คือ..นิลนัยนาหาดาย..      ฝนหล่นมานิด..พอค่อยยังชั่วร้อน.. กับข้าวถุงในตลาดเปลี่ยนหน้าตา.. แต่ฉันก็ยังเลือกกินก๋วยเตี๋ยวผักตำลึงเหมือนเดิม ยอดอ่อนๆทอดยาวหลังอาคารเรียนฉันเลือกเก็บยอดที่ไม่ต้องก้ม กำมือหนึ่งก็พอดีชาม..ไม่ต้องลงทุน แม่ค้าก็ใจดีจังเด็ดหนวดและล้างให้ด้วย   แม้ว่าจะเป็นยอดที่เพิ่งออกเมื่อคืนก็เหอะ ใครจะรู้ว่านกหรือตัวมีปีกใดใดจะมาฝากรักแต่เมื่อไหร่ ฉันไม่พิถีพิถันเรื่องการกิน แต่ระวังหน่อยก็ท่าจะดีกว่า สาธารณสุขหยุดข่าวสารพัดโรคแพร่กระจายตั้งแต่ก่อนสงกรานต์ ป่านนี้..คนไทยลืมไข้หวัดนกและหวัดใหญ่ 2020..แล้วมัง   องค์กรของฉันสู่ภาวะปกติ แต่ก็เตรียมพร้อมรับแขกจรอยู่ทุกวัน เจ้าชายยอดอัจฉริยะเดินผ่านมานั่งปุบข้างหน้าโต๊ะทำงาน เธอตัวโตใหญ่จนนึกภาพปีที่แล้วไม่ออก หลายครั้งที่เธอเดินหัวเราะมากับถุงดินน้ำมันสีเขียวถุงเดิมที่ดูจ้อยไปถนัดใจ ถ้าไม่ทันทักหรือนั่งหันหลังให้จะเข้ามาโอบกอดทั้งตัว วันนี้มีวิวัฒนาการถึงหอมแก้มด้วย ตัวนิ่มๆสะอาดนั่นน่าเวทนาจริง   เพื่อนหลายคนถูกกัด ฉันรู้ว่าเธออารมณ์ไม่ดีจากการถูกขัดใจ การที่คนเลี้ยงปรามไว้ไม่ให้เธอตามอะไรได้ตามใจ ทำให้เธอหาช่องว่างปลดปล่อย "ไม่เรียนภาษาอังกฤษ" เธองึมงำในวันที่ฉันวุ่นวายกับงานตรงหน้าไม่สนใจเธอเหมือนเคย แต่ไม่นานก็กลับมาป้วนเปี้ยนเหมือนเดิม เธอเข้าห้องคอมพิวเตอร์น้อยลง แต่เลือกมาอ่านหนังสือที่เก้าอี้ของฉันแทนแม้ว่าจะมีพี่ๆหรือน้องๆเรียนอยู่เต็มห้อง   พัฒนาการในทางอยู่ร่วมสังคมเธอดีขึ้น ภาษาอังกฤษเธอดีมาก พัฒนาได้เร็วกว่าเด็กรุ่นเดียวกัน ทั้งการอ่านและการเขียนแต่ยังพอใจอยู่เงียบๆ คำศัพท์ใหม่ยาวๆหลายคำที่เพิ่มขึ้น เธอออกเสียงถูกต้องหมดและเขียนได้ ฉันค้นหาวิจัยเกี่ยวกับเด็กออทิสติคทั้งไทยและเทศและตั้งใจศึกษาเรื่องนี้อย่างจริงจัง ฉันกำลังสนใจวิธีการสอนภาษาอังกฤษในเด็กสมาธิสั้น..   มีโอกาสเข้ารับการอบรมการพัฒนา ICT เพื่อการสร้างเครือข่ายออนไลน์ เห็นทีมงาน ICT ทำงานกันน่าชื่นใจมองเห็นไฟโชนแสง เด็กรุ่นใหม่ไฟแรงกลุ่มนี้จะเป็นกำลังสำคัญถิ่นไทยต่อไป ถูกใจมาก ก็นั่นหรือไม่ใช่แรงปราถนาของฉัน ฉันหวังมาเสมอที่จะให้เด็กไทยทุกพื้นที่มีสิทธิและโอกาสเท่าเทียมกัน ไม่ใช่อุดมการณ์เพื่อชาติเพื่อประชาชนอะไรทั้งนั้น เพียงแค่จิตสำนึกของคนไทยคนหนึ่งและจิตวิญญานครูที่ไม่เคยมอดดับ   ฉันแค่อยากเห็นคนไทยในทุกส่วนเสี้ยวของแผ่นดินไทยไม่ถูกทอดทิ้ง ทอดทิ้ง..