ถึงคนในเวิ้งฟ้า   ฝนลงแล้ว สรรพสิ่งรอบตัวเหมือนเพิ่งมีการเคลื่อนไหว เสียงนกสารพัดชนิดชวนกันไปดูเรือนรังใหม่ เสียงสุงต่ำเจี๊ยวจ๊าว ปีนี้มีนกเพิ่มขึ้น บ้านฉันเป็นสวนนกไปแล้ว ข้างนอกนั่น กล้วยไม้ป่าระย้าย้อย เอื้องผึ้ง แวววิเชียร สายน้ำคลั่ง เขาแกะ กุหลาบทราย สามปอยหลวงสีขาวปากเหลืองดอกใหญ่ที่เคยส่งกลิ่นหอมอ่อนหายไปไหนแล้ว จำที่มาได้ทุกต้น รุ่นนี้ได้มาจากชาวบ้านในพื้นที่ที่ไปบรรจุงานครั้งแรก ครั้งที่ใช้ชีวิตสุขเหลือเกิน อยากเรียกตัวเองว่า ”นกไพร” กับเขามั่งแต่ก็ยังไม่อาจนับว่าใช่ วันนี้ฉันคงเป็นได้แค่ “ไก่ในสุ่ม” (หรือเปล่า) อยากออกไปอยู่นอกสุ่มเหมือนกัน แต่กลัวจะต้องกลับมาเดินเลาะสุ่มตามความเคยชิน เป็นอะไรก็ช่าง ฉันไม่เป็นแพะเด็ดขาด เสียงลมกระซิบใบไผ่ “คิดอะไร คิดอะไร” ไม่รู้นิ ก็ไม่ใช่ใบไผ่ ปีนี้ฝนมาเร็วกว่าเคย คงเหนื่อยใจกับมนุษย์ตัวจ้อยที่ไม่รู้จะทำโทษอย่างไรดีแล้ว ไม้ผลิใบกะทันหัน เกิดเป็นโทนสีตัดกันเห็นชัดเจน ความสดชื่นถูกเรียกกลับคืนมา แต่ทำไมฉันยังรู้สึกเหมือนโลกซึมเซา อยากเป็นดักแด้ในรังอ่อนอีกครั้ง คิดถึงใครบางคนที่กระทุ้งมา “อย่าคิดอย่างคนหมดไฟ” อืมม์ ฉันยังไม่นับว่าใช่…แต่ขอเวลาหน่อยได้ไหม… มีเรื่องราวมากมายที่อยากแหวกงานตรงหน้าออกมาหายใจ ฉันนึกถึงลิงกับลูกเกาลัด ฉันปล่อยงานแล้วออกมาหายใจนอกสุ่ม คิดถึงพี่รองเหลือเกิน ไปเพลินอยู่ที่ไหนหนอ ที่ที่นั่นคงสวยงามจนพี่รองไม่ยอมละจาก เมื่อไหร่จะกลับมาสักที ได้รับรู้ไหม ลูกชายทั้งสองคนเป็นศักดิ์เป็นศรีแก่วงศ์ตระกูลยิ่ง ภูมิใจในนางแก้วของพี่รอง เธอไม่ขาดตกบกพร่องในหน้าที่เลย หน้าที่แม่อันยิ่งใหญ่ หน้าที่คู่ชีวิตที่ไม่เคยทิ้งกัน เวลานี้ยังทำหน้าที่พ่ออีกด้วย ความทดท้อในหลายครั้งที่ไม่เห็นความก้าวหน้าทางกายภาพของพี่รองสลายไป เมื่อได้เห็นถ้อยทีและการปฏิบัติต่อกันอย่างดียิ่ง “ปีนี้เพื่อนๆติดยศพลตรีกันแล้ว” เธอบอกอย่างไม่หวั่นไหว หอมแก้มซ้ายขวาคนที่นอนนิ่งๆบนรถเข็น ฉันรู้ว่าพี่รองรับรู้ ก็พี่รองเป็น “ยอดขุนพล” มาตั้งแต่เด็ก ดาบก้านมะพร้าวที่เธอควงหมวกใบลานนั้นยังจำได้ "อัศวินม้าขาวมาแล้ว" อยากหมุนเข็มนาฬิกาย้อนอดีตได้ พี่รองจะรอพวกเราไหมนะ เมื่อถึงกำหนดไปหาแต่กลับต้องเลื่อนเวลาออกไปอีกแล้ว วันหนึ่งเราจะเป็นไก่นอกสุ่ม ถึงวันนั้นแล้วเราจะไปไหนๆได้ดั่งใจจริงไหม ครบรอบสองปีแล้ว ที่พี่รอง ทอดทิ้งให้เราอยู่กับการรอคอยวันกลับมา ครบรอบสองปีที่พี่รองไม่สนใจใยดีกับการกระตือรือร้นไปพบไปหา หรือพี่รองลืมน้องแล้วจริงๆ แต่เราก็จะยังรอยังคอยพี่รองเสมอ วันนี้แป๊บปี้ได้รับรางวัลนักเขียนมาเหมือนฉันเมื่อหลายปีก่อน พี่รองจะยังจำได้ไหมหนอ งานเขียนชิ้นแรกของฉันที่ลงวารสารครั้งแรก เป็นพี่รองที่ไปรับเงินมาส่งให้ฉันอย่างงงๆ “ทำได้ยังงัย ” ก็ฉันคนไม่เอาไหน วันนี้ลูกชายคนเล็กของพี่รองกำลังไต่บันไดนักเขียน และเธอก็ทำได้ดีกว่าฉันเสียอีก เมื่อไหร่พี่รองจะตื่นมาชื่นชมความสำเร็จของลูกๆเสียที ทั้งสองคนเป็นแชมป์กอล์ฟที่มีอนาคตไกลอีกด้วย