|
“ดีครับท่าน,เหมาะครับนาย,ได้ครับผม”
เธอนิยมท่าทีนี้อย่างยิ่ง
เธอจึงมีแต่บริวารมิไหวติง
สงบนิ่งวิญญาณพิการพิกล
เบื้องหน้า “ไฟไหม้ฟาง” ลวงพรางตา
เบื้องหลังรกหญ้าคาและหญ้าขน
เธอมิได้สดับทุกข์แห่งมณฑล
เพราะเป็นคนเช่นนั้นมานานแล้ว
จึงใหญ่หลวงห้วงน้ำทะเลเน่า
ไร้ทางออกบอกเล่าสำเภาแก้ว
ไม่รู้เลยคลื่นลมที่โถมแนว
จะคลาดแคล้วไปได้อย่างไรกัน
เฝ้าแต่แฟ้มรายงานที่ปั้นแต่ง
“ชอบ,แจ้ง,มอบ,ทราบ”...ลำดับขั้น
ผลสัมฤทธิ์จริงลวงพ่วงรางวัล
สมศ.สายตาสั้น-ชอบขั้นตอน
ยิ่ง ศน. ต่อแถวแนวหนามขวาก
ทำเรื่องง่ายให้ยากไม่หยุดหย่อน
“ทุกข์,สมุทัย,นิโรธ,มรรค” ไม่อาทร
ต้องวายว่อนกับ “แบ็ควาร์ดดีไซน์”
ทั้ง "วิทยฐานะ-ตำแหน่ง" เน้น
นวัตกรรมทำไม่เป็นก็เซ่นไหว้
เชิงประจักษ์ไม่กระจ่าง "จ้างวิจัย"
วิชาการพันธุ์ใหม่ใช้เงินซื้อ
เพราะเธอชอบเช่นนั้น-การศึกษา
บ้านกะโหลกเมืองกะลาน้อยละหรือ
ผอ.กรวด,ครูทราย...เต็มฝายมือ
“กอสวะ” ใบ้บื้อขวางเรือแพ
“ดีสิคะ,ได้ค่ะ”...กระเช้าสวย
หนึ่งอำนาจหนึ่งอำนวยด้วยปริ่มแปล้
"วันเกิดท่าน"...ใครไม่ลืมปลื้มดูแล
วันก่อแก้ความบอดใบ้ยังไม่มี.
| 