ใช่..ฉันเลือกใช้คำนี้..จริงไหม ? คนไทยส่วนหนึ่งถูกทอดทิ้งท่ามกลางความวิวัฒน์ของสังคมโลก ในขณะที่คนส่วนหนึ่งที่กอบโกยผลประโยชน์อยู่บนแผ่นดินเดียวกัน มองข้ามสังคมท้องถิ่นในชนบท ซึ่งเป็นกำลังส่วนใหญ่ของประเทศ   คนที่เรียกตัวเองว่า"เจริญ" แสวงหาโอกาสให้ตัวเองและเทือกเถา ส่วนหนึ่งข้ามน้ำข้ามทะเลไปหาความเจริญจากถื่นอื่น ได้กลับมาทำความเจริญให้ท้องถิ่นไทยอย่างจริงใจหรือเปล่า ? คนที่วางตัวเองอยู่บนสังคมชั้นสูง หยิบยื่นอะไรให้พี่น้องคนไทยแท้? นอกจากติดสายตาดูหมิ่นเหยียดหยาม นับนานยิ่งถ่างช่องว่างให้ห่างเหิน "ความไม่รู้" กลายเป็นชนักสำหรับพวกเขา มากกว่าประเด็นที่ต้องพัฒนาไปแล้ว.. เหตุการณ์เมษายนที่ผ่านมาสะท้อนภาพอะไรหลายอย่างในสังคมไทย..   ฉันรู้ว่าภาวะการแข่งขันในทุกพื้นที่ก็เพื่อให้ได้ผลผลิตที่มีประสิทธิภาพ การแข่งขันเพื่อตัวเองและพรรคพวกไม่มีตัวประสาน ทำให้กลายเป็นการขับเคี่ยวเฉพาะกลุ่มเพื่อตัวเองและพวกพ้อง ไม่ได้ประสานเพื่อยูนิแซลของชนชาติ ความแบ่งแยกจึงถูกแซะทั่วระแหง ไม่เว้นแม้แต่วงการศึกษาที่เคยมองกันว่าไม่มีผลประโยชน์ให้แสวงหา จริงหรือเปล่า?   พบผู้ใหญ่ที่เคยนับถือบางท่านในรูปลักษณ์ที่แตกต่าง รู้สึกไม่สบายใจ คิดอยู่นานฉันน่าจะได้ทำอะไรสักอย่างมากกว่าการอยู่เฉย ฉันไม่อยากให้แม้ใครสักคนต้องเป็นแพะ ฉันไม่อยากเห็นผู้บริสุทธิ์มีมลทิน กรณี การสอบครูธุรการ ยังเป็นประเด็นร้อน รู้ว่า"เพชรแท้หรือไม่โดนไฟก็รู้" แต่ระยะเวลาอันยาวนานเผาผลาญใจคนไปแค่ไหนแล้ว?   "ข้อสอบรั่ว" ประเด็นหลักที่กำลังตรวจสอบกันเคี่ยวข้น ฉันมองจากข้างนอก แต่เหมือนโปร่งใสกว่าเพราะที่ยืนไม่ร้อน ฉันเองเคยเข้าเป็นผู้ออกข้อสอบหลายครั้ง มองเห็นความเข้มงวด จิตสำนึกบอกคนเป็นครูต้องไม่ทำเรื่องเลวร้าย ฉันไม่คิดว่าคนในวงการศึกษาที่มาจาก"ครู" จะทำเรื่องเลวร้าย นอกเสียจากประเด็นอื่นๆ   กว่ายี่สิบห้าปีที่ฉันนั่งเล่นสมองกล ฉันมองในมุมต่าง สิบแปดปีที่แล้วฉันสัมผัสกับแฮคเกอร์ด้วยตัวเอง วันนั้นคอมพิวเตอร์ของฉันเคยถูกควบคุมโดยคนอื่น แม้วันนี้ก็ยังถูกดอดมาควักรหัส เดินย่ำไม่ย้อนรอยในแต่ละวัน ตามกันทันไหมเล่า ในวันนี้วิชามารนั้นจะพัฒนากันไปถึงไหนต่อแล้ว   สมองคนหรือสมองกลกันแน่ที่เป็นฝ่ายถูกควบคุม กอร์ปเข้ากับผลประโยชน์ที่ไม่เข้าใครออกใคร..