สัญญานอันตราย (กล่องร้าว)       คืนที่พระจันทร์ดวงโตกลมสว่างใสประดับฟ้าโปร่ง คืนที่หนุ่มสาวหลายคู่ลัดเร้นใต้ซุ้มไม้ใต้เงาจันทร์ มาฆะบูชา.. รอบโบสถ์คนแยะ แต่มองยังงัยยังงัยก็มีแต่คนแก่   แล้วมอเตอร์ไซด์มากมายที่ขวักไขว่บนท้องถนน ไปไหนกันเล่า สามรอบโบสถ์กับสมาธิที่เดินจงกลม เสียงหัวเราะต่อกระซิกให้แลเลยไป ยังเห็นเงาวูบไหวที่โน่นที่นี่ ลูกเต้าเหล่าใคร? มารอรับผู้ปกครองเหรอ ทำไมไม่มาประกอบพิธีทางศาสนาด้วยกันก่อน หรือพากันไปดูกระสือวาเลนไทน์ที่เห็นโฆษณาอยู่นานแล้ว   ชื่อเรื่องน่าสนใจ แต่เด็กรุ่นใหม่คงไม่สนใจคำว่ากระสือมากว่าคำพ่วงท้าย "วาเลนไทน์ " วัฒนธรรมข้ามชาติที่เกาะกินเหยื่อราวสนิมเหล็ก หลังจากเวียนเทียนฉันแวะคุยกับเพื่อนในร้านเล็กเล็กข้างวัด เจอเข้าให้เลย...กระสือตัวจริง! กระสือวาเลนไทน์   ดอกกุหลาบจากห่อละ 180 บาท (ประมาณ100ดอก) ถูกจัดเตรียม บรรจงห่อด้วยกระดาษแก้วใส ซ้อนกระดาษลูกไม้ อาศัยความมีฝีมือ สายตา อารมณ์ละเมียดละมัยของศิลป์ จัดตกแต่งริบบิ้นผ้าขนาดใหญ่สีแดง แซมด้วยดิ้นทองตรงนั้นนิด ตรงนี้หน่อย 3-5 ดอกร้อย สูบกันเห็นเห็น แต่เสียใจ ไม่ได้กินเงินฉันหรอก   รุ่งขึ้นที่คนในร้านดอกไม้แทบจะเหยียบกันตายกับกุหลาบช่อละร้อย ฉันเดินเลี่ยงไปที่ร้านขายต้นไม้ไม่ได้ตั้งใจจะซื้อดอกไม้หรือต้นไม้สักหน่อย แต่อยากได้กระถางหวายสักหลายใบเพิ่มเพื่อไปใส่พิโรทอง กับราชินีหินอ่อนแจกเหมือนทุกปี   เจอไม้กระถางพันธ์แปลกตา ปลายใบสีเขียวสดบิดเป็นเกลียว ที่ปลายยอดกลับแตกตุ่มเป็นจะงอยเล็กเล็กมีน้ำใสหล่อเลี้ยงตลอด โคนใบที่เกิดลายเส้นเล็กเล็กสีแดงเรื่อไปจนสุดปลายก้าน เหมือนสาวน้อยขี้อายยืนหน้าแดงม้วนต้วนอยู่หน้าชายหนุ่ม ฉันหยิบติดมือมาอย่างไม่ลังเล เจ้าของไม่ทันตอบว่า ชื่อไร ฉันเอามาวางรับแสงแดดนอกหน้าต่างหัวนอน รอวันเบ่งบานของดอกที่ตูมเต่ง   ครึ่งเดือนที่ผ่านมา.. ห้องนอนที่เคยกรุ่นด้วยโคโลญจน์กลิ่นกุหลาบกลับแทนที่ด้วยกลิ่นอะไร เหมือน..เหมือนส้วมไม่ราดน้ำ หรือส้วมเต็มอะไรสักอย่าง ..ต้นไม้หัวนอนนั่น! หรือว่า.. ว่านกระสือออ.. พูดให้ใครฟังคงเป็นเรื่องตลก แต่เปล่า ฉันกำลังเศร้ามากถึงเศร้าที่สุด   ครบรอบปีชีวิตชาวกล่อง สุข - ทุกข์ของฉันถูกหักลบกลบเกินในพื้นที่เล็กเล็กนี้ ฉันไม่ลืมวันทุกข์ วันสุขของที่นี่ หลายครั้งบอกตัวเอง "พอใจ" หลายครั้งผลักดันตัวเอง "รับไม่ไหว" หลายคนบอกบุคลิกฉันเปลี่ยนไป ฉันหาคำตอบให้ตัวเองไม่เจอ ชีวิตคนกล่องของฉันคงถึงกาลอวสานแน่แล้ว   ครึ่งเดือนที่ผ่าน ครึ่งปีที่ผ่าน ฉันจะรู้สึกตื้อตื้อทุกเช้าที่ตื่นนอน เหมือนเพิ่งลุกจากโต๊ะอาหารมื้อหนัก เปล่าไม่ใช่ต้นไม้รูปทรงแปลกนั่นแต่อย่างไร แต่เพราะเจอมลพิษจังจัง กี่มื้อเช้าแล้วที่ถูกวางกอง กี่มื้อเย็นแล้วที่ถูกวางกอง   เพราะเสียงบรรยายด่าลูกที่ไม่รักษาสะอาดห้องน้ำหลังการใช้งาน คนอะไรช่างบรรยายได้ละเอียดละออปานนั้น ฉันมองเห็นภาพเหล่านั้นเหมือนสมองติดจอแบน หลายครั้งติดติดกันฉันทานข้าวไม่ได้ รวมถึงอื่นอื่นที่เป็นความรู้สึกเกินรับ   ล่าสุดที่แน่ใจแล้วว่ากลิ่นไม่พึงประสงค์มาจากไหน ฉันจะตัดสินใจลาชีวิตคนกล่องเสียที เสียดายชีวิตติดปีกของฉันจริง คนเก่งตลอดกาลในจินตนาการของตัวเองจนตรอกแล้ว   ใครนะบอกคับที่อยู่ได้คับใจอยู่ยาก ฉันว่าคับแค้นใจเพราะที่อยู่เป็นโจทย์ปัญหาที่ยากมากมากเลย ชีวิตคนกล่องวันนี้ไม่มีแม้ที่ให้ถอนใจ แม้แต่ลมหายใจของฉันยังถูกย่ำยี.. ฉันจะทนได้อีกนานเท่าไหร่กันหนอ..
" To handle yourself, use your head; To handle others, use your heart." - - Anonymous - - จงใช้ความคิดเพื่อที่จะควบคุมตัวเอง แต่จงใช้หัวใจเพื่อควบคุมคนอื่น