ตอนที่ 1 : รอยสวาท   ใต้แสงแดดอ่อนอ่อนของบ่ายวันหยุด .. ฉันมีโอกาสได้หยิบผ้าทอกี่กระตุกสีครีมเนื้อหนามาคลี่มุมอีกครั้ง ผ้าชิ้นนี้ฉันได้รับจากมือเหี่ยวย่นของหญิงชรา วันเข้าไปอำลา . เธอกอดฉันร่ำไห้ งกเงิ่นหยิบผ้าจับใส่มือฉัน เนื้อผ้านั้นไม่ละเอียดนักแต่ล้ำค่าเพราะเป็นงานฝีมือ กอรปกับน้ำใจที่หาอะไรเปรียบไม่ได้ ดีที่สุดเท่าที่ชาวบ้านในพื้นที่กันดารจะมอบให้ใครสักคนที่เธอรัก.. ให้ใครสักคนที่เธออาลัย "ครูหลาน" เธอเรียกฉันอย่างนี้เสมอๆ ความจริงใจที่สัมผัสได้ทำให้ปฏิเสธไม่ลง จริงอยู่ฉันได้กล้วยไม้ป่ามาหลายพันธุ์จากพื้นที่นั้น แต่ของที่ระลึกที่ประทับใจที่สุดรองจากมิตรภาพแล้วคือผ้าทอผืนนี้นี่เอง ฉันเห็นขั้นตอนการถักทอ ตั้งแต่การเพาะหว่าน จนขั้นสุดท้ายเลาะผ้าออกจากขอบกี่ เสียงกระตุกกี่เป็นจังหวะในคืนเดือนหงาย ผสมกลิ่นกล้วยไม้ป่ายังประทับใจไม่รู้ลืม ฉันไม่มีโอกาสได้รับรู้ความเป็นไปของพื้นที่แห่งนั้นอีกเลยนับจากวันที่หันหลังจากมา ลมร้อนระบัดใบอ่อนของชัยพฤกษ์หน้าที่พัก ตุ่มแต้มสีเขียวอ่อนเตรียมผลิบานระย้าดอกสีเหลืองสดอย่างที่เคยชิน ฉันจะเพ้นท์มุมผ้าด้านหนึ่งจำลองช่อชัยพฤกษ์ ที่เคยเห็นสะพรั่งดอกหน้าบ้านหญิงขรา สีน้ำมันที่เหลือจากเพ้นท์ผ้าปูโต๊ะคราวก่อนยังมีพอ เฟรมผ้าใบใช้แทนกันได้ น้ำมันสนเหลือนิดหน่อย แล้วค่อยไปหาเพิ่มเติมเอาทีหลัง..ฉันคิด เตรียมของเสร็จสรรพ..คลี่ผ้าตามยาวไว้บนโต๊ะตัวใหญ่ ผสมสีได้ที่ ฉันจะลงใบก่อนเกลี่ยสีให้เป็นสามมิติ เสียงอู้อี้ของมือถือดังมาจากที่ไหนสักแห่ง ฉันทิ้งโทรศัพท์ไว้ในรถอีกแล้ว เวลานี้เป็นเวลาของใครสักคนที่รอคอยนี่นา ฉันวางพู่กันไว้บนจานสี.. คนดี..รอหน่อยนะ..อย่าเพิ่งถอดใจ..อย่าเพิ่งทิ้งกันไปเสียล่ะ..คิดถึง.. เสียงร่าเริงของอะไรบางอย่างในมุมคุ้นเคยผ่านเข้ามา ฟังดูคล้ายคล้ายการไล่ล่าหรืออะไรแต่ฉันไม่สนใจอะไรอื่น อ้อยอิ่งที่จะวางสาย ใจตามเสียงไปทางโน้นแล้ว.. กลับเข้ามาอีกครั้งสีน้ำมันถูกผสมไว้นอกจานสี หัวใจที่พองโตอยู่เมื่อครู่ห่อเหี่ยวกระทันหันเข่าอ่อน.. ขวดน้ำมันสนที่เหลือเพียงน้อยนิดกลิ้งไปบนพื้นโต๊ะหมิ่นเหม่.. มีลวดลายแปลกตาไม่เคยพบที่ไหนมาก่อนโรยเต็มผืนผ้า.. เป็นเจ้าอีกแล้วซีนะ..