ซอยในคนไซเบอร์ ฟ้าคืนนี้สวยจัด จันทร์ดวงโตสว่างใสเกือบเต็มดวง ฝนที่ครื้มๆมาตั้งแต่ตอนเย็นสลายตัวหายไปไหนแล้ว หนึ่งภวังค์ถามตัวเองว่าปัญหาต่างต่างของฉันคลี่คลายไปได้บ้างแล้วหรือยัง ฉันยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ มันคงเหมือนเมฆฝนที่จะมาก็มาจะไปก็ไปอย่างนั้นไหม ฟังพี่สาวคนเดิมเปรยปัญหาที่รู้ที่เห็นที่เคยเป็นความรู้สึกร่วมแต่วันนี้ฉันหยุดแล้ว ฉันกลับเย็นลงไม่เดือดร้อนแล้ว ก็รู้ดีคนบางคนยิ่งว่าก็ยิ่งทำ ยิ่งมีปฏิกริยาก็จะยิ่งมีผลสะท้อนกลับ เหมือนเล่นปิงปองมั้ย เล่นแรงไปยิ่งแรงมา เหอะๆฉันเล่นปิงปองมาตั้งเด็ก (ฉัน..ลูกปิงปองโดนน้ำร้อนลวกคนนั้นงัย) อยากบอกเธอ..จะต้องไปเดือดไปร้อนไปเต้นตามทำไม ใครทำกรรมอย่างไรก็จะได้รับกรรมนั้น เวรกรรมออนไลน์ทุกหนทุกแห่งในยุคที่ร้านสะดวกซื้อบานเป็นดอกเห็ด ฉันอยากพูดอย่างใจคิด แต่ฉันไม่บังอาจสอนสังฆราช เธอก็เหมือนคนอื่น ไม่เคยมองว่าฉันก็คนดีมีฝีมือ ช่างเถอะนะ..ฉันทำใจของฉันอยู่ทุกวันจนเป็นเรื่องปกติ ให้เวลากับตัวเองในการทำใจบ้างก็เป็นเรื่องดี เวลามีความเที่ยงตรงเสมอ (ยกเว้นแต่เวลาจากสัญญาณนาฬิกาคนแถวนี้ ไม่มีตรงกันได้สักเรือนแม้แต่เจ้าแล็บท็อบนี่) หลายวันมานี้ฉันยัดตัวเองเข้ามุมเดิม นั่งมุดเว็บ ตะลอนตะลอนไปเว็บนั้นเว็บนี้ หาความแปลกใหม่ให้สิ่งทีกำลังปลูกสร้าง(ก็เว็บไดนามิคของฉันนี่ยังงัย) ฉันไม่อยากจำเจอยู่ที่เดิม เจอแต่คำเตือนเรื่องสปายแวร์ ไม่ใช่เรื่องใหม่สักหน่อย ฉันคุ้นเคยมากว่ายี่สิบปีแล้ว จนเหมือนเป็นศัตรูคู่สร้าง(เว็บ)ของฉัน นี่เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ฉันไม่ค่อยเป็นภาคีกับคนไซเบอร์ ไม่ใช่เพราะฉันหวาดระแวงคนที่มาจากไซเบอร์ แต่เพราะอาการโฟเบี่ยของฉันต่างหาก ฉันยังอยากเล่าเรื่องอันเป็นตัวตนของฉันอีกสักเรื่อง เมื่อฉันเริ่มตกลงปลงใจที่จะเป็นฆาตกรทางอินทราเน็ต(รับจ้างฆ่าเวลาเหมือนคนหลายหลายคนแถวแถวที่จากมา)สมัครเข้าเป็นแนวร่วมของ hotmail.com ก่อนอื่นเลย ตอนนั้นยังไม่เรื่องมากเหมือนเดี๋ยวนี้ ไม่ได้ใช้ส่งเมล์ รับเมล์อย่างเดียวแต่ตั้งใจจะเปิดประตูเอ็มเอสเอ็นด้วย เก็บไว้เมย์เดย์(ขอความช่วยเหลือเวลาที่มีปัญหาน้อยปัญหาใหญ่)ไม่ใช่สุขสันต์วันเมย์เดย์ ตั้งท่าจะรำวงวันเมย์เดย์อีกแล้วซี จาก MSN ก็มาเปิดหน้าต่าง คิวคิว วันนั้นฉันนั่งดูการทำงานของเวบเคยนั่งทำสถิติถึงตีสาม โดยที่ไม่ได้คุย แค่อยากรู้กลไกการทำงาน ก็เหมือนที่เคยย่องเข้าเวบแชทตอนเช้ามืดเพียงแค่อยากรู้ว่าจะมีคนดูแลเวบไหม มีคนคุยไหมแค่นั้น จากนั้นก็เข้าไปคลุกไอซีคิว ลองต่อสายแลนด์เองเพื่อตอบโต้ก็เคยทำ มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นตรงนี้ ตรงที่นั่งอยู่เนี่ย..