคลอง พื้นที่ห่างกันช่วงสองสามหมู่บ้าน บ้างก็จะขุด บ้างก็จะถม เฮอะ. เกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ ปล่อยปล่อยมันผ่านไปอีกสักเรื่องเถอะน่า   ซีดานใหม่เอี่ยมทะยานตีคู่มา ความสนใจฉันถูกเบี่ยงเบน เพิ่งรู้ตัวแน่ชัดวันนี้ .. ฉันบ่มเพาะนิสัยตะแบง ชิงดีชิงเด่นแข่งขันบนถนนคอนกรีต ! ทางออกทางใหม่ของฉันหรือไร? สังเกตตัวเองมาหลายครั้ง ฉันมีความสุขกับการได้เบียดปาดหน้าแซงรถคันอื่นๆ โดยเฉพาะรถป้ายแดง ฉันพอใจกับชัยชนะของตัวเอง .ถ้าวันไหนไม่ได้ประลองความเร็ว เหงา..   บางวันพบเข็มไมล์พุ่งขึ้นลิ่วๆสูงกว่า 180 ไม่สะทกสะท้าน ไม่หวั่นไม่ไหว บางวันพบตัวเองแทรกไประหว่างรถทัวร์สองคัน หรือฉันไม่เสียดายชีวิต หรือฉันไม่กลัวความตาย หรือฉันเพี้ยนแล้ว ฉันเพี้ยนไปแล้ว.. บางที.. ฉันอาจต้องหาเวลาไปพบจิตแพทย์   ฉันมองเห็นความผิดปกติชัดเจนขึ้นทุกวัน ทุกวัน ฉันเริ่มเซ็งตัวเอง..เบื่อคนรอบข้าง..มันใช่แล้วเนี่ย. .  โอ้..นครศรีฯ ช่างมีมนต์ .. ฉันจะเป็นสะไภ้ชาวนครศรี ศรีธรรมราช? ไม่ใช่ ศรีอยุธยา เปล่า ..นครศรี?  อืมม์ ..ศรีธัญญา..   แต่..เอ..คนข้างหน้าเป็นยิ่งกว่าฉันแห่ะ.. โน่นๆแซงลิ่วลิ่วไปแล้ว ป้ายแดงสว่างโพลน เฮอะ... บีบแตรลั่นถนนเลย.. จะแซงรถรับส่งนักเรียน.. อ๋า..ฝ่าไฟแดง..คงไม่อยากต่อท้ายไทยแลนด์ ล่ะซี ไปแล้ว..ไปจอดสยบเสียงนกหวีดจราจรฝั่งโน้นเถอะ..   อืมม์..มีคนอื่นเพี้ยนกว่าฉัน คนอื่นต่างหากที่เพี้ยนไป.. ไม่ดูตาม้าตาเรือ อะโห ใส่สูทผูกไทโก้ ทะเลาะกับตำรวจอยู่ตรงนั้นเหอะ ฉันไปหล่ะ มีธุระต้องรีบไปทำ โน่นไง ธุระของฉัน รถป้ายแดงอีกคันข้างหน้าตะบึงไปนั่น จะรีบไปไหน ฉันจะตามไปดู..           แม่สาย     คาราบาว ฟากฟ้ายามเย็น เห็นแสงรำไร อาทิตย์จะลับโลกไป พระจันทร์จะโผล่ขึ้นมา หมู่มวลวิหค เหินลมอยู่กลางเวหา จะหลับคืนสู่ชายคา ชายป่าคือแหล่งพักพิง แต่น้องนางไยไม่เห็นกลับมา จากไปตั้งหลายปีกว่า ท้องนาบ้านเราเหงาจัง ลมหนาวพัดโบก โยกเรือนจนคล้ายจะพัง ผู้เฒ่าตายายลงนั่ง เหม่อลอยด้วยใจเลื่อนลอย นก น้อย จากท้องนา ราคาถูก เธอเป็นลูก ที่ถูกพ่อแม่ขายไป กตัญญูบิดา มารดา ปานใด แม่สาย จากเมือง เชียงฮาย ต้องไปสู่สังคมทราม เมื่อรู้สึกตัวว่าสายเกินไป หมื่นพันที่เธอผ่านชาย หัวใจเธอจึงเย็นชา สังคมกระหน่ำซ้ำสอง เธอต้องติดยา ไม่คิดหวนคืนบ้านนา ปรารถนา เพียงยาเมา ผู้เฒ่าล้มป่วย คนช่วยไปบอก เธอจึงจากเมืองบางกอก หวังไปให้ทันเวลา เอายาไปฝาก เอาหมาก เอาพลูเสื้อผ้า แม่สายที่เธอจากมา เหมือนวาจาว่าสายเกินไป นก น้อย กลับมาแค่ทันพระสวด ใครเล่าเจ็บปวด รวดร้าวเท่าสาวเมืองเหนือ สังคมเมืองไทย ใครฟังเขาคงไม่เชื่อ ขายกินหมดแล้วเอื้องเหนือ ให้กับชายที่อู้บ่จ้าง...
"Life moves pretty fast...if you don't stop to look around once in a while, you might miss it." - - Ferris Bueller, "Ferris Bueller's Day Off" - - ชีวิตผ่านไปอย่างรวดเร็ว ถ้าคุณไม่หยุดและมองไปรอบๆบ้าง คุณอาจจะพลาดบางอย่างไป