คู่อริที่คุ้นเคย..   ตอนที่ 2 : สมาชิกใหม่ โดยปกติแล้วฉันไม่ชอบแมว(สัตว์สี่ขาร้องหมียวๆ) อาจเป็นเพราะฉันแพ้ขนสัตว์กับบางครั้งเขาสกปรก บางทีเผลอเปิดประตูหรือหน้าต่างไว้ ก้อแอบไปครอบครองที่นอนแสนสุขของฉัน ..ขนแมวทำให้ฉันเป็นหวัดเรื้อรัง..เป็นเรื่องที่ยอมไม่ได้..!! ข้อสำคัญฉันไม่ชอบอาการ"เคล้าเคลีย" ฉันเคยหมุนคว้างจากบันไดมาครั้งหนึ่ง.. โชคดีที่คว้าราวบันไดทันแต่ก้อขวัญหายไปเหมือนกัน การอยู่ลำพังคนเดียว การระมัดระวังแม้อุบัติเหตุเล็กน้อยเป็นเรื่องจำเป็น เช้าวันนั้น..เจ้าสีสวาทหางขอดมาเยือนฉันถึงที่.. สงสัยจะถูกปล่อยเกาะ..เจ้าแมวน้อยเอ๋ย..มาแล้วไม่ยอมไปไหน ส่งเสียงแม๊ว แม๊ว..อยู่โรงรถ รู้ดีว่าถ้าใจอ่อน..ให้อาหารสักมื้อ..ก้อจะติดหนับ..แต่ก้ออดไม่ได้.. เอานะ ให้เจ้าหายหิวสักมื้อ.. กินอิ่มแล้ว..เงียบไปเลย.. เออ..เดี๋ยวคงหาทางกลับบ้านได้ ที่ไหนได้อ่ะ กลับมาตอนเย็นยังอยู่อ่ะ..แง๊ว..แง๊ว.. อ๊อย..แมวเอ๋ย..เราอยู่ด้วยกันไม่ได้หรอกนะ กว่าเราจะมุดเข้าที่พัก..กว่าเราจะมีเวลาให้เจ้า.. อดตายแน่เลยอ่ะ..ไปหาที่อยู่ใหม่เหอะนะ.. อ่ะ..แบ่งข้าวให้เจ้าอีกมื้อ.. คราวนี้ไม่ยอมไปไหนเลย เดินตามฉันแจ กระโดดมานั่งบนตักด้วย!! ธ่อว๊อย..ฉันไม่ชอบอ่ะ เฮ้ยๆๆ ไปไกลไกลเลย ไม่เอา ไม่เอ๊าา.. ฉันจับออกแต่ก้อไม่ยอมไป เดินตามแจ ก้อพยายามพูดด้วยดีดีแล้ว.."..ต่างคนต่างอยู่เหอะนะ. ..ที่ไหนมีความสุขก้อไปอยู่กับเขาเหอะนะ. .. อยู่กับเราเจ้าอดตายนะ.. ฯลฯ. ก้อไม่ไป ฉันกลัวชาวบ้านจะลือว่าฉันพูดกับแมว เผลอๆจะกลายเป็นพูดคนเดียว ผลั่ก!! อุ้ย..มันเป็นไรไม่รู้อยู่ๆก้อลอยไปตกกลางพงหญ้า.. ดูจี๊..ยังโผล่หน้ามาทำตาแป๋ว..สงสัยอะไรฟร๊ะ.. น้าน.น.ยังวิ่งเข้ามาหาอีก..อือ.. เอาก้อเอา..มาอยู่ด้วยกัน. แต่ต้องทำใจหน่อยนะ..สีสวาทเอ๋ย..มาวัดใจกัน..ใครจะอึดกว่ากันอ่ะ ก้อหวังว่าอั้ยหางขอดของเจ้าน่ะ จะขอดทรัพย์..ขอดโชค.เข้ามานะ..!! เอ่อ..วันนี้ไม่โผล่มาให้เห็นหน้าเห็นหนวด ไปไหนอ่ะ..เงียบเลย..