เรื่องโดย : ตะละแม่วีนัส

หากคุณเป็นผู้หญิงหนึ่งในสี่แบบนี้รับรองได้ว่า โสดถาวรแน่นอน มาดูสิว่าแบบไหนที่ต้องนอนเดียวดายก่ายหน้าผากตามลำพังกันหนอ

คุณนายช่างฝัน
ผู้หญิงบางคนรูปร่างหน้าตาก็ไม่ได้เลวเกวตรงไหน อยู่ในระดับดีถึงดีมากด้วยซ้ำ แต่ต้องมานั่งเฉาเหงาเศร้าอยู่คนเดียวก็เพราะหมายสูงไงคะ ตั้งเป้าไว้ว่าต้องได้หนุ่มหล่อ มาดดี ขี่รถเบนซ์ เป็นถึงผู้บริหาร หรืออย่างน้อยๆก็ต้องมีพ่อแม่ใหญ่โตคับฟ้า มรดกร้อยล้าน สามารถเลี้ยงดูเราได้ตลอดชีวิต ชนิดที่ไม่ต้องกระดิกกระเดี้ยทำอะไรก็มีกินเหลือเฟือ ขอโทษเถอะค่า ผู้ชายแบบจอห์นเอฟ.เคนเนดี้จูเนียร์มีเพียงหนึ่งเดียวในโลก แถมยังจากโลกนี้ไปแล้วเสียด้วย มีทางเดียวคือต้องตามไปเกิดใหม่เจ้าค่ะ

ยังมีผู้หญิงอีกหลายรายที่คิดเข้าข้างตัวเองว่า บรรดาชายในฝันเหล่านั้นกำลังรอให้ผู้หญิงแบบเธอก้าวเข้าไปในชีวิต ทั้งที่ผู้ชายระดับไฮโซหรือซุปเปอร์สตาร์พวกนั้นไม่เคยรู้จักมักจี่กับเธอ เรียกว่าเส้นทางชีวิตไม่มีทางโคจรมาเจอกันได้ แต่คุณนายช่างฝันผู้เดียวดายก็ยังเตรียมตัวให้พร้อม เผื่อว่าสักวันฝันนั้นจะเป็นจริง

ทุกคนมีหนุ่มในสเปคที่วาดภาพไว้ในใจทั้งนั้น แต่เรามีสติสตังแยกแยะออกว่า อะไรเป็นไปได้และอะไรเป็นไปไม่ได้ อันเป็นหนทางที่ไม่ทำให้พบจุดจบและบทลงท้ายในแบบสาวผู้เดียวดายตลอดกาล

จากที่เคยคิดเอาไว้ว่า อยากได้แฟนหน้าเหมือนแบรด พิตต์ ลองลดข้อแม้ลงหน่อยดีไหมคะ เอาแค่มีจมูกหรือคิ้วเหมือนแบรด พิตต์ก็ยังดี รับประกันได้เลยว่า เราจะไม่พลาดโอกาสที่จะได้รู้จักคนน่ารักและแสนดีอีกมากมายบนโลกใบนี้ แม้ว่าคนเหล่านั้นอาจไม่ตรงตามสเปคที่เรามองหาก็เถอะ

ผู้ชายบางคนอาจดูไม่เข้าสเปคของเราสักอย่าง แต่ถ้าลองคบหากันอาจถูกใจอย่างไม่น่าเชื่อ ในที่นี้ไม่ได้หมายความว่า ให้ไปเดทกับผู้ชายคนแรกที่พบในซุปเปอร์มาร์เก็ต แค่อยากให้ลองพิจารณามนุษย์เดินดินที่เราสามารถเอื้อมถึงเท่านั้นเอง จะได้ไม่ต้องนั่งคอยชายในฝันอย่างเดียวดายอีกต่อไป

ทำตัวเป็นสะพาน
บางครั้งอาการตามืดตามัวด้วยความหลงใหล ก็อาจทำให้เราไม่รู้ตัวว่ากำลังถูกใช้เป็นสะพานเหยียบเดินข้ามไป หนำซ้ำบางคนยอมให้สนตะพายซ้ำแล้วซ้ำเล่าเหมือนเป็นโรคจิตอ่อนๆ ไม่เคยจดจำไว้เป็นบทเรียนสอนใจเลยสักครั้ง

