 |
|
ตอนที่ 5 : อ้อมกอดรัก
---------------------------------------
ในวัยเด็ก ..
กลางเดือนกันยายนทุกปีพวกเราจะมีความสุขกันเป็นพิเศษเพราะจะถือเอาวันนี้เป็นวันรวมจัดปาร์ตี้เล็กๆสำหรับสมาชิกที่มีวันคล้ายวันเกิดในเดือนนี้ เลือกเอาวันเกิดพี่สามเพราะเป็นวันกลางระหว่างเราสามคน พี่สาม ฉัน และน้องเล็ก |
พ่อจะทำอาหารเองมีหกซุบเปอร์เปี๊ยกเป็นลูกมือ
อาหารตามโหวดของพวกเราก้อหนีไม่พ้นลาบหมูรสเด็ดของพ่อ
ตือฮวนกระเพาะล้วนๆกับกระดูก เพราะมีบางคนไม่กินไส้
บางคนไม่กินหัวใจ บางคนไม่กินตับ และทุกคนไม่กินปอด..
ที่ไม่เคยขาดก้อเห็นจะเป็นทอดมันปลากราย
ที่สุกแทบไม่ทันช้อนซ่อมในแต่ละมือที่รออยู่รอบกะทะ
พ่อบอก..ใครทำชั่วจะตกกะทะทอดมันให้เห็นกับตา....
หลายคนถอยไปสามสิปแปดวิ..แล้วก้อกลับมาใหม่..
ที่เห็นพองฟูลอยยั่วอยู่มีเสน่ห์เร้าใจ.. ของหวานก้อแล้วแต่จะนึกได้
แต่ไม่เคยลืมครองแครงกรอบสูตรลืมไม่ลงที่ระเบิดเต็มบ้านเพราะสูตรแป้งผิด
พวกเราไม่ชอบทานขนมหวานที่ทำด้วยมะพร้าวถามถึงทีไรทุกคนสั่นหัวหมด
ขี้เกียจขูด..คิดถึงกระต่ายจัง..(กระต่ายขูดมะพร้าว)
บางวันเจ้าก็เป็นรถลากต่างล้อเลื่อนของน้องเล็ก
เคยทำขนมที่ต้องใช้มะพร้าว ก้อมีบัวลอยแสนสุขที่ทำอยู่ปีเดียวแล้วเลิก
เข็ดพวกหัวครีเอทีพทั้งหลายที่ประดิษฐ์ประดอยปั้นสารพัดลอย
แล้วแต่ใครจะถนัดอะไร ตอนนั้น ไอ้มดแดงกำลังฮิตมาก
น้องรองปั้นไอ้มดแดง น้องเล็กปั้นจัมโบ้เอ ..พ่อบอก ใครลอยอะไรต้องกินอันนั้น
ของบางคนไม่ยอมลอย..บางคนลอยแล้วกินไม่ได้
.แป้งปั้นจนเหนียว..เคี้ยวไม่ออก.. อันนี้ก้อสูตรลืมไม่ลง..
ปีต่อมาพ่อถามปีนี้ทำอะไรลอยดีน้องเล็ก...
น้องเล็กสั่นหัวไม่ตอบ..ทุกคนส่ายหน้าหมด
เปลี่ยนมาทำขนมครกบ้าง เอาสนุกสนานอย่างเดียว ไม่คำนึงถึงรสชาติ.
ภาพเหล่านั้นยังตรึงใจแก้วใสเสมอ เสียงหัวร่อคิกคัก .แย่งกันหยอด..แย่งกันแคะ..
บางหลุมไม่ทันสุก บางหลุมก็เกรียม..คนทำเยอะ..แต่ไม่มีคนกิน..
คิดถึงจัง..กลิ่นขนมครกลอยมา..หวานมัน..
อันนี้ก้อสูตรลืมไม่ลงอีกแหล่ะ..กองอยู่โคนต้นขี้เหล็กริมรั้วหลายวัน
เจ้าด่าง เจ้าแดง เจ้าดำไม่แล
พ่อบอกมันคงไม่อยากกินขนมครกอีกจนกว่าจะเปลี่ยนชาติ
ฉันคิดว่า หากพูดได้มันจะบอกเราว่า
ประทับใจบรรยากาศอบอุ่นนั้นไปทั้งชาติต่างหาก.
อ้า..อดีตที่ล่วงผ่านไป เคยสนุกสุขใจ
ฤาจักหวนกับมาเนาว์..
โอ้โอ๋...อดีตดังเงา เลือนลางว่างเปล่า
ล่วงดับแล้วลับวับหาย..