จ๊ากกกกส์..!!!!! หมูแดดเดียวช้าน.. เมื่อตกลงปลงใจแล้วว่า ยินดีรับเจ้าสีสวาทมาไว้เป็นสมาชิกใหม่ เพราะอย่างไรเสียก้อไม่สามารถขับใสไล่ส่งให้เจ้าไประหกระเหินได้ (เปล่าหรอกนะ ไม่ใช่เมตตา.. คือตกกระไดพลอยโจน ) จังหวะดี..อ่านพบวิธีสร้างสุขนิสัยที่ดีของแมวในห้องคุงลี่ ณ มนตร์รัก..(ขอบคุณค่ะ) ฉันไปเสาะแสวงหาทรายมาทำสุขาให้แมว ทรายชื้น ก้อเอาไปตากไว้ทั้งวัน ใส่กะบะวางไว้ในมุมที่คิดว่าเหมาะสม รู้สึกสบายใจ คงไม่ต้องเผชิญกับมลภาวะที่ไม่พึงประสงค์ยามเช้า ทั้งแพทย์และนักจิตวิทยาถือเป็นเรื่องสำคัญ สำหรับการตื่นนอนเช้าให้มีอารมณ์ดี การตื่นนอนยามเช้าแล้วพบกับสิ่งเร้า ซึ่งทำให้อารมณ์เสียแรกตื่นนอน ทำให้กายและใจเสื่อมโทรม การนอนหลับสบายและตื่นนอนอย่างกระปรี้กระเปร่า ทำให้กิจวัตรประจำวันมีชีวิตชีวามีความสุข ทำงานอย่างมีประสิทธิภาพได้ทั้งวัน จริงจริงนะ ฉันชอบตื่นเช้า ติดนิสัยนี้มาตั้งแต่เด็ก ถึงเวลาก้อตื่นโดยไม่ต้องใช้นาฬิกาปลุก เว้นเสียแต่บางวันเกิดอาการอยากนอนนิ่งๆ คิดอะไรเรื่อยเปื่อย..แต่ไม่บ่อยนัก.. วันนี้ก้อเช่นเคย..เดินลงมาในเวลาเดิม เสียบปลั๊กกาต้มน้ำ เตรียมมื้อเช้า เดินผ่านสุขานางเหมียว แอบมองหน่อยซิ ออ..มีรอยเท้า..แสดงว่าเจ้าทำธุะส่วนตัวก่อนเรา อะฮ้า..ดีจัง..เก่งมากเหมียว..อย่างนี้มิตรภาพยืนยาว.. อ้อมไปตรวจดูสภาพรถ อะจ๊ากก..น่านอาราย..อ๊อย..ย นางเหมียว..หรือสุขาเจ้า..เราสร้างไม่ถูกใจ ..โอ้เช้าวันจันทร์ของฉัน. .เอาเหอะนะ "มโนเสฎฐา มโนมยา" "..ใจเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในตัวมนุษย์ " ชีวิตสงบที่เปลี่ยนไป วุ่นวายกว่าเดิมเล็กน้อย แต่พอทนได้ ฉันเริ่มพอใจกับชีวิตคู่.. ตอนที่ 3 : สายสวาทยังไม่สิ้น     ในวันหนึ่งที่ตื่นสาย เพราะโปรแกรมเที่ยวถูกงด ฝนดันตกหนักทั้งคืน ฉันไม่อยากไปเสี่ยงกับดอยลื่น ป่าชื้นๆในอุทยานเกือบจะร้างนั่นคงไม่น่าเดินสักเท่าไหร่ คณะก็แสนจะดีไม่ทันโทรไปบอกเลิก ก็พร้อมใจกันส่งเสียงมาเกลี้ยกล่อมฉันแต่เช้ามืด หารู้ไม่ฉันเองกำลังแสนสุขกับฝันที่กำลังจะเป็นจริง ไม่รู้จะทำอะไรดี เผอิญแว่บเข้าไปในบ้านน้องโบว์ เจอเรื่องแมวแมว เจ้าสีสวาทนอนตัวกลมอยู่ข้างๆฉันนี่งั้ย เจ้าของพื้นที่ไดอารี่ที่จะบันทึกวันนี้ ดูเอาเถอะ นอนขดเอาหัวมาเกยบนเท้าฉัน แสนสุขนะ ดูทิศทางลมดีหรือยังเหมียวเอ๋ย..