หรือพี่รองไม่ยอมตื่นมารับรู้ความสะเทือนไหวของบ้านเมือง หรือพี่รองไม่อยากรับรู้ถึงอุณหภูมิร้อนแรงของวิกฤตการเมืองแล้ว พี่รองคนที่เคยอยู่แนวหน้าเสมอในกองรบ ผ่านสมรภูมิมาโชกโชน วันนี้ทำไมปล่อยเฉยกับเหตุการณ์มากมาย ทั้งใต้ดิน บนดินเสียเล่า กองทัพประกาศเป็นกลไกรัฐ ไม่ว่าฝ่ายใดเป็นรัฐบาล ในขณะที่สัมผัสเสมอกับสงครามสื่อ รู้ๆเห็นๆไม่มีฝ่ายใดยอมด้อยไปกว่ากันเลย หากพี่รองปกติเหมือนในวันวาน พี่รองมีคำตอบให้น้องสบายใจเสมอ พี่รองพูดบ่อยๆ "กองทัพมีหน้าที่ปกป้องชาติครับไม่ใช่กำหนดอนาคตของชาติ" วันนี้พี่รองนอนนิ่งๆเหมือนไม่อยากรับรุ้ หรือพี่รองไม่อยากรับรุ้แล้วจริงๆ ? พฤษภาคมกำลังจะผ่านพ้นไป ข่าวปิดท้ายช่วงรำลึกวีรชนพฤษภา พบสุสานวีรชนใต้ทะเล ? ข่าวนั้นกระทบอะไรบ้าง ยี่สิบปีที่ผ่านมากี่ครอบครัวกันหนอที่เฝ้ารอการกลับมาของคนที่รักซึ่งจากไป เป็นการรอคอยในความว่างเปล่า แต่ก็ยังคงรอเสมอ รออย่างมีความหวัง รอท่ามกลางกระแสข่าวการเมืองระส่ำระสาย ไม่รุ้ทิศทางที่แตกสานซ่านเซ็นของข่าวลือกว่ายี่สิบปี หายไปอย่างไรไม่มีข่าวคราว หายอย่างไรไม่มีแม้ร่องรอย ค้นหาแทบพลิกแผ่นดิน จากพื้นหญ้าสนามฟุตบอล ถึงป่าลึก แต่ก็ยังคงรอคอย รอการกลับมาทุกขณะจิต ถึงวันนี้ ? หรือสิ่งที่เห็นอาจไม่มีอยู่จริง หรือสิ่งที่ใช่อาจไม่ใช่ คำตอบเป็นอย่างไรกันแน่ อยากให้คำตอบเป็นอย่างไรกันแน่   เมื่อครั้งพี่รองลงพื้นที่ภาคใต้พวกเราอยู่ข้างหลังนั่งฟังข่าวปะทะกันที่นั่นที่นี่ พร้อมกับทำใจยอมรับกับทุกสภาพ พร้อมเสมอกับทุกข่าวคราว แต่ในวันนั้นพี่รองยังกลับมายิ้มมาแย้มมาหยอกเย้าเล่นหัวเหมือนเคย คราวนี้พี่รองไปนานเหลือเกิน รสชาดของการรอคอยแตกต่างกันสิ้นเชิง วันนี้..พวกเรายังรอพี่รองเสมอ และอย่างมีความหวัง ยังหวังเสมอให้พี่รองกลับคืนมา คืนมาเป็นรั้วของชาติ คืนมาเป็นธงชัยให้ลูกแก้วเมียขวัญ เพลงพระนิพนธ์"รัก" นี้มั้ย ที่พี่รองรักมาก เพลงนี้มั้ยที่พี่รองร้องด้วยหัวใจทุกครั้ง เสียงทุ้มนุ่มละไมเอื้อนออดด้วยหัวใจนักรบ ด้วยดวงใจภักดิ์และสำหรับ"นวลนาง" ที่พี่รองรักหมดใจ โหรประจำมุมส่วนตัวที่ทำนายแม่นยำน่าเชื่อถือได้บอกฉันจะมีโชคใหญ่ คำทำนายบอกฉันจะได้ลาภจากผลบุญที่สร้างสม ถ้าเลือกได้ ฉันขอให้ได้พี่รองกลับคืนมาได้ไหม? ขอให้พี่รองกลับคืนมาอย่างสมบูรณ์ได้ไหม? หวังให้พี่รองกลับคืนมา ‘ รักพี่รองสุดชีวิต 24 พฤษภาคม 2552   รักทะเล อันกว้าง ใหญ่ไพศาล รักท้องฟ้า โอฬาร สีสดใส รักท้องทุ่ง ท้องนา ดั่งดวงใจ รักป่าเขา ลำเนาไพร แสนสุนทร รักพฤกษา รุกขชาติ ที่ดาษป่า รักปักษา ร้องกู่ บนสิงขร รักอุทัย สว่าง กลางอัมพร รักทั้ง รัตติกร ในนภดล รักดารา ส่องแสง สุกสว่าง รักน้ำค้าง อย่างมณี มีโภคผล รักทั้งหมด ทั้งสิ้น ที่ได้ยล รักนวลนาง รักจน หมดสิ้นใจ   "Life is a big canvas and you should throw all the paint you can on it." - - D.Kaye - - ชีวิตเหมือนภาพเขียนขนาดใหญ่และคุณควรจะใช้สีทั้งหมดที่คุณมีสร้างสรรค์มันขึ้นมา