ฉันไปโรงเรียนแต่เช้าทุกวัน ช่วยคุณครูจัดชั้นเรียน

กุหลาบพวงสีชมพูอ่อนกับใบเฟิร์นหลังอาคารเรียนเป็นไม้ที่ฉันเลือก

คุณครูบอกว่า คนรักดอกไม้เป็นคนละเอียดอ่อน จิตใจสวยงาม

ฉันเองก็เคยทำให้คุณครูปวดหัวไม่น้อย

กับไข่จิ้งจก"งอมจัด"หลายใบบนสำลีในกล่องพลาสติคใสใต้เก้าอี้

นอกจากจะทำลายสมาธิของฉันและ เพื่อนๆแล้ว

ยังนับว่าเป็นอุปสรรคต่อการสอนของคุณครูด้วย

เมื่อไข่จิ้งจกเริ่มกระดุกกระดิกสายตารอบด้านจะละจากกระดาน

บางคนช่วยฉันทำหน้าที่ผดุงครรภ์เมื่ออดทนรอมันเจาะเปลือกเองไม่ได้

"การเรียนรู้เรื่องราวของธรรมชาติทำให้เราเป็นคนช่างสังเกต"

คุณครูบอกคุณครูของฉันช่างสังเกตและเข้าใจธรรมชาติของเด็กเด็ก

กับสาส์นที่ร่อนส่งถึงกันทางอากาศ แม้บางครั้งจะมีข้อความไม่เหมาะสม

คุณครูไม่ลงโทษคนผิดอย่างที่หลายคนคาด

คุณครูบอกว่าคนทำไม่ดีธรรมชาติจะลงโทษ

ฉันแอบเห็นเจ้าของจดหมายกับผู้รับทะเลาะกันเอง

วันรุ่งขึ้นตาเขียวมาคนละข้าง สรุปได้ว่า การสื่อสารที่ดีต้องมีความชัดเจน

อาหารกลางวันของฉันมีขนมไปฝากคุณครูและเพื่อนๆทุกวัน

แม้ว่าในบางวันหมูแดดเดียว หรือไก่ทอดจะหมดไปตั้งแต่ตอนเช้า

แต่ฉันก็ไม่เคยอดอาหารเลยสักมื้อ บางทีกบทอดในกล่องคนอื่นอร่อยกว่า

ฉันได้อุปกรณ์การเรียนฟรีบ่อยๆไม่ต้องซื้อ

หลายครั้งที่เอาไปแจกเพื่อน บางอย่างก็แลกกับตัวต่อ

คุณครูบอกว่าการเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่เป็นลักษณะนิสัยที่ดี

ฉันมอบเกียรติบัตรทุกใบของให้คุณครูใส่แฟ้มประวัติ

มีเรื่องราวมากมายที่อยากจะอวดถึงคุณครูของฉัน

ประสบการณ์ทั้งหลายทั้งมวลคือครูของเรา ครูผู้สอนให้เราเรียนรู้ชีวิต

ในชีวิตการเรียนรู้ คุณครูทุกท่านอยู่ในใจของฉันเสมอมา

หลายท่านเป็นแบบอย่างผลักดันชีวิตให้ก้าวไปข้างหน้า

หลายท่านเป็นกำลังใจให้สร้างฝัน และปั้นฝันให้เป็นจริง

ฉันชอบสร้างงานศิลปะและงานสร้างสรรค์

ฉันอยากเล่าถึงใครอีกคนที่สร้างฝันไว้ในความทรงจำ

พี่ใหญ่..พระเอกอีกคนหนึ่งในดวงใจ พี่ใหญ่ วิศวกรคนที่แสนรักของพวกเรา

กับกระดาษที่เหลือใช้ .. ฝาขวดน้ำอัดลม .

