|
ถึงดาวดวงสุดท้าย..ที่ปลายฟ้า
ย่างเข้าปีที่เจ็ดแล้วสำหรับบ้านหลังนี้ที่ประณีตสร้างขึ้นเพื่อศูนย์เครือข่ายในความรับผิดชอบ
ทั้งที่ไม่เคยถามตัวเองสักครั้งว่าเพื่ออะไร รู้แต่ฉันทุ่มเทเวลาส่วนหนึ่งให้กับเธอ
(ก็ต้องเป็นเธอซี เพราะสะท้อนตัวตนของฉันมาทั้งหมด ก็หรือฉันไม่ใช่สาวสวยเล่า ?!!)
ข้ออ้างในเบื้องต้น..เพื่อทดแทนการขาดการประชุมสัมมนา ในครั้งที่ฉันเกือบพ้นหน้าที่ในส่วนนี้
แต่เหตุผลสำคัญจริงๆนั่นคือการสร้างเพื่อเผยแพร่ผลงานและพัฒนางานให้เป็นรูปธรรมต่างหาก
ท่ามกลางความไม่มั่นใจ ฉันจะประสบความสำเร็จมั้ย เว็บต่างๆผุดขึ้นเป็นดอกเห็ด
จะเป็นกรณีเดียวกับมีแต่คนขายไม่มีคนซื้อไหม เขียนเองอ่านเองไหม?
เว็บไซต์ของฉันจะเงียบเหงาหรือเปล่า คำถามมากมายวนมาในเบื้องแรก
แต่ไม่ใช่อุปสรรคสำหรับฉันเลย ฉันยังอยากเห็นเว็บไซต์ของตัวเองผลิบาน
กับคำถาม"ใช้เวลาไหนทำ" ที่ผู้ตรวจการจากเขตราชการถาม ฉันยิ้ม ..
ในแสนแรกของผู้เยี่ยมชมเว็บ ฉันน้ำหนักลดไปห้า(เพื่อกลับเพิ่มสิบ)เพราะไม่ต้องหลับต้องนอน
ฉันเพิ่มจำนวนหน้าในทุกค่ำคืน จำนวนผู้เข้าชมเพิ่มจากวันละ 500 หน้า เป็นเกือบพันในปีที่สอง
ฉันยังคงอัพเดทหน้าเรื่อยๆ เพิ่มสีสรรด้วยภาคบันทึกในหลักจิตวิทยามนุษย์
เรื่องจริงบ้างเล่าบ้าง บางเรื่องก็แฟนตาซีผู้อ่านต้องพิจารณาเอาเอง(ก็เตือนแล้วงัย)
มีความสุขที่ได้เห็นเว็บไซต์หรือชื่อของตัวเองอยู่ในเว็บเสริช
ในปีที่สามนี้ฉันไม่ได้อัพเดทเลยแต่มีจำนวนการเข้าเยี่ยมเพิ่มถึงวันละเกือบสามพันแล้ว
เฉลี่ยวันละ 2500 หน้าก็ไม่นับว่าน้อยเลยสำหรับเว็บไซต์เล็กๆที่จำกัดตัวเองไว้เฉพาะกลุ่ม
ในวันคืนที่ฉันวนเวียนอยู่กับบ้านหลังนี้กลายเป็นความผูกพัน
คือชีวิตจิตใจของฉัน และเชื่อเถอะนะ เธอมีชีวิตจิตใจ มีวิญญาน
ก็สุข-ทุกข์-ชอบ-ชัง ของฉันอยู่ที่นี่ เป็นวิญญานของฉันไปแล้ว ณ วันนี้
แม้จะไม่ใช่เว็บไซต์ที่มีผลสะท้อนทันทีเหมือนเว็บอื่นๆ ไม่อาจพูดคุย
แต่ฉันสื่อได้ถึงความรู้สึกที่สื่อสารผ่านมาถึงกันสม่ำเสมอ
ความเคยชินจากการตั้งคำถาม "ใคร(ฟร๊ะ)?" ทุกครั้ง เมื่อมีความรู้สึกปะทะ หมดไป
เคยพลุ่งพล่านกับปฏิกริยาสะท้อนกลับ เคยรู้ว่ามีบางคนติดตามเฝ้าดูฉัน
แต่ไม่กลัวแล้ว ก็ฉันนั้งอยู่ในบ้านของฉันกับเกราะป้องกันตัวเอง
ฉันสร้างกำแพงแน่นหนา ใครจะกระโดดออกมาจากจอแก้วก็จะได้รู้กัน
วันนี้..อย่างไม่ต้องการคำตอบเพราะฉันวางใจแล้ว ฉันเปิดเผยตัวแล้ว
ไม่ว่าใครก็ตามในมุมใดใดที่สื่อสารมาฉันเพียงมองนิ่งๆ รับความรู้สึกชอบชังได้นัยเดียวกัน
หลายคนที่เสนอตัวมารู้จักทักทาย หลายคนยังคงส่งสายตาอย่างสงวนท่าที
ขอให้เรารู้จักกันอย่างคนรู้จักกันได้ไหม? รักกันอย่างคนรักกันได้ไหม?
