|
|
|
ตอนที่ 1: คนปั้นฝัน
นักร้องนักประพันธ์คนหนึ่งกรายผ่านจอทีวี
ฉันชื่นชอบบุคลิกอันมีเอกลักษณ์
ฉันชอบข้อคิดข้อเขียนเรียบๆไม่ธรรมดา
ชอบบทประพันธ์เพลงที่แฝงวิญญานนักอนุรักษ์ธรรมชาติ
ประทับใจมากที่สุดก็เพลงนี้ละมัง คนปั้นฝัน . |
|
|
|
ตอนที่ 2: ประกายฝัน
ในความทรงจำของฉัน ฉันเห็นแม่เพียงภาพถ่าย
ภาพถ่ายที่แม่โอบอุ้มฉันไว้ในวัยสักสองขวบ
ในภาพแม่สวยมาก เหมาะสมกับพ่อราว "กิ่งทองใบหยก"
พี่ใหญ่กับพี่รองขนาบข้างพ่อซึ่งอุ้มพี่กลาง
ฉันในอ้อมกอดของแม่น่ารักมากมาก จริงจริงนะ |
|
|
|
ตอนที่ 3:พิมพ์ใจ
ในโอกาสหนึ่งที่ได้กลับไปรวมญาติอีกครั้งใต้แสงจันทร์ที่บ้านสวน บรรยากาศเก่าเก่าในวัยเยาว์ถูกจำลองไว้ตรงนั้น..คิดถึงพ่อจับใจ.. พ่อเป็นต้นฉบับและถ่ายทอดสายเลือดอนุรักษ์ธรรมชาติ ให้แก่ลูกเล็กเล็กของพ่อ ตราบจนเติบใหญ่.. |
|
|
|
ตอนที่ 4: วัยฝันวันเยาว์
ในวัยเด็กของฉัน ฉันไม่นับว่าเป็นเด็กเรียนเก่ง แต่ความภูมิใจที่สุดคือไม่เคยทำให้คุณครูผิดหวัง ฉันไปโรงเรียนแต่เช้าทุกวัน ช่วยคุณครูจัดชั้นเรียน
|
|
|
|
ตอนที่ 5: ในรั้วรัก
ฉันไม่ได้ถูกหล่อหลอมด้วยเบ้าแก้วไม่ได้ถูกเพ้นท์ด้วยลายเงินลายทอง แต่พ่อเลี้ยงพวกเราให้ใช้ชีวิตรอดได้ในสังคมปัจจุบัน |
|
|
|
ตอนที่ 6 : อ้อมกอดรัก
ในวัยเด็ก ..กลางเดือนกันยายนทุกปีพวกเราจะมีความสุขกันเป็นพิเศษเพราะจะถือเอาวันนี้เป็นวันรวมจัดปาร์ตี้เล็กๆสำหรับสมาชิกที่มีวันคล้ายวันเกิดในเดือนนี้ เลือกเอาวันเกิดพี่สามเพราะเป็นวันกลางระหว่างเราสามคน พี่สามฉัน และน้องเล็ก |
|
|
|
ตอนที่ 7 : เพื่อนตาย
น้ำในสระหลังบ้านเริ่มขอดแห้งเมื่อเข้าแล้ง ปลายฝนต้นหนาวน้ำในสระจะตกตะกอนใส มุมนั้นเป็นอีกมุมหนึ่งที่รักมาก ใต้ต้นขี้เหล็กเหลืองสะพรั่งอ่อนหวานเหมือนกล้วยไม้ นกกระจอกครึ่งโหลขลุกกันอยู่ตรงนั้น เวลาแดดอ่อนอ่อนหลังเลิกเรียน |
|
|
|
ตอนที่ 8 : ในดวงจิต
วันที่ลานกว้างๆใต้ร่มต้นอินทนิลถูกขุดลึกลงเป็นบ่อกักน้ำเป็นอีกหนึ่งบทเรียนที่พ่อให้เราเรียนรู้โลกและความพอดีชีวิต แปลงดินลูกรังส่วนนั้นพ่อบอกไม่เหมาะสำหรับการเพาะปลูก พ่อบอกว่าให้เป็นที่เก็บขังน้ำฝนสำหรับปลูกผักสวนครัว รวมไปถึงความคิดที่จะทำเกษตรครบวงจรด้วย |
|
|
|
ตอนที่ 9 : ในรอยทาง
หลายคนบอกฉันเป็นคนตรงๆ แต่ฉันคิดว่าฉันไม่ทนกับความไม่ถูกต้องมากกว่า หลายเรื่องราวที่ฉันมองแตกต่างจากคนอื่น ฉันก็แค่หยุดเปลี่ยนเส้นทางแต่เป้าหมายคงเดิม ความคิดอ่านของฉันเป็นมาตรฐานสากล บางทีคนที่คิดจะเปลี่ยนฉันอาจต้องหันกลับย้อนดูตัว วันนี้ของฉันได้เห็นวิถีการดำรงชีวิต วัฒนธรรม อย่างที่พ่อพร่ำสอน ฉันเห็นวิถีการคิดและกระบวนการปฏิบัติที่มีผลกระทบจากสิ่งแวดล้อม..