สมองก็ทำงานหนักยิ่งแล้ว..  จากประสบการณ์ของตัวเอง ฉันอาจมองไม่เหมือนคนอื่น อาจเป็นประสบการณ์มังที่ทำให้สัมผัสแตกต่าง หลายครั้งที่ฉันมีไฟล์แปลกๆมาอยู่ที่ในเครื่องโดยไม่ได้เรียกร้อง บทวิจัย หลักสูตร การรายงานโครงการ หรือแม้แต่ไฟล์เวิร์ดจากเมล์ ฉันมีบทวิจัยของเจ้าสำนัก ICT โดยไม่ได้ตั้งใจ มีหลักสูตรสถานศึกษาอันไม่มีแหล่งที่มา มีแผนการสอนต่างระดับชั้น ล้วนแต่ไม่มีที่มาที่ไป และไม่ใช่อยู่ในขอบข่ายของฉันเลย !! หนักสุดก็ฝังตัวรีโมท บังคับได้แม้แต่การบล็อคโปรโตคอล   บางทีข้อมูลอาจไหลผ่านมาเหมือนหยดน้ำที่ดึงดูดเข้าหากันละมัง หลักการอย่างนี้ ครูไม่แสวงหาผลประโยชน์ เพราะไม่คุ้มกับวินัยที่ค้ำคอ แต่คนวงการอื่นโดยเฉพาะ "พ่อมดคอมพิวเตอร์ที่ราบสูง" นั่นเล่า ?!? คำว่า "ทำงานกันเป็นทีม" ในกรณีนี้คงไม่ใช่คนถือคัมภีร์ทรัพยากรมนุษย์ ฉันเชื่อว่า วิชาแพะไม่ได้บรรจุไว้สำหรับคนมีจรรยาบรรณครู   ฉันมองหาใครอีกคนที่ "ทอแสงเร่งแรงไฟ สว่างฉายละล่องลอย" ใครสักคนนั้นที่มีความยุติธรรมเป็นโคมทองสว่างไสวส่องทาง ใครสักคนที่เป็นกำลังใจให้คนดีสร้างสรรค์และคงศรัทธาในความดี เป็นเธอไหม ?  เป็นเธอได้ไหม? ที่มีความบริสุทธิ์ยุติธรรมเหลือไว้เป็นคุณธรรมค้ำจุนโลก.                                 แรงเทียน...นันทิดา เทียนหนึ่งเคยวับวาว ลมเป่าลาลับพลัน ดังจะเคลิ้มฝัน แต่แล้วพลันดับมืดมน ลมร้ายแรง หรือจะแข่งใจคน หากร้อนไฟลน แห่งแสงเทียนไม่เปลี่ยนใจ   ฟ้านี้มืดนัก ที่รักอยู่แห่งใด แสงเทียนเคยนวลใย เหตุใดดับโรยรา โชนฉายเพื่อชาวชน สว่างหนทุกเวลา หรือพ่ายแพ้แก่มายา… จึงไม่กล้าท้าตน ฝ่าฟัน   เทียนหนึ่งเคยวับวาว ลมเป่าลาลับพลัน ดังจะเคลิ้มฝัน แต่แล้วพลันดับมืดมน ลมร้ายแรง หรือจะแข่งใจคน หากร้อนไฟลน แห่งแสงเทียนไม่เปลี่ยนใจ   ฟ้านี้มืดนัก ที่รักจงจุดไฟ ขอเป็นเช่นแรงใจ ก้าวไปกับครูคอย ทอแสงเร่งแรงไฟ สว่างฉายละล่องลอย ให้เลิกเหงาเลิกเฝ้าคอย เลิกท้อถอยเร่งฝ่าฟัน    "The difference between the impossible and the possible lies in a man's determination." - - Tommy Lasorda - - เส้นบางๆที่คั่นระหว่างความเป็นไปได้และความเป็นไปไม่ได้คือการตัดสินใจของเรา