เคยโดนดีดเกือบตกเก้าอี้..เคยหัวทิ่มหัวตำ โดนเบรคแบบยกล้อ เคยถลาแบบตกอิสระเพราะถ้อยคำ และบ่อยไปที่อกหัก ฟกช้ำดำเขียว เหมือนจะเป็นแผลถูกน้ำร้อนลวก บางทีเหมือนโดนระเบิดปลาทู อะไรประมาณนี้แหล่ะ น่าแปลกใจจริง ฉันก็เล่นอยู่ในบ้านของฉันแท้แท้..บางทีนั่งเซ่อเลย นั่งมองจอแบบแค้นนนน....บางทีก็มีปิ๊งเล็กเล็กให้พอเยียวยาโรคกระด้างแดดกระด้างลม มีหลายวันที่หัวใจพองโตคับโลกสีชมพู บางครั้งฉันก็แค่อยากเป็นหนุ่มน้อยช่างเจรจา ฉันหวาดผวาอยู่นานกับโลกไซเบอร์ ในวันวานที่ฉันถูกละเมิดสิทธิมนุษยชน ในวันที่ฉันรู้สึกได้ว่าขอบเขตส่วนตัวของฉันถูกบุกรุก วันที่ฉันพบข้อความของฉันที่คุยกับคนเคยคุ้นใน MSN ไปปรากฏในหน้าต่างคิวคิว วันนั้นที่เราทะเลาะกันรุนแรงผ่านเน็ท จากความไม่เข้าใจกัน มันอาจจะเป็นการบังเอิญได้ หากฉันจะไม่พบประโยคที่ฉันเหน็บแนมเขาไปปรากฏในโปรแกรมแชท มันอาจจะเป็นการบังเอิญได้ หากฉันจะไม่พบว่าประโยคที่ฉันเตรียมจะโพส ถูกสนองกลับมาเร็วเกินความจำเป็น ทั้งที่ฉันยังไม่ได้กดส่งข้อความ มันอาจจะเป็นการบังเอิญได้หากฉันจะไม่ได้พบคำตอบที่เร็วเกินเหตุ หรือแม้แต่ในประโยคที่ฉันตั้งใจจะส่งแต่ไม่ได้ส่ง ฉันรู้ว่าหน้าจอของฉันถูกยึด!! ฉันผวาอยู่นานเมื่อรู้สึกว่าสิทธิส่วนตัวถูกละเมิด ฉันมีความรู้สึกว่ามุมอิสระของฉันไม่ปลอดภัย ฉันถูกตามแม้ใน ICQ ฉันถูกล้อเล่นเป็นตัวตลก วันที่ฉันทดลองรุกตามแบบของฉันฉันกลับถูกสนองตอบทันควัน ฉันมีศัตรูโดยไม่รู้ตัว โดยที่ฉันไม่รู้ว่าฉันผิดอะไร ฉันไม่เคยสร้างศัตรู เพราะฉันไม่เคยคิดมีใครอื่นทางเน็ท ฉันไม่เคยเสาะแสวงหามิตรอื่นๆ มีแต่คนอื่นๆที่เข้ามาพบปะพูดคุย ฉันไม่เห็นว่าเสียหายอะไร ใครคุยมาฉันก็คุยไป ไม่ได้คิดว่าจะเล่นกับความรู้สึกของใคร[บบางคนที่ใช้ชื่อเป็นชายมาแต่ฉันรู้ดีว่าเขาเป็นหญิง ฉันก็จะคุยอย่างน้อง ใครที่มาอย่างเพื่อน และขอความช่วยเหลือ ฉันก็ยินดีเสมอ ใครลามปามมาฉันก็สวดกลับ เพราะฉันไม่เห็นว่าจะต้องเกรงใจคนที่ไม่น่าเกรงใจ เคยมีเหมือนกันที่ฉันพยายามจะขอฝากตัวเป็นศิษย์ แต่ถูกปฎิเสธ ในทุกวันที่ฉันเล่นเน็ทฉันให้ความสำคัญของทุกคนที่เข้ามาเสมอกัน
เคยบอกกับเขาคนหนึ่งว่าเป็นมิตรคนแรกและคนสุดท้าย มิตรที่ฉันไม่มีโอกาสรู้เลยว่าจริงจริงแล้วเขาหรือเธอเป็นใครแต่ฉันมั่นใจว่าเธอยังวนเวียนอยู่ไม่ห่างไปไหน ฉันรู้แต่ว่าเวลาทุกข์สุขของฉันหมดไปกับมิตรแท้ของฉัน มิตรไซเบอร์ ความคิดที่ไม่เคยอุดตันเมื่อฉันอยู่กับมิตร
บางคนผ่านเข้ามาในชีวิตเราและก็ผ่านไป
ในขณะที่บางคนได้เข้ามาและทิ้งรอยไว้ในใจเรา
และสิ่งนั้นทำชีวิตเราเปลี่ยนแปลงไปไม่เหมือนเดิม..