|
|
|
|
ตอนที่ 10 : ไผ่ลอดกอ
วัยซ่าส์วัยซนของฉันวัยนั้นฉันระเริงไปในรั้วนักเรียนหญิงล้วนของโรงเรียนมัธยมขนาดใหญ่ ฉันไม่ใช่คนสวย แต่ฉันใสช่างเล่นช่างคุย สนุกสนานไปในกลุ่ม "เด็กเรียน" มีเพื่อนเฉพาะกลุ่ม |
|
|
|
ตอนที่ 11 : ไม้ผลิใบ
บางที..ฉันอาจจะลืมช่วงชีวิตบางช่วงไปอย่างน่าเสียดาย
หากฉันจะไม่ได้จดบันทึกเรื่องราวต่างต่างเหล่านั้นไว้ ฉันมีบันทึกเล่มที่สุดรัก ปกหนังแท้สีน้ำเงินกำมะหยี่ ความหนาเกือบสามร้อยหน้า พ่อให้..เพราะอดใจอ่อนกับลูกกะตาคู่ที่อ้อนออด รบเร้าของฉันไม่ได้ พ่อรู้ว่าฉันชอบเขียน ฉันรักมันมากกว่าตัวเองเสียอีก เพราะในนั้นฉันอ่านตัวเองได้ทะลุปรุโปร่ง.. |
|
|
|
ตอนที่ 12 : ไร้ใจไม่ไร้รัก
บันทึกนี้คงจะไม่สมบูรณ์เลยหากฉันจะละเลยผ่านช่วงเวลานี้ไปเสียได้ บรรยากาศฝึกงานภาคสนามครั้งที่สองของฉัน เทอมปลายของปีสองฉันต้องออกปฏิบัติงานภาคสนามอีกครั้ง ตอนแรกหวั่นๆว่าพ่อจะไม่ยอมให้เลือกไปที่ไกลไกล แต่สรุปว่าฉันได้ไปยืนอยู่ตรงนั้นหนึ่งสุข.. |
|
|
|
ตอนที่ 13 : วัยร้ายวัยเรียน
ในช่วงชีวิตวัยรุ่นที่ใครใครเรียกว่าเป็นทางโค้งสำหรับฉันแล้วเห็นเป็นทางเรียบสวยงามอย่างซุปเปอร์ไฮเวย์สองข้างทางร่มรื่นเขียวขจี! ฉันอยู่อย่าง "ลูกพ่อ" ได้เรียนรู้ทักษะชีวิตและวิถีสังคมจากสโมสรสัญจรของพ่อ.. |
|
|
|
ตอนที่ 14 : ไม้ตื่นป่า
เมื่อต้องเข้าเรียนต่อในระดับปริญญาตรีคุณอายื่นข้อเสนอให้ฉันไปเข้าเรียนในในเมืองใหญ่เหมือนพี่พี่ แต่ฉันไม่อยากไปไหน ฉันเป็นคนปรับตัวยาก ฉันไม่ชอบอยู่รวมกับคนอื่น เหมือนที่พ่อชอบค่อนแคะฉันเวลาฉันเกเร พ่อบอกว่าฉันเอาแต่ใจตัวเอง ความจริงแล้ว..ฉันยอมรับคนอื่นนะ.. แต่ต้องตามแบบฉบับของฉัน ฉันทนกับความลำบากความขัดแย้งได้เท่าที่เป็นความพอใจของฉัน.. |
|
|
|
ตอนที่ 15 : วันฟ้าเปลี่ยนสี
กว่าปีที่ฉันเดินเข้าออกโรงพยาบาลที่พ่อพักรักษาตัว วันอาทิตย์สุดท้ายที่มีโอกาสได้ลาพ่อได้ต้นปาล์มเตี้ยน่าตึกสีขาว ภาพถ่ายในเสื้อครุยของฉันที่เตรียมจบการศึกษา ฉันยื่นส่งให้พ่อ ใบหน้าที่เคยประทับรอยยิ้มเสมอซูบผอมจนฉันใจหาย แต่ฉันก็ยังคงเห็นประกายตาอบอุ่นเสมอของพ่อ.. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
