ตอนที่ 7 : ครัวกล่อง     วันหยุดนานนานเที่ยวซะเบื่อเลย ททท.(ท่องเที่ยวทางโทรทัศน์)ไม่มีอะไรสนองนโยบายหัวใจที่ไขว่คว้า ออกไปเตร็ดเตร่นอกบ้าน โซฮอลที่ยังไม่กล้าใช้ก็ไม่มีทีท่าจะลดราคา เบื่ออาหารนอกบ้านที่หน้าตาเดิมเดิม กอปรกับสงสารสะเบียงในตู้เย็น ก็คนโน้นคนนี้หยิบติดมือมายัดตู้เย็นไว้ไม่มีโอกาสกิน หัวผักกาดแดง แขนงคะน้า มะเขือเทศ หอมหัวใหญ่ ฯลฯ ข้าวสุกที่เหลือจากปาร์ตี้วันวาน อ่า..รู้แล้วจะทำอะไรดี ข้าวผัด !!!!! (ไม่ใช่ผลัดวันปะกันพรุ่งนา อันนั้นถนัดนัก แต่เบื่อแล้ว)   เอาอะไรเป็นเนื้อ อ่อ..มีแฮมกับลูกชิ้นหมู เออดีแห่ะ ไม่ต้องหั่น ไม่ต้องเสียเวลาล้างเขียง ก็มันแขวนอยู่นิ่งนิ่งนานนานตรงนั้น เป็นที่อยู่อาศัยของจุลินทรีย์หรือเปล่าไม่รู้ ก็มันมองไม่เห็นหนิ กระเทียมเจียวสำเร็จลงกระทะ ลูกชิ้นกับแฮมใส่ลงไปก่อน เหยาะซีอิ๊วขาว อ่า..หอม ควันลอยเป็นรูปอะไรไม่รู้วิ่งเข้าบ้านนู้นน เหอะๆ ผลัดกันนะ   ใส่ผักก่อน.เฮ้ย ตัวไม่มีกระดูกมาจากไหน ก็แกว่งน้ำแล้ว ..ผักปลอดสารก็อย่างนี้ ปลอดภัยไว้ก่อน เอามันไปปล่อยก็หมดเรื่อง ลูกชิ้นกระโดดกลิ้งเลยกะทะดึ๋งดึ๋งอยู่กับพื้น ..อื้ม..ท่าทางจะอร่อยมาก..ลูกชิ้นยังวิ่งหนี.. เติมนั่นนี่พอให้มีสีสรร เสียงเด็กข้างบ้านจามติดกันหลายครั้ง เกรงใจ ลดไฟหน่อย ขอโทษนะ..ไมโครเวฟทำข้าวผัดฉ่าไม่อร่อยเท่าแก๊ซ แต่งหน้าให้สวยสวยด้วยหอมผักชี เท่านี้ก็เตรียมขึ้นโต๊ะได้   อ้าวเพลงจบแล้ว..เดี่ยวนะ ไปเปลี่ยนเพลงก่อน เออวันนี้ยังไม่ได้เปิดเน็ท เข้าเน็ทหน่อยดูไดอารี่นิด ..กลิ่นอะไรลอยมา.. เสียงเด็กข้างบ้านกระอักกระไอ ..ห๋า...ห้องโน้นควันตลบ.. ง้ากกก....ฉันลืมปิดแก๊ซ..ข้าวผัดช้านน.. สวัสดีเพื่อนเก่าแก่ที่มาเยือน เธอมาได้เวลาพอดี ฉันรอเธออยู่นานแล้ว ฉันเลี้ยงเธอสักมื้อ ข้าวผัดอาฟริกัน...ลูกชิ้นนิโกร.       "Your only obligation in any lifetime is to be true to yourself." - - Richard Bach - - สิ่งที่ต้องกระทำตลอดช่วงชีวิตคือการซื่อสัตย์กับตัวเอง