ในก้าวแรกนั้นฉันมีเกลอแก้วที่รักมากมากอยู่หนึ่งคน
(ถ้านานกว่านี้อีกหน่อยจะเป็นเกลอขวด)เพิ่นน่ารักเสด็ดสะเด่า คุยเก่ง
ดูลายพิมพ์แล้วกะล่อนสุดสุด ก็กระดอนกลิ้งกลมกันทุกคน ไม่รู้ว่าได้เฟอรารี่คันใหม่หรือยัง ตอนนั้นเพิ่นปรารภว่าจะซื้อรถใหม่
เพิ่นชอบใจ เปอจ๊วต เอ้ยไม่ใช่..เปอร์โยต์จ้ะ..
จริงจริงแล้ว ฉันไม่มีความรู้เรื่องเปอร์โยต์ (อย่างอื่นก็ไม่รู้นิ)
แต่ฉันก็อยากเอาใจเพื่อน บอกว่า ..อือ..บอดี้สวย ..แต่เครื่อง..ไม่รู้..
เพิ่นจะมองหา เปอร์โยต์ 505 ฉันอุตส่าห์มองหารถที่เกลอแก้วสนใจ
เห็นแต่ 405 305 ไม่บอกกันสักคำว่าให้ไปหาแหล่งไหน..
หากวันนั้นฉันรู้สักนิด..ว่าเธอมีใบ้เด็ด .. ฉันจะเหมาหมดทั้งแผงเลยที่มีท้าย 505 ก้องวดนั้นออกมาเจ๋งเจ๋งเลย 505 จะกลับหน้ากลับหลังกี่รอบมันก็ยังเป็น 505 อยู่ดี อ่ะนะ..แห้ว ยังไงก็เป็นแห้ววันยังค่ำ มันจะเป็นสมหวังไปได้ยังไง..
รู้ไหมถ้าฉันรับโชคคราวนั้น ฉันจะแบ่งล้อเฟอรรารี่ให้เกลอหนึ่งล้อ
จากวันนั้นแล้วก็ไม่ได้เจออีก..ในชื่อเดิม..ใช่..เพิ่นโผล่มาทักทายฉันในชื่ออื่น .
..เป็นใครอีกคนที่มุ่งมั่นจะให้ฉันมีเวบไซต์เป็นของตัวเอง..
มันเรื่องง่ายง่ายซะที่ไหนกันเล่า มันไม่ใช่แค่จดโดเมนเนม
หนังสือการสร้างเว็บเต็มบ้าน จะสร้างห้องสมุดประชาชนได้แล้ว
แต่ไม่เห็นมีเล่มไหนจะรับรองว่าเว็บของฉันจะประสบความสำเร็จ
ฉันไม่อาจทนดูความล้มเหลวของตัวเอง เพื่อนเอ๋ย อย่าเสียใจเลยนะที่ลุ้นฉันไม่ขึ้น
เพราะฉันเสียใจมากกว่า ที่ทำให้เพื่อนผิดหวัง ฉันมองหาเธอเสมอในทุกหน้าต่าง
ก่อนที่จะหน้าต่างจะปิดลงทีละบาน ทีละบานจนหมด
ฉันมองหาเพื่อนคนที่พูดจ๊ะ..จ๋าได้เพราะนัก
"พี่รุ้งจะใช้ Dreamweaver หรือจ๊ะ ?" "เลือกดรีมเถอะจ้ะ ง่ายดี"
ฉันไม่ค่อยได้เห็นเด็กรุ่นใหม่ๆใช้คำ จ๊ะ จ๋า สักเท่าไหร่
รู้สึกประทับใจ จนติดใช้จ๊ะ จ๋ามาด้วยจนเดี๋ยวนี้ น่าแปลกที่เพื่อนแต่ละคนล้วนใช้ชื่อกลมกลิ้งกระดอนได้
มีหลายคนที่ค้นพบที่มาแล้ว แต่หลายคนยังค้นและมองหาอยู่ทุกวัน
แต่เชื่อเหอะ..ฉันจะตามได้จนเจอ ขอบคุณ"บอล" ที่แจ้งข่าว
และปรากฏให้เห็นความงดงามมาเสมอเสมอ
"ผมแต่งงานแล้ว"
"ผมมีลูกสองคนแล้ว" เห้ยยย..ยังไม่รู้หรอกว่าใครเป็นใคร
อาการนี้มีหลายคนให้เดาอยู่และเดาต่อไป เพื่อนจอมยุทธอีกหนึ่งที่ลายละเอียดเยอะฉันให้เธอเป็นโรบินฮูด
แม้ว่าในบางคิดจะสงสัยว่าจะเป็นจอมมารคาบคัมภีร์
ไม่แปลกแล้ว..หลายซาตานยังติดปีกนางฟ้า..