ไม่เผื่อสำหรับเส้นกระตุกเลยน๊อ ตั้งแต่สีสวาทมาสถิตย์อยู่กับฉัน ทำให้พิถีพิถันกับชีวิตประจำมากขึ้น ผู้ใหญ่บอกว่า แมวสอนลูกกำพร้า..ซึ้งแล้ว..ลองเลี้ยงแมวสักตัวจะรู้ดี.. เมื่อมีแมว ฉันจะใช้ชีวิตตามสบายไม่ได้เหมือนก่อน บนโต๊ะอาหาร ที่นอน ระเบียง แม้แต่ที่เก็บของ ต้องรู้จักเก็บงำ ทำความสะอาดบ่อยกว่าเดิม.. ตามมุมห้องและของกระจุกกระจิกจะวางเรี่ยราดไม่ได้เด็ดขาด เพราะเพียงกระโจนเดียวของนางเหมียว สูญเสีย..สูญเสีย.. หลายวันที่ผ่านฉันเรียนรู้นางเหมียวทีละน้อย วันแรกๆก่อนออกจากบ้านต้อง"เก็บ" เหมียวก่อน เพราะกลัวจะเป็นกล้วยปิ้งติดยางรถ.. แต่ต่อมาเริ่มสังเกตว่าเหมียวมีเซนส์พอสมควร เมื่อสตาร์ทรถ เหมียวจะเผ่นผลุงไปอยู่ใต้โต๊ะ อืมม์น่ารัก..ใช้ได้..ไปซื้อเกี๋ยวเตี๋ยวหน่อยซิ.. อ่า..ไม่ใช่..ไร้สาระน่า.. เหมียวปรับตัวเร็วมาก รักความสะอาด เมื่ออิ่มแล้วก็จะไม่ร้อง ไม่กวนเลย มันอยู่กับฉันสองอาทิตย์ตัวอ้วนกลม ขนสีเทาเรียบเกลี้ยงเป็นเงา จัดว่าเป็นแมวสาวสวยตัวหนึ่ง ฮั่นแน่...เริ่มมีแมวหนุ่มๆมาแวะเวียน.. กลางดึกสงัดจะได้ยินเสียงแมวหนุ่มสาวเรียกหากัน.. อ้าวเอ๊ะ..ถ้างั้น...เอ๊ยยย....อั้ยที่อ้วนกลมนั่น....ไม่ม้างงงงง.. บ้านของฉันจะมีสมาชิกใหม่มาเพิ่ม..!!! แง่ว..ฉันต้องเตรียมตัวเตรียมใจต้อนรับสมาชิกใหม่! โอ๊ะโอ..สุขาใหม่ใหญ่กว่าเดิม..อะห้อย..อะห้อย.. ตอนที่ 4 : สวาทวาย ตื่นสายตามเคย ความจริงตื่นนานแล้วแต่อยากนอนนิ่งๆคิดนานๆ อาการนี้มาเป็นพักพัก.. พักนี้มาบ่อย..เหอะๆ.. กาแฟยามสายนี่ไม่ค่อยถูกปาก เพราะต้องรีบเร่ง เป็นหวัดด้วยเจอฝุ่นเข้าเต็มเต็ม กลัวคอฟฟีเมดแปลกปลอม ก็ปกติไม่ใส่ครีม ขนมเค็กควันหลงปีใหม่หมดไปแล้ว วันนี้มีมันฝรั่งอบกรอบกับกาแฟหนึ่งเหยือก   ช่วงนี้เจอแต่ของหวาน น้ำหนักขึ้นเลย เจ้าเสือคู่ชีพก้อดันป่วย ยางหน้าแบนแต๊ดแต๋ ใจเสาะชมัด แค่พาลุยดงหนามพุทราวันเดียว เลยไม่ได้ออกกำลังเป็นอาทิตย์ อึดอัดจัง.. เผลอแผล็บเดียวมันฝรั่งอบกรอบเกลี้ยง..เจ้ยย..อะไรจะปานนั้น.. ลืมตัวได้ขนาดนี้เชียวเหรอ ..