เรื่องปวดใจก็คือเวลาที่ต้องเสียไปกับชะตากรรมทำนองนี้ แต่ละวันเราได้พบเจอะเจอกับผู้คนมากมายที่อาจเป็นคู่ควงแสนวิเศษได้ แต่สมองเราไม่รับรู้จึงพลาดการสานต่อความสัมพันธ์ให้งอกงาม เมื่อวันเวลาผ่านไป แทนที่จะได้ใช้ชีวิตครองคู่อยู่กับคนที่เรารักและเขารักเรา ก็ต้องลงท้ายนั่งเหงาอยู่คนเดียว เพราะมัวแต่เสียเวลาตาบอดกับคนที่หาประโยชน์จากเราเท่านั้น

กรณีเช่นนี้มีให้เห็นบ่อยๆค่ะ ผู้ชายบางคนเข้าหาผู้หญิงก็เพราะจะอาศัยหน้าที่การงานของผู้หญิงเป็นหนทางไต่เต้าหรือเอื้อประโยชน์เข้าตัว ครั้นหมดประโยชน์ก็ตีจาก ตัวผู้หญิงเองกว่าจะไหวตัวทันก็ถูกทิ้งให้นั่งน้ำตาตก ส่วนใหญ่แรกๆมักไม่ค่อยรู้ตัวเพราะความรักความหลงบดบังกลโกงเสียสิ้น

วิธีแก้ไขมีอยู่ทางเดียวคือ ทบทวนความสัมพันธ์ที่ล้มเหลวเสียใหม่ วิเคราะห์เจาะลึกถึงต้นสายปลายเหตุเพื่อเป็นบทเรียนสอนใจ ยอมรับให้ได้ว่าเราถูกเขาหลอกเข้าแล้ว เมื่อพบหนุ่มรายใหม่ถูกใจจะได้ระมัดระวังตัวมากขึ้น อย่าได้รีบร้อนถลำลึกหรือทุ่มเทถล่มอารมณ์ความรักโหมเข้าใส่จนหมดเนื้อหมดตัวยับยั้งชั่งใจค่อยๆคบกันไป ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ธาตุแท้ของแต่ละฝ่ายดีกว่าค่ะ

ผัดวันประกันพรุ่ง
นี่ไม่ใช่การบ้านหรือการทำรายงานส่งเจ้านายจะได้ผัดผ่อนไปเรื่อยเปื่อย ควรนึกเสมอว่า เวลาไม่คอยท่า ผู้ชายไม่คอยใคร ผ่านมาแล้วก็ผ่านเลยไปเหมือนสายน้ำ มัวแต่...เดี๋ยวก่อน...เดี๋ยวก่อน เผลอๆรถด่วนขบวนสุดท้ายวิ่งผ่านไปเข้าป้ายใครแล้วก็ไม่รู้

สาวบางรายชอบหาข้อแก้ตัวที่ฟังไม่ขึ้นอย่างเช่น ขอลดน้ำหนักให้ได้สักสองสามกิโลก่อน ขอจัดบ้านใหม่ให้เรียบร้อย ขอหางานใหม่ก่อน ขอเรียนให้จบก่อนแล้วค่อยมีแฟน ฯลฯ

ถ้าไม่ซีเรียสเรื่องแฟนก็จงรอคอยต่อไปเรื่อยๆ แต่ถ้าไม่อยากครองตัวเป็นโสดไปจนตายควรเริ่มขวนขวายเสียแต่วันนี้ เริ่มด้วยการมองย้อนกลับไปดูสิว่าเราเสียเวลาไปมากน้อยแค่ไหน แล้วจะตกใจเมื่อพบว่าานี่ไม่ใช่แค่เสียเวลาแต่ยังเสียโอกาสดีๆที่ลอยผ่านมาไปแล้วหลายต่อหลายครั้ง และอาจเป็นคนที่”ใช่”ก็ได้นะคะ