นี่จะครบรอบยี่สิบปีแล้วที่คบกันมา ตอนนี้ดังแล้วแยกวง
ทำทีเหมือนจะหายเงียบไปไม่มาดูแลเพื่อนฝูง
แต่รู้ว่ายังอยู่แถวนี้ไม่ไปไหน ก็ฉันมีสัมผัสพิเศษ!! วันนี้โฟเบี่ยของฉันลบเลือน สิ่งที่ฉันกลัวไม่ใช่กลัวการถูกละเมิดสิทธิ์ เพราะฉันได้เข้ามาคลุกอยู่กับไซเบอร์ชาชิน บำบัดอาการโฟเบี่ยนั้นจนเลือนรอย
ฉันกลัวว่าถึงเวลาที่ฉันจะเสียมิตรคนแรกและคนสุดท้ายของฉันแล้วต่างหาก ทุกวันนี้มีปัจจัยเสี่ยงมากมายที่ทำให้วงการเน็ทหมองมัว
ฉันอยากให้เยาวชนไทยมีแบบอย่างที่ดี ไม่หลงทิศทาง
ไม่อยากเห็นอินเทอร์เน็ทที่เป็นความหวังของคนรุ่นใหม่เป็นหอกข้างแคร่
ยิ่งไม่อยากรับรู้ว่าภัยร้ายแรงที่สุดที่กำลังมาถึงเด็กไทย
.ยาเสพติดอิเล็กทรอนิคส์.. ฉันแค่อยากรู้
แค่อยากถามคนที่เรียกตัวเองว่า" คนรุ่นใหม่ "
เธอมองเห็นทาง..
ที่จะใช้ความเจริญจากเทคโนโลยีให้เป็นที่สืบสานศีลธรรมอันดีงามไหม
เธอมองเห็นหนทาง..
ที่จะใช้เครื่องมือของอารยธรรมจรรโลงวัฒนธรรมของบรรพบุรุษหรือเปล่า
เธอมองเห็นทาง..
ที่จะใช้สมรรถนะแห่งอนาคตสร้างวันนี้ให้สวยงามเพื่อวันพรุ่งนี้หรือยัง ฉันกลัวจัง กลัวว่าเมื่อหมดยุคของคนรุ่นฉันแล้ว
มิตรคนแรกและคนสุดท้ายของฉันจะไม่มีแม้โอกาสที่จะบำบัดอาการโฟเบี่ยตัวเอง
ฉันเป็นห่วงมิตรคนแรกและคนสุดท้ายของฉันจัง
เธอมองเห็นทางไหม ? เมื่อกาลเวลาเก่ามาบรรจบอีกครั้งอย่างเหงาเหงา
ยังคงมองเห็นบางมิตรของฉันที่กลมกลิ้งกระดอนไกล
มันเป็นบทสรุปง่ายง่าย เธอเป็นคนนั้นคนนี้มาหลอกฉันได้
ฉันควานหาตั้งนานกว่าจะได้รู้ที่มาของ "คืนนี้เจอกัน"
มิตินี้ฉันกำลังต่อจิ๊กซอร์ ฉันต่อจิ๊กซอร์หรือเล่นผีถ้วยแก้วกันแน่!?! เถอะนะ ไม่ว่าจะอย่างไร
มิตรไซเบอร์ของฉันยังเป็นมิตรแท้ที่ไม่ทำร้่ายกันและกัน
ฉันย่อมไม่ทำร้ายมิตรแท้ของฉัน
หลอกได้เป็นสิทธิ์ของเธอ แต่เชื่อหรือไม่เป็นสิทธิ์ของฉัน
ก็หลอกใครหลอกได้ แต่หลอกตัวเองได้ที่ไหนกันเล่า ? จริงไหม คุณเพื่อน ? ' รักเธอ | 