เหมือนเพิ่งหยิบสองสามชิ้น.. แล้วถุงมันหายไปไหน..โน่นเลย..หลังตู้..สีสวาท..เจ้าเหมียว..!!! "สีสวาท" ก็ที่เรียกอย่างนี้เพราะเหมียวมีขนมันปลาบสีเทา ตั้งแต่มาสถิตอยู่ด้วยกันนี่ นับว่ามีมิตรเพิ่มขึ้น สีสวาทไม่กวนเลย น่ารักมาก ปรับตัวได้เร็ว ปรับตัวเข้ากับอารมณ์ฉันได้ด้วย ฮุฮุ วันไหนฉันอารมณ์ไม่ดีก็จะไม่มาเกะกะลูกตาเลย ดีจัง สีสวาทมีเพื่อนเยอะ มีสัตวสัมพันธ์ดี นับว่าดีกว่าฉันที่มีมนุษยสัมพันธ์ลุ่มๆดอนๆ แต่เราอยู่ร่วมกันได้ ฉันรู้สึกอบอุ่นที่มีเหมียว เหอๆ ก้อเหมียวชอบมานั่งเบียดฉันตามซอกเก้าอี้ที่ฉันนั่ง อุ่นดี.. ตอนนั้นยังเด็ก..แต่ก้อมีแมวตัวผู้มาแวะเวียนหลายตัว สีสวาทเป็นแมวท้องถุง(เค้าว่างั้น)อันเป็นลักษณะของแมวดี เลยทำให้เหมือนแมวตัวเมียตั้งท้อง ทำใจอยู่หลายวันเลย..   จนวันนี้ สีสวาทเป็นหนุ่มใหญ่..ใช่เป็นหนุ่ม..นางเหมียวเป็นตัวผู้..เย้เย้.. ไม่มีอีกแล้วนางสีสวาท ฉันเปลี่ยนชื่อเจ้าเหมียวใหม่แล้ว..สีเทา.. แต่รอยของเจ้าที่ประทับไว้นี่ล่ะ..อีกนานเท่าไหร่จะลบเลือน.         เราและนาย โลโซ วันคืนที่เนิ่นนานที่มีเราสองคน ดิ้นรนสู้ทน เพื่อความฝัน มีคำสัญญาว่าเราไม่ทอดทิ้งกัน แม้คืนและวัน จะโหดร้าย ไม่อาจทำให้ใจของเรานั้นเปลี่ยนผัน สัญญาที่ให้กันไม่มีวันเปลี่ยนแปลง เพื่อนจะมีจะมีเราและนายเสมอ จากวันนี้ จะมีเรา เราและนาย จดจำไว้ ตลอดไป ไม่ทิ้งกัน หากมีเรา จะมีนายร่วมทางไม่มีไหวหวั่น คือเพื่อนกัน เพื่อนตายตลอดไป คือเพื่อนกัน เพื่อนตายตลอดไป ไม่อาจทำให้ใจของเรานั้นเปลี่ยนผัน สัญญาที่ให้กันไม่มีวันเปลี่ยนแปลง เพื่อนจะมีจะมีเราและนายเสมอ จากวันนี้ จะมีเรา เราและนาย จดจำไว้ ตลอดไป ไม่ทิ้งกัน หากมีเรา จะมีนายร่วมทางไม่มีไหวหวั่น คือเพื่อนกัน เพื่อนตายตลอดไป จากวันนี้ จะมีเรา เราและนาย จดจำไว้ ตลอดไป ไม่ทิ้งกัน หากมีเรา จะมีนายร่วมทางไม่มีไหวหวั่น คือเพื่อนกัน เพื่อนตายตลอดไป คือเพื่อนกัน เพื่อนตายตลอดไป...
"Who does not have Friends only lives half a Life." - - french - - ใครก็ตามไม่เคยมีเพื่อน เขาผู้นั้นได้มีชีวิตอยู่เพียงครึ่งชีวิตเท่านั้น