ใครใครอาจจะมองข้าม หลายคนนึกถึงข้อความใต้ฝาที่มีลุ้น

บางคนเก็บขายรถรับซื้อของเก่าแต่พี่ใหญ่ของฉันใช้สร้างฝันให้น้องๆ

(ฝันของฉันคือความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ซึ่งต้องสร้างสม)

กระดาษปอนด์เหลือใช้จากงานศิลปะของพ่อ

พี่ใหญ่เก็บมาตัดให้ได้ขนาดเท่ากัน

รันหมายเลขเก้าตัวเป็นธนบัตรใบละร้อย ใบละห้าร้อย

น้องน้องก็มีหน้าที่ฝนตราประทับพระบรมฉายาลักษณ์

(ทาบกระดาษบนเหรียญบาทซึ่งขณะนั้นขนาดเท่าเหรียญสิบ)

แล้วใช้ปลายดินสอระบายไปบริเวณที่เป็นลายนูน

เท่านี้เราก็มีธนบัตรใช้ในครัวเรือนสตางค์ทอนเหรอ..ฝาขวดน้ำอัดลมไง..

เมื่อเก็บรวบรวมได้สักจำนวนหนึ่งพวกเราจะเอามาทุบให้แบน

ทาสีแดง สีเขียว เป็นเหรียญสำหรับทอน

หมายถึงเงินไปกองอยู่ที่คนใดคนหนึ่ง

พี่ใหญ่จะให้คนหมดทุนสร้างงาน เพื่อให้เกิดการหมุนเวียน

ทำอะไรหรอ.. ก็แล้วแต่ความถนัด.(ทันสมัยมาก)

สร้างหนังแผ่น วาดภาพใส่กระดาษเหลือใช้

เป็นเรื่องราวบ้าง เป็นการ์ตูนบ้าง แก้วใสเลือกดัดแปลงเทพนิยายกริม์

โรงฉายก็หัวเตียงหลังใหญ่ของพ่อนั่นเอง

ด้านหลังของช่องโคมไฟมีช่องเล็กเล็กเลื่อนเปิดได้จากด้านหลัง

เจ้าของเรื่องผู้ฉายเองพากย์เองจะต้องเข้าไปนั่งอยู่ด้านหัวเตียง

ใส่หนังแผ่นทีละแผ่นให้ผู้ดูผู้ชมที่จ่าย"สตางค์"แล้ว

นอนเรียงเหยียดยาวเป็นแถวบนเตียง

ซึ่งสมาชิกก็ครบหมดทุกคนทุกครั้งนั่นแหล่ะ

แม้แต่พี่รอง ซึ่งค่อนข้างจะสารนิยมหน่อยก็ยังอุตส่าห์มานอนเรียง

หนังแผ่นบางเรื่องจะถูกร้องขอให้ฉายซ้ำแล้วซ้ำอีก

จนคนพากย์โวยวาย และรับปากจะสร้างเรื่องใหม่..

"กองคลัง" ก็พี่ใหญ่อีกนั่นแหล่ะ มีหน้าที่ออกธนบัตร

และกระจายรายได้จาก"สลากกินแบ่งรัฐบาล"

เมื่อกลับมานั่งนึกถึงแล้วอดยิ้มกับความคิดในวัยนั้น

พวกเราช่างน่ารักกันนัก ไม่รู้คิดกันได้ยังไง

ตัวเลขจากสลากที่จำหน่ายจะถูกเขียนใส่วงกลมแล้วก็ "ปาเป้า"

เจอเลขสลากของใครก็รับ "สตางค์"ไปตามเลทรางวัล

เสาร์อาทิตย์หรือวันหยุดพวกเราก็ขลุกกันอยู่ในอาณาจักรของเรานั่นเอง

ไออวลของความหลังยังหอมหวานอยู่ในใจของพวกเราเสมอ

ร่มไม้ชายคาที่เคยเป็นที่จำลองโรงละครเล็กเล็กนั้นยังมีรัก

ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานสักเท่าไหร่ ไม่ว่าจะผ่านร้อนหนาวเท่าใด