ให้ความรู้สึกดีดีสร้างโลกให้สวยงามอย่างจริตของอุดมการณ์ไขว่คว้าได้ไหม?
อยากให้เป็นกำลังใจให้กันและกัน สานต่อความคิดเชิงบวกให้เป็นสีสรรของโลก
ฉันยังคงนั่งอยู่ในมุมนี้แม้จะไม่มั่นคงนัก
เมื่อเริ่มรู้สึกว่าอะไรบางอย่างออกจะมากเกินไป เกินงาม
ฉันคิดจะสร้างบ้านหลังใหม่ ฉันมองหาบ้านใหม่ทำเลดี
ส่วนใหญ๋คือตามลิงค์เพื่อนๆไปแบบเฮไหนเฮนั่น แต่จะจำกันได้ไหม?
ฉันเลือกจับจองคอนโดมิเนียมในชุมชนใหญ่ของพันทิพ
เมื่อได้เอกสิทธิ์และเอกสารครอบครองฉันเริ่มตกแต่งบ้านหลังใหม่
ทำเลที่แตกต่างจากบ้านหลังเดิมฉันใช้เวลาเลือกเฟอร์นิเจอร์
และออกแบบตกแต่งอยู่นาน ได้ไม่่เท่าใจ แต่ก็พอใจในระดับหนึ่ง
เมื่อเข้าไปอยู่ที่นั่นฉันเริ่มเหงา ชุดเคร่ืองเสียงยังทำงานได้ไม่ปกติ
หลายบ้านสวยงามจนฉันไม่กล้าแวะ ทำได้แค่เดินผ่าน ชะเง้อมองบ้านนั้นบ้านนี้
ฉันชอบบ้านชนบทโล่งมีที่ให้วิ่งเล่น มีสวนสวย มีเสียงเพลง
เพื่อนบ้านไม่ค่อยมี ไม่เป็นไร ฉันรักสงบ
แต่ก็มองเห็นเพื่อนบ้านแดนไกลแวะมาโฉบดูบ่อยๆ
ตั้งใจว่าจะเก็บมุมบันเทิงจากบ้านนี้ไปให้หมด
คงไว้แต่ภาควิชาการให้เป็นตึกคุรุศาสตร์ แต่ก็เสียดาย กลัวว่าในที่สุดก็จะรกร้าง
ฉันตัดสินใจให้บ้านสองหลังเชื่อมต่อกัน ฉันกำลังทำสะพานโค้ง ประดับดอกไม้ แสงไฟให้สวยงาม
แม้ฟ้ากว้างจะไม่เคยร้างดาว รู้ดีว่าดวงดาวไม่เคยทิ้งฟ้า
แต่ฉันจะรอดูดาวดวงใหม่ที่ผุดขึ้นประดับฟ้าในทุกค่ำคืน
เธอยินดีมาดูดาวกับฉันไหม ดาวที่ขึ้นประดับฟ้าทีละดวงที่นั่น ที่นี่
เธอจะมองเห็นเหมือนฉันไหมดาวดวงสุดท้ายดวงนั้นที่ปลายฟ้า
นะ..ฉันจะให้เธอเห็นดาวดวงสุดท้ายที่ยังพรายฟ้า.
|
|
ญ) ดังมี สิ่งใดมาดลใจฉัน
ดังใจ โอ้เอยเฝ้าคอยเธอนั้น
นานแสนนาน จึงมาเจอกัน
คล้ายบางสิ่งผูกพัน ร้อยใจเราร่วมกัน
(ช) ดังมี สิ่งใดมาดลใจฉัน
ดวงใจ โอ้เอย มีเพียงเธอนั้น
นับวัน จากแรกเจอกัน
ใจฉันเพียงต้องการ แต่เธอตลอดมา
(ช) ฝากคำสัญญา ฝากวาจา
รักเธอไม่เสื่อมคลาย
(ญ) หมื่นพันสัญญา
ร้อยวาจา หนึ่งเดียวที่เข้าใจ
(ช) รอคอย ผ่านวันเนิ่นนานเพียงไหน
(ญ) คืนวัน ผ่านไปไม่มีความหมาย
(พร้อม) นับวันนี้เธออยู่ภายในใจ
และหวังเพียงได้ครอง
รักจนตราบนานตลอดไป
ดนตรี .........
(ช) ฝากคำสัญญา ฝากวาจา
รักเธอไม่เสื่อมคลาย
(ญ) หมื่นพันสัญญา
ร้อยวาจา หนึ่งเดียวที่เข้าใจ
(ช) รอคอย ผ่านวันเนิ่นนานเพียงไหน
(ญ) คืนวัน ผ่านไปไม่มีความหมาย
(พร้อม) นับวันนี้เธออยู่ภายในใจ
และหวังเพียงได้ครอง
รักจนตราบนานตลอดไป
นับวันนี้เธออยู่ภายในใจ
และหวังเพียงได้ครอง
รักจนตราบนานตลอดไป
|
|
|
|