แทนที่จะผัดผ่อนต่อไปควรเปลี่ยนแปลงชีวิตเสียใหม่ ออกไปเปิดหูเปิดตานอกบ้าน ทำตัวให้น่าเข้าใกล้ ไปปาร์ตี้กับเพื่อนฝูง เล่นกีฬาหางานอดิเรกหรือกิจกรรมอื่นๆทำ เพื่อให้เจอคนหน้าใหม่ๆ และบอกบรรดาคนใกล้ชิดว่า เรากำลังต้องการคนรู้ใจไว้แนบข้างสักคน แหม ไม่ต้องเขินหรอกค่า ปูนนี้แล้วจะหวงเอาไว้ทำไม

เป็นโรครักแรกพบขึ้นสมอง
อาการรักแรกพบเป็นสาเหตุของโรคอกเดาะมานักต่อนัก ชีวิตมิใช่นิยายหรือภาพยนตร์ที่พระเอกนางเอกสบตากันปั๊บ ก็ไฟช๊อต ดีกรีความรักพุ่งปรี๊ดทันที จากนั้นก็เกี่ยวก้อยตระกองกอดกันแนบแน่นท่ามกลางบรรยากาศโรแมนติคสุดๆ ลงท้ายได้ครองคู่อยู่ด้วยกันตราบชั่วฟ้าดินสลาย

หากยังดื้อดึงคิดว่ารักแรกพบคือเรื่องที่เป็นไปได้ จงพิจารณาปัญหาดังต่อไปนี้

• ทุกวันเราอาจสบตากับคนเป็นร้อย แต่ยังหาที่ปิ๊งปั๊งไม่ได้สักที หรือถ้าหากบังเอิญสบตากับใครที่ป้ายรถเมล์ ต่างคนต้องแยกย้ายขึ้นรถคนละคัน จากนั้นก็คงไม่พบกันอีกแล้วชาตินี้ มีคนอีกมากมายที่เชื่อในเรื่องรักแรกพบ ซึ่งเป็นเรื่องน่าเศร้า เพราะความรักประเภทนี้มักจบลงด้วยความโศกาจริงๆ
• ปัญหาอีกอย่างคือ ในขณะที่เรานั่งรอนอนรอรักแรกพบ เราก็ได้ปิดโอกาสไม่ให้คนอื่นเข้าใกล้ ซึ่งนั่นอาจเป็นรักแท้ของเราก็ได้ ความรักต้องอาศัยการฟูมฟักก่อตัวขึ้นตามกาลเวลา บางรายอาจเริ่มจากความเป็นเพื่อนแล้วพัฒนาเป็นความรัก หรือเราอาจมีรักแรกพบและปล่อยให้รักแรกพบเติบโตแข็งแรงขึ้นตามวันเวลาได้เช่นกัน
• ปัญหาของโรคคลั่งรักแรกพบที่เจอบ่อยๆคือ ปิ๊งเขาแต่เขาไม่ปิ๊งเรากลับ สุดเฮิร์ทเลยนะนั่น ปั๊บปี้เลิฟเหมาะสำหรับเด็กๆเขามีกัน สำหรับผู้ใหญ่อย่างเราถ้าทำตัวงุ่นง่านวุ่นวายแบบเด็กๆคงน่าเกลียดพิลึก การจู่โจมอาจทำให้ชายหนุ่มตกใจเปิดหนีไปเลย ควรสงบจิตสงบใจ เข้าหาเขาอย่างมีมาดดีกว่าค่ะ
  

เชื่อมั่นในตัวเองดีที่สุด
ปัญหาสี่แบบที่เกิดขึ้นล้วนมาจากความไม่มั่นใจในตัวเอง หากเราไม่เชื่อว่าตัวเองมีค่าพอสำหรับคนอื่น ก็คงยากที่จะให้ใครมารัก ทำทุกวิธีทางเพื่อเสริมสร้างความมั่นใจให้ตัวเอง ยืดอก เชิดหน้า ก้าวออกจากบ้านด้วยใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุข...สุขเสียจนใครๆก็อยากเข้ามาร่วมแบ่งปันความสุขด้วยไงคะ